Niet zomaar dus...noodkreet
Ze zei: ik kap ermee, vervolgens vroeg ze:
wil je nog een bakkie?
Met de twee kopjes naar de keuken
en met de nieuwe koffie
terugkomend zei ze nog een keer:
ik kap ermee.
Wat bedoel je, vroeg ik? Nou ik kap ermee,
wat is daar zo moeilijk aan?
Ik had er geen antwoord op maar ook geen idee,
wat ze nou bedoelde met: ik kap ermee!
Had ik door moeten vragen?
Misschien wel, achteraf bezien had ik door moeten vragen
wat ze nou precies bedoelde.
Maar het enige wat ik vroeg was:
ga je nog mee vanmiddag?
Ze keek me vorsend aan en zei, nee,
want ik kap ermee.
De koffie was op, ik pakte mijn jas,
gaf haar zoals gebruikelijk drie zoenen,
( twee zijn geloof ik afgeschaft) en vertrok.
Ze zwaaide me na, tot ze me niet meer zien kon.
Ik deed mijn ding die middag
en aan het einde van de middag rinkelt de telefoon.
Ze was ermee gekapt.
Uit het leven gestapt, daar waar ik slechts een paar uur ervoor
nog zat te grappen en grollen, koffie zat te drinken,
mijn arm uit het lid zwaaide, nam zij de stap:
ik kap ermee.
Onbeantwoorde vragen spoken door mijn hoofd.
Niks tot volgende week, hoogstens in het crematorium
waar we koffie drinken, maar ZIJ niet meer.
Had ik moeten blijven, door moeten vragen, had ik, had ik......
Dag lieverd. Ik zwaai je na...
casema.nlGeplaatst in de categorie: overlijden
Had ik toch?
114
Geef je reactie op deze inzending:
Je doet er helemaal niets aan.
Helemaal niets.
Je kunt proberen het tegen te houden,
maar dat is net zoiets
als een rivier proberen terug te duwen.
Het stromen van het water houd je niet tegen.
Want als de stroming maar sterk genoeg is,
dan breekt zelfs de sterkste dam.
Jij hebt er niets aan kunnen doen
Het zat in haar en niemand had dit bij haar
kunnen wegnemen
Vriendelijke groet