Alle inzendingen over kinderen jeugd herinneringen

Het was in die tijd dat ons gezinnetje de bovenverdieping bewoonde waar de zwarte, ronde haard een centrale plaats innam en het bankstel met de goudkleurige bekleding domineerde en de radio op een tegen de wand geschoven tafel het chanson "Que sera" van Doris Day liet horen. Raadselachtig...

...op de stoeptegels en we hinkelden. Met mijn jeugdvriendje Martin knikkerde ik in de gang van het witte "Maycrete"-woninkje en met hem knutselde ik aan een waterput uit ons favoriete tijdschrift: de Donald Duck. Zo vergleden die jaren; de onvergetelijke, onbezorgde jaren van mijn...

...aaneen konden rijgen voor een krans in ons haar. Zo zijn mijn vroegste jeugdherinneringen!

....in die lang voorbije jaren van onze jeugd kwamen ook de cornflakes weleens op tafel en in die grote doos was dan gewoonlijk een verrassing verstopt. Zo herinner ik me een klein plastic speelgoedje in de vorm van een ouderwetse fiets, een vélocipède, dat ruimschoots tot onze kinderlijke...

In de smalle straten van Dichterswijk in Utrecht kon een kind goed spelen: nauwelijks auto's, het paard van de olieman liet dampende bouwwerken achter. We woonden vlak naast een melkwinkel en dichtbij bakkerij Do Schat. Een klein arbeidershuisje met een tuintje vol kiezel en platgetrapt gras, een...

...eerste vriendje.Toen de volwassenheid onze ijle jeugddromen had verwoest en vernietigd en het corrupte spel van het maatschappelijk leven ons in beslag nam en verhard had, kwam ik Martin plotseling nog eens tegen en blij en verrast lazen we de herkenning in elkaars ogen en razendsnel werden we...

Eens sierde een dubbele bomenrij de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat. In haar midden was het ruiterpad waarop ik voor het eerst paarden zag. In de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen...

...het handwerken. In mijn "liedjesschrift" noteerde ik de chansons van mijn jeugd. Zo leven de herinneringen voort tot aan mijn stervensdag.....

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste...

...geen bloeiende klavertjes. Niemand van de kinderen had een sleutel van het huis. Dat was ook niet nodig, want er was altijd iemand thuis en bovendien gingen we altijd via de keukendeur naar binnen. Die was altijd open. Er zat wel een haakje op maar dat was met een flinke ruk wel stuk te...

...waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mijn broers om er rond te neuzen tussen oude strips, boeken en tijdschriften. Ik was er op zoek naar de verborgen geheimen van hun leven, maar...

...pedalen, nooit meer bereikte ik het gevoel van het rijden door de straten uit mijn vroege jeugd, op die oude paars geverfde kleine fiets.

...het regime van verplegers in inrichtingen. De schriften raakten vol, de potloden werden stomp. Het werd tijd voor de Gallische en Punische Oorlogen en een jeugd vergleed, maar niet in vergetelheid. Telkens weer zou ik terugkeren in mijn latere leven naar dat eilandje van geborgenheid en...

...er is geen bijsluiter voor het leven, er is geen beschrijving van opvoeden van een kind, er zit geen gebruiksaanwijzing bij, maar het moet me wel van het hart, dat tegenwoordig de jeugd sneller dingen voor elkaar krijgen, dan dat in mijn tijd gebeurde op diezelfde leeftijd en ik weet best, dat...

...dansen die me herinneren aan mijn vroegste jeugd toen ik, gezeten op de trap die de verdiepingen van het huis verbond en die voerde naar de met roodbruin hout betimmerde zolder (daar stonden de gele dozen met briefpapier van mijn oom die vertegenwoordiger was) voor het eerst het stof zag...

...van vader, er altijd in slaagde hen een fijne jeugd te bezorgen. Mevrouw had het nooit over haar kinderen, ze kon zich niet meer herinneren, dat ze kinderen had. Zelf vroeg ze regelmatig naar haar vader en moeder, die onuitwisbaar in haar geheugen zaten geprent. Het dementieel syndroom was...

...zou ik op willen diepen, op willen heffen uit de duistere put, uit de krocht van de vergetelheid waarin het gezonken is, maar de herinneringen zullen nooit meer aan het heldere daglicht treden waarin ik ze wil waarnemen en tot hun recht wil doen komen.....

...de Bredaseweg. Nog één keer bezocht ze mij, de jeugdvriendin, in mijn flatje en verklaarde zich niet in staat te achten in mijn omstandigheden te leven. En zo kende ik hen allen eens en zo vernietigde de razend voortsnellende tijd mijn vriendschappen, zo raakte ik hen allen kwijt, zo...

...in omgekomen" Nog altijd wandel ik weleens door de straten van die oude buurt en passeer ik de "Brug Prinsenhoeven" en mijn herinneringen vieren dan hoogtij. Maar nooit meer lig ik wakker vanwege het huis van Gori, de fritesspecialist.....

...van in zijn schooltijd (gelukkig hebben de nare herinneringen niet de bovenhand). Zo is me ooit verteld van een oude schooljuffrouw die aan de nieuwe leerling, zeg maar Jantje Ickx, vroeg of hij familie was van Sophie Ickx. “Ja, zei Jantje, maar ’t is verre familie, zulle. Z’is mijn zuster,...

...ik aan het wiegje van mijn zusje. De slaapkamer, grotendeels in beslag genomen door onze monumentale ledikanten, geërfd van een tante, heb ik nog eens teruggezien. Ze leek groter dan in onze jeugdjaren. (In die vroege jaren tekende ik voor mijn zusje illustraties op de beslagen ramen die...

...en dat het schouwtoneel was geweest van mijn jeugd en van zoveel onvergetelijke gebeurtenissen.... De "Arriva"-bus doorkruist eerst de straten van mijn wijk en houdt halt bij het station met haar levendige drukte en rumoer: zij nadert daarna de stillere volksbuurt waarin ik opgroeide en...

...deuren. In de kamer waarin ik mijn "gouden jeugd" beleefde was zij prominent aanwezig en ik spiegelde me in haar als ik aan tafel met cederhouten purperen potloden tekende en kleurde. Ze heeft de glaasjes meegenomen. Het waren de kleine glaasjes van fonkelend, fragiel kristal met de...

...zitten. Nee, ze wil geen nieuwe herinneringen aan deze stad verzamelen. Ze wil de fijne herinneringen van die twee jaren bewaren.

Vorige week kwam ik erachter. Ik ging iets ophalen dat in het ouderlijk huis jaren en jaren op zolder lag. We gebruikten het altijd voor discofeestjes en daar zou ik hem nu ook weer voor gebruiken. Het visnet. Wat is een jaren-tachtig-feestje zonder visnet? Op een oude foto zie je me onder dit...

Vaak passeer ik nog met de bus van "Arriva" het lage gebouw waarvan ik het innerlijk eens zo goed gekend heb. Het is van een moderne architectuur en draagt de trotse naam "Maranatha" ("de heer zal komen") tot op de huidige dag op haar gevel en haar kamers en de gebedsruimte zijn gegroepeerd...

...duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder, doorzichtig glas droeg de bloemen. Hun lange stelen werden vervormd voor mijn blik en vertekend door het glas en het water....

...huis inhoudt, zal ik nooit weten, maar het houdt de schamele herinnering min of meer levend aan mijn jeugdjaren vol van huivering, verschrikking en fantasie...

...shirt met de trotse letters "Norway" dwars over de borst; herinnering aan haar fantastische reis naar het noordelijke land. Een aureool van jeugd, dat allerminst een deugd of verdienste vertegenwoordigt omgeeft haar nog altijd en is het ons leeftijdsverschil dat een barrière opwerpt!?

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en...