Aan mijn eerste vriendin Gabie, het meisje met het zwarte haar
Ik groeide op in de vierkante kamer op de eerste verdieping van het chique, pontificale huis, gesitueerd in de doktoren- en specialistenbuurt rond het oude Tilburgse St. Elisabeth Ziekenhuis.
Gabie's moeder en die van mij waren ongeveer rond dezelfde tijd bevallen. In latere jaren moest ik vernemen hoe mijn buurmeisje met lang, zwart haar ter wereld was gekomen.
Met Gabie sta ik trots op de zwart-wit-foto uit die eerste jaren naast de rood-gelakte step waarmee we steevast ons nabijgelegen parkje, dat niet meer was dan een uitgestrekt plantsoen waardoor een pad slingerde, doorkruisten.
En onder de roodbruine beukenboom, die nog standhoudt tot op de huidige dag, raapten we de kleine glanzende beukennootjes en we pelden ze open.
En Gabie's zusje Inge adviseerde ons om toch vooral de kleine meizoentjes dicht bij de zanderige grond af te plukken zodat we er inkepingen in hun steeltjes konden maken en ze aaneen konden rijgen voor een krans in ons haar.
Zo zijn mijn vroegste jeugdherinneringen!
Geplaatst in de categorie: kinderen