Alle inzendingen over krochten

De presentatrice van wie stem van woede overslaat heeft het over de plaats waar dit vunzige werkje vandaan komt: "Dit zogenaamde handboek komt uit de diepste krochten van Dark Web op Internet." De diepste krochten. Daar denk ik over na.…

Ineens dook hij op uit de krochten van het gebouw waarin ik mij bevond en als het ware uit de diep verzonken krochten van het verleden, noemde hij mijn naam ("Ineke!") en stak zijn hand uit. "Meneer Van de M." repliceerde ik en de avonden doken razendsnel voor mijn geestesoog op.…

Uit alle gaten, krochten en holen komen ze tevoorschijn. Trekken op richting zonsopgang. Klaar voor het appel van de nieuwe dageraad. Beren op de weg van mijn ontwaken.…

Na een opbouw van diverse jaren, opgestegen uit de krochten van een ongeneeslijke ziekte, werden in die hiervoor genoemde krochten in de diepste, verborgen en smerigste delen van geesten met vreemde verlangens, plannen gesmeed.…

Nog even wat gezondheid ophalen, een extra schild ter bescherming, en dan, rondrennend in de krochten van het spel, de eerste de beste gaat er aan, ik schiet hem/haar voor de kop, door de kop. Klinkt misschien vreemd maar wel bevredigend, virtueel neem ik de leiding want ik schiet er mee op en op los, ik speel een spel.…

Ik weigerde hem de deur en onze relatie zonk in een krocht, in een put van voorgoed vergeten...…

Het was een van de favoriete adagia c.q. het Leitmotiv van mijn arme, goede vader; "Le passé n'est rien que le passé" en ook ik kan bezwaarlijk ontkennen dat in de krochten en spelonken van het duistere en tot nietswaardig stof vergane verleden de ervaringen rusten en de ijle, vluchtige herinneringen, zonder substantie en onbevredigend, ongrijpbaar…

Gezonken is het in een diepe put, in de krochten en spelonken van vergetelheid, van voorgoed vergeten, van afsterven en verloren gaan. Zo is de dood voor ons ingetreden, in mijn hart heeft hij vernietigd wat eens leefde, wat eens bezielde en inspireerde......…

Ineens drong een waarheid binnen die hij sinds 1945 had opgesloten in een krocht van zijn ziel, een donkere krocht waar hij niet mocht kijken en waar hij niemand liet kijken. Maar dat er wel was. En dat zijn leven wel vergalde. Dat zijn hele leven angstig maakte.…

Zoveel zou ik op willen diepen, op willen heffen uit de duistere put, uit de krocht van de vergetelheid waarin het gezonken is, maar de herinneringen zullen nooit meer aan het heldere daglicht treden waarin ik ze wil waarnemen en tot hun recht wil doen komen.....…

Mijn werkzaamheden voor de Wijkkrant lagen ver achter me in de diepe krocht dan wel in het ravijn van mijn verleden. Ze was een van de velen die in lang vervlogen jaren geparadeerd hebben op het zozeer onheilspellende toneel waarop mijn leven zich afgespeeld heeft. Het weerzien na lange, lange jaren was een grote verrassing voor me.…

eventueel met rode ogen maar geen tranen, het vizier scherp gesneden naar het zwaktebod van de medemens, ik vlieg op en in flatgebouwen, ik trek de stekker er uit op volgestouwde marktpleinen, ik ontplof bijkans in de buurt van kinderrijke gezinnen, ik hanteer drogredenerend het gelijk van de monding van mijn geweer, vuurspuwend ren ik door gangen en krochten…

Strakblauw had de ochtend de hemel gemist, maar tegen het middaguur had de zon alles uitgewist, wolkend wierpen schaduwen zich vooruit naar de donkere krochten van een nakende nacht. Welgevallig liet ik de krakende donder zich over mij heen vallen, deze dag kan niemand van mij af nemen.…

Wat er omgaat in de diepe, geheimzinnige krochten van hun innerlijk blijft mij voorgoed onbekend. In de onpeilbare diepten van het geestes- en gemoedsleven van mijn medemensen hengel ik als een onbekwame, ondeskundige visser die maar zelden iets aan de haak slaat.…

Ik ben nu afgedaald in de krochten, in de schimmige, duistere onderwereld van ziekte, verwaarlozing en verloedering....…

Uit de krochten van het verre verleden was de leidinggevende opgedoken die nu bij de Kringloopwinkel werkte en ze herkende mij, sprak mijn naam uit. Het leven was in zijn bonte stroom, in zijn onwaarschijnlijke, onwaarachtige mengeling van gebeurtenissen aan mij gepasseerd en zij was er nog en noemde mij bij mijn naam.…

Veel herinnert me aan mijn jonge jaren; veel springt naar voren uit de wirwar van herinneringen en indrukken en veel is verzonken in het moeras, in de krocht, in de put van de vergetelheid, van het voorgoed vergeten.…

(voor Leonora Carrington (1917 - 2011)) Jij bent geboren als Mary Leonora Carrington op 6 april 1917 in het Westwood House in Chorley in een rooms-katholiek gezin. Jouw moeder Marie Moorhead kwam uit Ierland en jouw vader Harold Wylde Carrington was een rijke textielfabrikant. Jouw 3 broers waren Patrick, Gerald en Arthur. Van 1920 tot 1927 woonden…

Maar de arts heeft een diepe blik geworpen in de voor mij duistere krochten en spelonken, in de vertakkingen, in het fijnmazige netwerk van de bronchiën en de longen en hij heeft niets kwaadaardigs of afwijkends gevonden....…

-straat, die zich als een langwerpig lint, als een krocht uitstrekt.…

Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd...…

Café "Anvers" aan de Oude Markt kan men (ten onrechte) beschouwen als een "krocht", als zoiets als de "Hellepoort" van Rodin, dan wel als een gezellig lokaal waar men zijn kennissen of vrienden ontmoet en het is slechts een van de vele eetgelegenheden in onze binnenstad.…

En in de lente, daaraan voorafgaand, had zij nog de rozerode bloesems aanschouwd in de tuinen van de Ingenhovenlaan, herinnering aan haar stormachtige en zo hoog verheven en majestueuze verliefdheid en zij was gezonken als in een luchtledige krocht, als in een kelder, in een kerker zonder uitgang, in diepe vertwijfeling en wanhoop.…

Vanuit de geheimzinnige, donkere, desolate krochten van haar persoon ontsnapte nooit een gering schijnsel dat ook maar in minimale mate zou kunnen duiden op het denkvermogen dat toch noodzakelijk is om de wisselvalligheden, moeilijkheden en wederwaardigheden van ons geestelijk leven te peilen en te doorgronden.…

-straat, dichtbij het centrum van onze stad, strekt zich uit als een sfeerloze, troosteloze trechter of krocht en ook in het huis van mijn "vriendin" heerst sinds lange jaren de ziekte, de doodsheid en het verval. Ze vraagt me welke muziek mijn voorkeur heeft.…

Iedere nacht wordt mij een excursie vergund door de krochten en afgronden van mijn onderbewustzijn, die ik best op prijs kan stellen.…

Mijn bloed was uit de diepe regionen, uit de onvermoede en ongeziene krochten en spelonken van mijn innerlijk komen opwellen en mijn longen, die rusten in de borstholte als het chassis van een auto, waren ongetwijfeld aangetast, beschadigd..... Ondanks alles volgde spoedig de bevrijdende mededeling dat ik het ziekenhuis mocht verlaten.…

-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het einde hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin en hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af.…

Uit de krochten en spelonken, uit de straten, lanen en ringbanen van de stad die mijn universum en mijn thuis is geworden, bij gebrek aan mijn echte thuis in deze wereld, dat voorgoed tot het verleden behoort, kan zomaar ineens een bekende of onbekende opduiken uit een nabij of ver verleden, die al dan niet tot de verbeelding spreekt.....…

-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het eind hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin. Hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af.…