Alle inzendingen over meeluisteren

Ze kijkt steeds. Het is duidelijk dat ze meeluistert. Jan, mijn man, houdt de vrouw achter mij scherp in de gaten. Ik prik in een aardappeltje en buig zijwaarts. Gooi een blik over mijn schouder. De vrouw breit! In zo’n luxe hotel-restaurant, alleen aan een tafeltje. Aan het breien! Nadat het laatste hapje van het nagerecht binnen is beslist Jan. ‘Kom…

Iedereen mag meeluisteren. Dat is al jaren zo. Je mag zelfs drie minuten inspreken. Veel beter wordt het niet. Hoeveel luiken je ook openzet. Zelfs als je de deuren en ramen uit hun sponningen haalt of sterker nog, alle muren weghaalt, ook dan wordt het niet veel beter. Politiek is, Max Weber zei het al, secuur boren in hard hout.…

Even los van het veel gehoorde verplichte meeluisteren op terrassen en in cafés, treinen, trams en noem maar op openbare ruimten, ligt mijn grootste ergernis op straat en op het fietspad. Opgewekt en nietsvermoedend toer ik door de stad.…

Sommige gasten die vlakbij dit tweetal zaten draaiden wat onwennig op hun stoel en enkele anderen kwamen geamuseerd meeluisteren. De vrijwilligster merkte het wel, maar sprak met een glimlach op haar gerimpelde gezicht verder. “In die zogenaamde lege doos zou in ieder geval één positieve gedachte zitten!”, zei ze wijs.…

Uit het meeluisteren maakte ik op dat we in de 'Salle d'attente' mochten plaatsnemen. Ziekenfonds of niet, ook hier bestaan wachtkamers. De mensen om ons heen waren bescheiden en mijn oog dwaalde af naar de muur. Er hingen wat posters. Op één van de posters stond een toetsenbord afgebeeld.…

Je moest even meeluisteren met de sleutel naar achteren om te horen of het gesprek goed ging en dat je ze niet per ongeluk verkeerd met elkaar had verbonden. Je kreeg de gelegenheid om zo heel wat aan te horen: liefdesaffaires, familieruzies, allerlei rampen, ga maar door.…

“Ja doe dat maar” zei Oma, die intussen was komen meeluisteren. Maar Opa protesteerde……”niks stoppen, vrouw” zei hij “Laat ie maar gezellig vertellen hoor”, en hij legde z’n magere hand op mijn hoofd…….Oma zweeg. “En toen zei ik tegen je……hou jij dat wormpje even vast, Opa…… ik moet even naar Oma”.…

Ze plofte zowat uit mekaar in de meeluister: ‘Wow wat een fijn stofje Laat me raden.... Tommy Hilfiger?’ Treesje uit Vinkeveen bloosde en keek stoer de cadillac uit de wijde wereld in. Suze gruwde. In stilte. ‘Sloerie!’ dacht ze. Grrr. Het is steeds maar tijdelijk maar toch… Aha groen licht.…

Ik liet iemand via mijn telefoon meeluisteren, toen ik de spreekzaal inliep en hem nogmaals vertelde, dat ik niet wist, dat dat niet mocht. De onvermurwbare bullebak werd weer hartstikke boos en zei, dat ik voor de derde maal huisvredebreuk pleegde. Ik vermoed dat hij dat woord onlangs aan zijn magere vocabulaire heeft toegevoegd.…