Inloggen
voeg je column toe

Columns

Jazzzangeres

Ze kijkt steeds. Het is duidelijk dat ze meeluistert. Jan, mijn man, houdt de vrouw achter mij scherp in de gaten. Ik prik in een aardappeltje en buig zijwaarts. Gooi een blik over mijn schouder. De vrouw breit! In zo’n luxe hotel-restaurant, alleen aan een tafeltje. Aan het breien! Nadat het laatste hapje van het nagerecht binnen is beslist Jan. ‘Kom er even bijzitten, u zit zo alleen.’ Die uitnodiging laat ze niet voorbij gaan.

‘Ik wil u niet storen hoor, u zit tenslotte zo gezellig met z’n tweetjes’. Het is de opmaat van een vuurpeloton vragen. Ze wil álles van ons weten. Terloops noemt ze dat zij morgen op de fair van de Lions staat. Ze verkoopt luxe kleden uit de Oriënt. ‘Kijk, mijn man is advocaat en bezit een heel druk kantoor in Soest. Tsja, dan moet je voor jezelf doel in het leven vinden'.

Jan snoeft over zijn dagelijkse beslommeringen. Legt uit wat een vormgever doet. En ik? Ik jok. Nee, ik plaag haar, door te zeggen dat ik jazzzangeres ben. ‘Ooooooh, wat bijzonder’, met deze drie woorden zet ze Jan aan de kant. Ze komt op het puntje van haar stoel. ‘Waar zingt u allemaal? Hoe vaak treedt u op?’ Ze gaat maar door. Tot ineens de tijd roept. ‘Ik moet naar bed, want morgen moet ik vroeg op’. Na zes stappen van ons vandaan te zijn draait ze zich om. ‘Maar, euh… hoe heet u eigenlijk? Dat kan ik u eens opzoeken op internet.’

Ik, rasechte Friezin, plaag haar een laatste keer. ‘Deborah Brown’, zeg ik.

Schrijver: Hanneke, 20 september 2014


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.7 met 3 stemmen 69



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)