Alle inzendingen over potlood

Potloodventers zijn mislukte schrijvers.…

Het toeval wil wel dat ik vind dat het handschrift van de jeugd er niet echt op vooruitgaat, want daar, waar je vroeger nog een cijfer kreeg voor schrijven, is het met de leesbaarheid van het kroost soms triest gesteld en dat is dan weer jammer, alhoewel: hoelang zullen de balpen en het potlood nog dienst doen?…

Er zijn mensen die nog weten van deze tijd, die de potloden en opschrijfboekjes hebben meegemaakt, die rond moesten komen van een habbekrats, maar het lukte, er zijn mensen die nog weten van de potloden, van eenmaal per week kunnen betalen, van amper rond kunnen komen en er zijn mensen die er nu om kunnen lachen, maar als ik zie, dat loeigrote banken…

Ik krijg te horen dat ik een hokje in mag, alwaar de rode potloden aan een heuse ketting liggen, ja u hoort het goed, aan een ketting, alsof IK een rood potlood mee zou willen nemen naar huis maar ja, men had natuurlijk ook nog bij het betreden van de ruimte om te stemmen, ofwel het stemlokaal, gewoon de mensen een rood potlood kunnen geven, was wel…

Het was slechts een vingeroefening, een opengewerkte hals in potlood afgezet op de horizon, geen torso, geen gezicht. Armen en benen ontbraken, uitgestoken nek met een streep door de tekening, echt alles ontbrak aan dit zelfportret. In kwijt zijn heb jij mij omlijst, voor nóg een keer zou ik zo maar tekenen.…

Ingevuld met een zacht potlood, de grijze dageraad met vingertoppen tussen takken en struiken gewreven. Gemene kleuren verdreven door groene druppels in zijden kleden, het park rust in donkere vijvers voorzien van treurnis. De zon hangt willoos boven een ijzerhard gordijn, de maan trekt aan de zee en prikt vlammend de duinen. En ik?…

Vroeger werden de potloden geslepen in september; de schoolschriften lagen klaar. De zuster in het lange, zwarte habijt maakte haar rondgang door de klas en voorzag ons kinderen, van het garen in de juiste kleuren voor het handwerken. In mijn "liedjesschrift" noteerde ik de chansons van mijn jeugd.…

Je bracht mij een roos en ik tekende jou uit in zacht potlood, maar die eerste keer bleek de laatste. En toch ben ik je eeuwig dankbaar.…

Ik kauwde nog even op mijn potlood ( pennen waren niet aanwezig) en begon. 's Morgens om half negen zaten alle kinderen in de klas, toen zuster Hillegonda in haar handen klapte, HET teken dat de kinderen stil moesten zijn.…

Vroeger slepen wij de potloden als de school weer begon en dan legde de zuster de handwerkspullen klaar op de ouderwetse banken; de lappen en het kleurige garen en voor ieder meisje een naald. Onder haar habijt droeg zij de streng met bonte garens waarvan zij de meisjes voorzag....…

Je werd iedere maandagmorgen voorzien van twee grote vellen onbedrukt krantenpapier en een nieuw potlood. Na twee dagen was het potlood op en vroeg je potloden van de andere patiënten en werkte je met opgespaarde stompjes of met losse punten, die je tussen jouw nagels klemde. Je verzamelde ook pakpapier en andere soorten papier.…

Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende en kleurde ik de figuren die ik vervaardigde met de blauwe en rode metalen voorwerpjes die ik met mijn potlood omtrok. Thuis toonde ik aan oma het resultaat. In de lange gang las mejuffrouw H. voor uit het sprookjesboek.…

Ik hou van dit seizoen waarin de nieuwe potloden geslepen worden (je ruikt hun geur van cederhout), waarin de boeken weer geopend worden, waarin de berken en beuken nog net niet verkleuren en waarin je al thuis kunt zitten als je geluk hebt met slagregens tegen de ruiten.…

Het nagelaten kunstvoorwerp roept tevens herinneringen op aan de kindertijd van mij en mijn zus, toen wij speelden met het voorwerp en de gewelfde rand omtrokken op papier en met een potlood. Nu neemt het asbakje een prominente plaats in op mijn oude, houten bureau.…

Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen?…

Houdt een rood potlood op zak, mensen. Zodat u niet voor verrassingen komt te staan op woensdag 21 maart aanstaande. De rijksmagazijnen worden extra bewaakt, maar niemand garandeert dat u straks handmatig het cirkeltje van uw voorkeur kunt inkleuren.…

Ik heb gele potloden als wel rode als uw neus en groene potloden en blauwe voor uw heilige droompje zoet en lief. De heer Capellen Golenburg werd opeens blij en kuste de potloodventer. En toen verscheen een olifant ter tonele en blies met zijn slurf het verhaaltje uit.…

Maar daarvoor moest de leerling met de potloodslijper op het potlood zich aan de lessenaar van de meester melden. Bij goedkeurend geknik mocht hij dan boven de papierbak van de leraar zijn potlood scherpen. De man nam de potloodscherper van het potlood en zag dat er nog genoeg punt aanzat.…

Thuisgekomen drink je een beker zelf getrokken thee, en je zoekt jouw weg naar de potloden.…

In de kamer waarin ik mijn "gouden jeugd" beleefde was zij prominent aanwezig en ik spiegelde me in haar als ik aan tafel met cederhouten purperen potloden tekende en kleurde. Ze heeft de glaasjes meegenomen.…

Gewoon met een potlood of desnoods een blauwe pen krijg ik tips die me verder helpen. De ene tip is beter dan de andere, toegegeven, maar beter één tip om mijn opdracht te verbeteren dan tien keer een hoog cijfer. Des te frustrerender dat de docente Creatief Schrijven heeft bedacht dat ze onze teksten niet zal nakijken.…

Beste luitjes, Bij deze wil ik ff laten weten heel graag in dienst te komen van de gemeente als ambtenaar, niet alleen om te kunnen komen werken (zeggen ze) maar ook omdat het me leuk lijkt om weer telkens een punt aan m’n potlood te moeten slijpen!…

De verkoopster op deze afdeling zag dat en riep door de microfoon achter de kassa dat de Nederlanders met hun handen en vingers meteen van de potloden af moesten blijven.…

Met een tafel vol licht en warmte, pen, potlood en papier. Ik ben verliefd op papier. Op de eenzaamheid. Pennen en potloden. Op de bibliotheek. Op gedachten van mensen. Op brainstormen. Op vrienden die brainstormen. Het liefst ontwaak ik voor het ochtendkrieken in een stille wereld zonder mensen.…

Hij legt het potlood neer, schuift het boek van zich af. Zijn thee is koud.…

Zit je er nu ongemakkelijk bij...op het puntje van je potlood, zakt je onderbroek al af naar half zeven...heeft ze het over mij? Echt wel. Want je hoeft me niets te vertellen, noch te schrijven over die grote boze wereld, waar je als supervertegenwoordiger in het afzeiken, er net naast plast.…

Onder deze zozeer betwijfelbare en wankelmoedige "kwaliteiten" spoorde ik hen aan om met houtskool of potlood tekeningen te vervaardigen van het nabijgelegen restaurant bij de Kralingse Plas en we zwommen samen op "Ommoord". Ik denk terug aan mijn "Rotterdamse" tijd.…

Er ligt op het platte stukje een rood potlood, met punt ook nog en dan snap ik dat ik een van die onbekende namen aan moet vinken maar IK KEN ER GEEN HOND VAN, wat nu? Ik hoor wat geschuifel achter me en een van de zuurpruimen vraagt me vanachter het gordijn of het " mevrouw" lukt?…

De potloden om het in te vullen waren bijgeleverd. Na betaling mocht je het museum in. Dit keer kon je met de auto bij de ingang van het museum komen. Natuurlijk kun je deuren sluiten, bewakers aanstellen, camera’s ophangen, elektronische hekken plaatsen, maar dat is kostbaar. Dat moet ook betaald en is uiteindelijk weggegooid geld.…

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof, naalden, spelden of de centimeter of schaar.…