Alle inzendingen over privésfeer durf ik

Meteen na bovenstaande titel laat ik toch nog maar een tweede volgen, die als een rode draad door deze inzending zal lopen, te weten: “Open brief aan Joanan”. Uitgangspunt is een citaat uit zijn reactie, aan mij gericht, in hartenkreet nr. 3399: “Misschien moet je weer wat vaker aan de bak en lef tonen!...” Daarmee heb je voor mij, onbewust, een deur…

Zonnestralen besprenkelden mijn natte gezicht nadat de golven krachtig tegen mijn lichaam beukten. Als standbeeld in de branding bleef ik staan, mijn armen horizontaal gestrekt als een kruis in het water. Mijn aangezicht gericht op de grote verwarmer die onbewolkt zijn kracht toonde. Ik sloot mijn ogen en proefde de tintelende sensatie van het zilte…

Daar bij het kraaien van de haan, het ochtendgloren door haar raam, ontwaakte zij - het melkmeisje, het meisje met de melkkan. Spreidde haar lakens, zei de nieuwe morgen gedag, en trok haar werkkledij aan, ach de steeksels vallen los, maar ze had geen tijd voor haarzelf. Beneden staan de tafels reeds al klaar gedekt te worden met het porselein…

Die zou het afgelopen jaar kinderen massaal in het oog hebben gehouden, tot in de privésfeer toe. De aantijgingen zijn een nieuwe klap voor de kindervriend nadat ook zijn vaste vriend, Zwarte Piet, dit jaar weer onder vuur heeft gelegen op social media en artikel 1 adepten.…

Durf ik, ondanks alles, in elke situatie, in iedere omstandigheid, mijn stem te laten horen? Ook al is het een gekooide stem? Een stem vol verlangen? Een stem die diep van binnen, de vrijheid kent? Dit dichtte Maya Angelou erover: I know why the caged bird sings.…

In Groningen en Drenthe is de OV-chipkaart ingevoerd. Ter informatie heeft iedereen een folder gekregen: de ov-chipkaart komt erbij. Welnu, ik dacht, dat ga ik lezen en dan weet ik hoe het werkt. Maar ik werd steeds banger. Het is makkelijk, maar er zijn 16 bladzijden nodig om dat gemak uit te leggen. Het is eerlijk, oh ja? Betaalde ik vroeger dan…

Ik deed er mee aan een sessie 'durf te vragen.' Een groepje mensen gaf mij belangeloos advies. Wat een positiviteit. Wat een energie. Ik werd haast emotioneel. Als dank hielp ik daarna natuurlijk de anderen met hun ideeën. Ik ben nu deze rugzak vol advies aan het uitwerken. Ik heb enorm veel vertrouwen gekregen.…

Wie herinnert zich niet 'Durf jij?', dat de Gouden status heeft bereikt? Weliswaar een prijs die puur op commercieel succes is gebaseerd, maar vaak is dit inherent aan de kwalitatieve waardering, hoewel dit weer niet in alle gevallen opgaat...!…

Met zekerheid durf ik het niet te zeggen maar ik meende dat het mevrouw Merkel was die de Russen om opheldering ging vragen over het hoe en wat omtrent de vergiftiging van de oppositieleider Aleksej Navalny. Terecht het is een smerig zootje daar in Rusland. Met zekerheid durf ik het niet te zeggen.…

Bij de meeste speelsters ontbrak durf: angst speelde een hoofdrol. Wat mij betreft trekt de verantwoordelijke coach zijn conclusies en pakt met onmiddellijke ingang zijn biezen.…

Ik durf hier ijskoud te beweren dat ik geen stellingnemer ben, ook al staat dat voor het in te vullen vakje.…

Ik durf te beweren dat niet alle beweringen zijn zoals ze geschreven zijn, want: deze is getypt.…

Durf je zelf te zijn, eerst vindt men je "raar", daarna, is men jaloers op die "rare" die zich zelf durft te zijn.…

Durf toch eens (echt) te kiezen.…

Ik eindig mijn nachtelijke toestanden al enige tijd steevast met het beluisteren en bezien van de videoclip 'Durf jij?…

‘Durf je het avontuur aan, Roosje? Geloof je ook in jezelf?’ ‘Ja! Ja, ik durf het aan! Ik geloof in mij…’ Heftig en met een vrolijkheid antwoordde ik deze keer, ik was zeker. ‘Doe je ogen dicht Roosje, geef je onschuld en je levenslust in mijn handen, en volg me…’ Lachend deed ik mijn ogen dicht en gaf ik hem mijn hand.…

Eigenlijk durf ik dat niet, luid krijtend van mij kond doen. Het is zoiets als schrijven met alleen maar hoofdletters, kapitaalvernietigend alles uit de onderkast halend. Schreeuwen bevestigt onvermogen naar discussie, leidt tot one-liners om tegenstanders te vernederen. Lawaai en ruis, de zijlijn wenkt.…

Het werk en de wereld is onze privésfeer binnengedrongen. Vrienden zijn vervangen door ‘vrienden’. Je kunt niets meer vertrouwen. En zo verdween de rust uit ons leven.…

Er zijn inmiddels ook leuke anekdotes over verteld in de privésfeer. Voor de wereld is hij een groot chemicus die de aarde niet vergat en nooit zal mogen vergeten. Als het aan mij gelegen ligt!…

Maar als het uitsluitend doel is om iemand in de privésfeer met een verborgen camera te betrappen op eventuele foute uitspraken zonder dat daar een zware noodzaak aan ten grondslag ligt dan zou dát in feite strafbaar moeten worden gesteld m.i. Zes jaar op water en brood voor die reporters.…

Ik durf hem ook niet meer te vertrouwen. Pas als ik in de verte Benidorm zie liggen en de weg weer een beetje herken, durf ik opgelucht adem te halen. De hele weg terug zeggen we niets.…

Ik durf niet te voorspellen of hij en/of de democratische partij Harris meteen in het zadel kan/kunnen doen plaats nemen als kandidaat voor het presidentschap. Maar een openlijke strijd hierover op dit moment van de verkiezingen lijkt mij erg schadelijk voor de kansen van de Democraten.…

Hoewel Feyenoord het kampioenschap nog steeds in eigen hand heeft (nog één punt voorsprong én een beter doelgemiddelde) durf ik toch te stellen dat als Ajax de uitwedstrijd tegen PSV wint, Ajax de nieuwe kampioen van Nederland zal worden.…

Ik durf het haar nauwelijks te vragen maar ik vermoed dat ze de dood, die haar zal bevrijden, voortdurend in het vizier heeft. Ik noem haar "Ans" en spreek haar naam vaak uit. In de kamer die uitzicht bood op een binnenplaats en op een feeërieke tuin waar het zomers goed verpozen moet zijn, knutselden we ook dit jaar samen aan de kerstkaarten.…

Toch durf ik Littler een goede kans te geven: Lucky Luke!…

Zelf ben ik slachtoffer omdat ik geen auto durf te rijden, bang om iemand letsel toe te brengen, moet ik met het gebrekkige openbaar vervoer, dat zo slecht is omdat ieder een wel een koekjesblik heeft om anderen mee te bedreigen en in rond te rijden.…

Ik schrik en durf niet te zeggen dat er nooit eerder naar gekeken is en dat het nooit behandeld is.…

Ik durf niet meer, mijn hart is een moordkuil. Terugkijkend zie ik onze stoute blikken, glanzende ogen en een krul om jouw lippen. Stilstaande beelden in mijn hoofd, plaatjes geschoten in vergetelheid, geborgen in mijn hart, een zielenkerf. Vergeet het maar dat ik jou kan vergeten, mooi meiske.…

Nou nee hoor, dat durf ik niet...stilte... Waarom durf je dat niet? Je denkt dat ze iets van je denken, vindt dat niet fijn en je durft niet te vragen of het waar is dat ze denken dat je anders bent? Kijk, je hoeft het niet zó te vragen, maar kunt gewoon vragen: zeg nou eens wat je van me denkt, zonder na te hoeven denken...stilte.…

En dan ben jij er, zomaar, heb ik lief en durf het niet te zeggen.…