Alle inzendingen over schateren

Hij begint schaterend te lachen totdat de dokter hem naar binnen roept. Op de gang hoor ik hem roepen: ’Die meneer vindt mij verstandig gehandicapt! Dat is een goeie hè?’…

Samen schaterend. Samen.…

Wanneer jouw schaterende klater-lach weergalmt in de lucht is het jouw eigen echo die jouw levensvreugde bezingt.…

Schaterend of smalend, aan u de keus.…

telefoongesprek ergens in de buurt, de beller heeft het toestel op ‘intercom ‘ staan en zo kunnen we mee luisteren naar wat er gezegd wordt, tenminste als we de taal zouden spreken die luid en duidelijk klinkt….de beller geeft een paar keer antwoord en blijkbaar is het gesprek erg amusant, want de belster aan de andere kant begint te lachen, zeg maar schateren…

Twintig jaar later vertelt ze mij, bijna schaterend, dat het er niet uit zag. Desinfecterend hadden medici haar ene been rood geschilderd, na de ingreep voorzien van hechtingen, in haar beleving waren dat nietjes op een rij, alsof ze zomaar opengeritst kon worden.…

Kijk, daar zie ik nou dusdanig de humor van in, dat ik schaterend mijn weg vervolgde…niet alleen de bal, maar ook het gras een koppie kleiner slaan!…

tellen, ben van 1952 Ik ervoer ‘t leven gaat me uiterlijk opbreken Ik weet nu wel hoe het werkt, het face-timen Ik ga er dan voor zitten, mooi voor zitten Ik doe djel op m’n witte haren en m’n leesbril af Ik zorg voor een zachte natuurlijke achtergrond Ik trek ‘n coltrui aan voor 't vlekkie in m’n nekkie Ik zet m’n liefste glimlach op en schater…

.' Ze lacht schaterend terwijl ze verdwijnt. Haar ogen zeggen iets anders..…

Ik kijk alleen maar, lachen komt later wel want ineens is daar de opmerking die me laat schateren: NU snap ik waarom erop staat: houdbaar tot 2028, je krijgt van z’n leven die pakjes niet open!…

Wandelen langs het kanaal van brug tot brug, praten, tranen, schateren, zijn lange krullen als speelgoed voor de wind, heilige woede, kritische gedachten, blote voeten, koude handen, kaarsen in de sneeuw, een kus als een fontein, scheppen, Kunst met een hoofdletter, dat is een schilderij, dat is een gedicht met kloten.…

Dat staat op rood en ik kijk opzij- we kunnen nu beter op groen wachten, vindt je ook niet, een brede lach als antwoord en ze zegt- er kwam niks aan, nee hoor, ik reed ook nog door rood en volgens mij staat het dat nog steeds…maar deze weg is iets drukker ( lees Rijksweg- druk ) en we blijven langer heel, als we hier netjes de regels volgen…schaterend…

" De groepsleden schurken tegen elkaar aan, onderwijl schaterend en schuddebuikend. Je zult maar aan dat kleine tafeltje iets verderop zitten. Dan mag het gezelschap nog zo aangenaam zijn, tegen de macht en pracht van de groep zijn jullie niet opgewassen. Probeer jezelf maar eens verstaanbaar te maken.…

Schaterend. Dat gaat tijdens de lunch zo door. En na de lunch komen ze gezellig langs voor de nazit. Godzijdank bestaat er een avondspits die al om half drie begint, dus om 2 uur gaan ze weg. Eindelijk werken. Ai, de secretaresses komen me opvrolijken om kwart over drie. Hun secretaresseoverleg begint om vier uur in het vergaderzaaltje.…

Schaterend begon hij in te pakken.…

Ik hoor alleen haar schaterende lach, die net iets te vaak klinkt. Na al die jaren weet ze nog steeds niet hoe ze haar trouwe werkster even stil kan krijgen. Met de deuren open hoor ik van half 8 tot half 12 een verslag van het wel en wee van alle familie, vrienden en kennissen van Francien, slechts onderbroken door de stofzuiger.…

Hij begint schaterend te lachen totdat de dokter hem naar binnen roept. Op de gang hoor ik hem roepen: ’Die meneer vindt mij verstandig gehandicapt! Dat is een goeie hè?’…

Blijvend kijkend naar mijn dansende ouders, ik hoor hen lachen, ik hoor hen schateren, ze zijn nog immer verliefd na al die jaren. Het straalt er vanaf. Het pak met wolken vervormd door de wind, ik zie ze niet meer. Wat wil je zien in een pak met wolken? Van alles wat jou fantasie jou maar ingeeft.…

Kinderen schateren, schreeuwen, lachen en maken ruzie. In mijn vorige wijk had je studenten en die hoor je overdag weinig, maar ’s nachts, ’s avonds soms al wel, gaat de muziek aan en verzamelen ze zich rond flessen drank die allengs veranderen in lege flessen. Het geluid wordt wat harder gezet en ze proberen over het geluid heen te praten.…

Schaterend zat hij naast mij op de bank. Zoals altijd verbaasde hij mij met zijn vaardigheid op de tablet. Toen het spelletje gespeeld was gleed hij weer terug in zijn eigen wereld waarin wij geen rol mochten spelen. Ik dacht: het lijkt wel of hij boos op ons is. Dat bleek zo te zijn.…

Normaal goed voor een gniffel, nu een schater. De heer Pannekoek/Pannenkoek is best grappig, maar niet geniaal. Na afloop probeerde ik dan zonder succes te beredeneren wat er dan zo grappig was, waar ik zo hard om moet lachen. Er is geen concurrentie meer sinds Corona. Je ziet niemand meer om naar een paar slechte grappen te kunnen luisteren.…

Mijn zoon, die naast me in de maxi-cosi zat, legde zijn handje op mijn arm, hield zijn hoofd schuin, zocht mijn blik om het vervolgens uit te schateren. Ik lachte maar met hem mee. Hij had gelijk, het beste wat je kunt doen als je zo’n groots avontuur overleeft. Nu komt het: mijn hoofdpijn was weg. Geen spoor meer van.…

Had ik het toen geweten, had ik denkelijk liefst van al dat onschuldige zuivere kind gebleven, met die klaterende schaterende lach, met de wind door mijn blonde lange lokken, de zon op mijn snoet en bruingetinte huid en vooral die stralende schitterende oogjes vol van pret en vreugde .…

Ontzet ziet Miriam hoe papa en mama schateren, omdat de buurvrouw en de buurman Mientje in de vuilnisbak hebben gegooid! Want daar is ze zeker van. De buurman heeft genoeg van Mientje gekregen. Hij riep het vanmiddag nog: "Ik heb schoon genoeg van jou!". Gelukkig heeft papa haar op tijd gevonden.…

Maarten legt zijn handje op mijn arm, houdt zijn hoofdje schuin en zoekt mijn blik om het vervolgens uit te schateren. Ik lach maar wat met hem mee. Hij heeft gelijk, het beste wat je kunt doen als je zo’n groots avontuur overleeft. Maar nu komt het, mijn hoofdpijn was weg. Geen spoor meer van. En dit is de hele dag zo gebleven.…

En dan zegt dochter, als ze hoort dat ook haar moeder staat te schateren, kijk, dit had ze dus even nodig…terwijl pappa in het ziekenhuis is, mamma even mee naar buiten nemen.…

Ooit had ik een dierbare vriend die de cactussen kweekte en elke keer vroeg hij me: weet je zeker dat ik voor jou geen mooie hoef mee te nemen, waarop mijn antwoord hem altijd liet schateren, want ik keek hem alleen maar aan met een blik van: meen je dat nou en zei erachteraan: we houden het wel leuk hè lieverd?…

Hoewel deze opmerking ons destijds deed schateren van het lachen heb ik me vele jaren later toch wel eens afgevraagd of er ook niet een kern van waarheid in zat. Waarom trouwen mensen eigenlijk? Is het uit gewoonte. Omdat het zo hoort of omdat we de illusie willen hebben dat sprookjes nog bestaan.…

Hun glimlach zal pijn verzachten, het schateren wordt mijn medicijn. Dat innemen wordt een lachertje en nevenwerkingen zijn er niet. Laat mij strijdend ten onder gaan, met behoud van trots en eigenwaarde. Net zoals ik mocht leven in de schoot van geluk. Dan is niets vergeefs geweest en treed ik het onbekende zonder angst tegemoet.’…

Zoon lacht me schaterend uit.…