Alle inzendingen over schaterend

...maar weet je wat ik vind?’ ‘Nou?’ ‘Je bent misschien wel gehandicapt. Maar als je het mij vraagt ben je verstandig gehandicapt.’ Hij begint schaterend te lachen totdat de dokter hem naar binnen roept. Op de gang hoor ik hem roepen: ’Die meneer vindt mij verstandig gehandicapt!...

...af het water weer in - 'Even afspoelen,' riepen ze naar dat boze mens. Samen schaterend. Samen.

Wanneer jouw schaterende klater-lach weergalmt in de lucht is het jouw eigen echo die jouw levensvreugde bezingt.

...de gek. En zo is de cirkel, zoals altijd, weer rond, het wordt tijd dat u mij uitlacht. Schaterend of smalend, aan u de keus.

Gezeten op ons balkon is er sprake van een gevoerd telefoongesprek ergens in de buurt, de beller heeft het toestel op ‘intercom ‘ staan en zo kunnen we mee luisteren naar wat er gezegd wordt, tenminste als we de taal zouden spreken die luid en duidelijk klinkt….de beller geeft een paar keer...

...been. Twintig jaar later vertelt ze mij, bijna schaterend, dat het er niet uit zag. Desinfecterend hadden medici haar ene been rood geschilderd, na de ingreep voorzien van hechtingen, in haar beleving waren dat nietjes op een rij, alsof ze zomaar opengeritst kon worden. Vandaag heb ik haar...

...ehhh, slechts een paar meter want een grote graspol ging ook mee! Kijk, daar zie ik nou dusdanig de humor van in, dat ik schaterend mijn weg vervolgde…niet alleen de bal, maar ook het gras een koppie kleiner slaan!

Ik moet nog veel leren van de digitale wereld Ik vingerde foutief op een vlakje van whatsapp Ik had voor het eerst face-timen aangezet Ik schrok, maar zij achteraf ook, zo zou blijken Ik had een zus van mij op beeld en zij mij Ik had haar 2 jaar niet gezien, zij mij ook niet Ik startte...

...ik heb altijd nog de wekelijkse reclamefolders waar ik reikhalzend naar uit kan kijken.' Ze lacht schaterend terwijl ze verdwijnt. Haar ogen zeggen iets anders..

Zacht vloeien de tranen die het lichaam huilt. Maar wie ziet de glimlach daarachter verschuilt? Wie ziet de vreugde in dit verdriet? Dat is de mens die God ziet. Een gedichtje van bijna dertig jaar oud. Ik schreef het in een weiland omzoomd door hoge weldoorvoede populieren en een leger...

...heel, als we hier netjes de regels volgen…schaterend vervolgen we onze weg, het luide gelach van ons twee klinkt over de weg en beiden hebben we het idee, de regels in de tang genomen te hebben, maar het zijn dit soort acties die er gedurende de dag voor zorgen dat: het talloze nare nieuws...

...groepsleden schurken tegen elkaar aan, onderwijl schaterend en schuddebuikend. Je zult maar aan dat kleine tafeltje iets verderop zitten. Dan mag het gezelschap nog zo aangenaam zijn, tegen de macht en pracht van de groep zijn jullie niet opgewassen. Probeer jezelf maar eens verstaanbaar te...

...al om half twaalf uit hun salesvergadering. Schaterend. Dat gaat tijdens de lunch zo door. En na de lunch komen ze gezellig langs voor de nazit. Godzijdank bestaat er een avondspits die al om half drie begint, dus om 2 uur gaan ze weg. Eindelijk werken. Ai, de secretaresses komen me...

...gezicht. ‘Ik probeer het nog weleens, maar ik heb liever een dikke karbonade!’ Schaterend begon hij in te pakken.

...hier ook geen woord tussen. Ik hoor alleen haar schaterende lach, die net iets te vaak klinkt. Na al die jaren weet ze nog steeds niet hoe ze haar trouwe werkster even stil kan krijgen. Met de deuren open hoor ik van half 8 tot half 12 een verslag van het wel en wee van alle familie, vrienden en...

...maar weet je wat ik vind?’ ‘Nou?’ ‘Je bent misschien wel gehandicapt. Maar als je het mij vraagt ben je verstandig gehandicapt.’ Hij begint schaterend te lachen totdat de dokter hem naar binnen roept. Op de gang hoor ik hem roepen: ’Die meneer vindt mij verstandig gehandicapt!...

Als en volleerd ballroomdanser zie ik mijn vader de passen aangeven die mijn moeder volgt. Ze lachen beiden, het geluk straalt van hun gezicht af. Begeleid door de zachte wind die de wolken hen laten dwalen, draaien zij hun passen op de witte wonderen in de hemel. Ik kijk vanuit de auto naar...

Wie verhuist moet wennen aan zijn nieuwe huis. De borden staan op een andere plek, de wc-rol blijkt ineens onvindbaar. Je zoekt je te pletter. Maar de buitengeluiden zijn ook interessant. In mijn vorige wijk ruiste de stad. Als ik ’s nachts in alle stilte op het dak zat, hoorde je een continu,...

...Met een spelletje op de Ipad kon ik hem vangen. Schaterend zat hij naast mij op de bank. Zoals altijd verbaasde hij mij met zijn vaardigheid op de tablet. Toen het spelletje gespeeld was gleed hij weer terug in zijn eigen wereld waarin wij geen rol mochten spelen. Ik dacht: het lijkt wel of...

In eerste instantie dacht ik nog dat ik in een hele goede bui was. Een die al weken aanhield. Het tv aanbod leek ineens een stuk leuker. Ik moet althans harder lachen om grappen die even slecht lijken als de slechte grappen voorheen. Programma’s zijn beter en verhaallijnen lijken veel vaker...

Ik heb onlangs twee ontdekkingen gedaan. Deze ontdekkingen hebben een link met elkaar. ‘Ja en?’ zul je zeggen. Ik wil dit met je delen. Je kunt er misschien je voordeel mee doen. De eerste ontdekking is dat ik van het drinken van één glas prosecco een kater krijg alsof ik de avond ervoor...

...zuivere kind gebleven, met die klaterende schaterende lach, met de wind door mijn blonde lange lokken, de zon op mijn snoet en bruingetinte huid en vooral die stralende schitterende oogjes vol van pret en vreugde . We zeggen dikwijls dat het verleden ons maakt in wie we zijn in het...

Ik heb onlangs twee ontdekkingen gedaan. Deze ontdekkingen hebben een kleine link met elkaar. ´Ja en´, zul je zeggen. Ik wil dit met je delen. Je kunt er misschien je voordeel mee doen. De eerste ontdekking is dat ik van het drinken van slechts een enkel beschaafd glas prosecco een kater...

Papa kwam weer binnen. Zijn gezicht trok, er zaten glimmertjes achter zijn ogen. Dat zag Miriam. Mama zag het ook. "Wat heb je?" "Hoezo. Niks." "Wel waar, er is iets! Waarom lach je?" "Ik lach helemaal niet." "Er is wél iets gebeurd. Waarom bleef je zolang weg. Je hoefde toch...

De zon schijnt, gelukkig en we trekken erop uit om ook wat kleine nietszeggende boodschapjes mee te nemen, van die ‘vergeten‘ dingen zeg maar. Een weertje dat schreeuwt om een ritje en dat maken we graag, natuurlijk. Komen wat bekenden tegen, zeg maar heel goede bekenden en worden op de hoogte...

Ooit had ik een dierbare vriend die de cactussen kweekte en elke keer vroeg hij me: weet je zeker dat ik voor jou geen mooie hoef mee te nemen, waarop mijn antwoord hem altijd liet schateren, want ik keek hem alleen maar aan met een blik van: meen je dat nou en zei erachteraan: we houden het wel...

Het huwelijk is een heilig sacrament waarin man en vrouw in de echt aan elkaar verbonden worden en spartelen om los te komen. Deze woorden zijn niet van mezelf. Ik heb ze van een erg wijze vrouw. Mijn oma. Hoewel deze opmerking ons destijds deed schateren van het lachen heb ik me vele jaren...

Ergens had ik het al verwacht. Mij er zelfs op voorbereid. Toch bleef ik immer dat sprankeltje hoop houden, ook al omdat mijn omgeving ervan overtuigd was dat het wel zou meevallen. Niet dus! En dat valt tegen. Het verdict is er nu. Hard, meedogenloos, want er is geen zachte manier om te zeggen...

...schaamte weg te spelen. ‘I’don’t even have a license…!’. Zoon lacht me schaterend uit.

...Anita. Ik knikte en gaf hem een hand. Ik klom achter op de motor en sloeg mijn armen om haar heen. Hij stak de hand op. Anita zwaaide en maakte een schuiver, waar ze het voertuig schaterend en geroutineerd uit trok. Ze nam me mee naar haar kamer, waar ze mij ingehouden beloonde voor mijn nette...