Alle inzendingen over slobber

Zaterdagmiddag 14.30. Het is ‘s weekends altijd zo gruwelijk grauw in de stad. Waarom ik elke keer weer de stoute schoenen aantrek en me begeef temidden van die kleur verstomping? Normaal haal ik een zaterdagkrant, koop wat dingen die ik niet nodig heb en begeef me weer naar mijn veilig maar donkere hol. Deze keer was het anders. Ik had een espresso-date…

Geen ouwe slobber meer, maar espresso of cappuccino in allerlei voortreffelijke smaken. Ze hebben nu alles. Behalve gezelligheid. Schrijf ik, terwijl ik in mijn eentje op mijn zolderkamer achter mijn computer zit.…

Hij is altijd sjofel gekleed: te ruim vallende trainingsbroek, daarover een slobberig t-shirt en een wat versleten trainingsjack, dat meestal open hangt. Hij draagt sportschoenen die geen sportieve uitstraling hebben. Wanneer hij zijn haar wast weet ik niet, maar op het moment dat ik hem zie, hangt het in vettige slierten langs zijn hoofd.…

" Nog geen minuut later zat hij tegenover mij met een punt appeltaart met slagroom en een bakkie slobber, zoals hij koffie noemt. Slurpend met een lange aaaaaahhhh...wat zalig..stak hij van wal. "Jemig joh, waar is de tijd gebleven?…

Er kwam een man naast hem staan, die er uitzag als een kunstschilder, een magere lange man, slobberig gekleed en droeg een lange grijze baard. ''Mooi plaatje hé?, het is een kopie van het schilderij van Alfred Sisley, een impressionist, een Franse kunstschilder.…

Een gebrilde man met een slobberig licht kostuum verscheen in de deuropening. 'Ik denk niet dat U me kunt helpen, want ik wil alternatief', zei hij terwijl hij alle aandacht van de aanwezigen opeiste. Ik nodigde hem uit te gaan zitten, maar hij leek door de duvel achterna gezeten en bleef liever staan.…

Een beetje slobberig misschien, maar goed zo zagen er allemaal uit in de inrichting. Maar met kerstmis zag hij er tiptop uit. Stralend wit gestreken overhemd. Zwart jasje met krijtstreep. Keurig, een heer. ‘Zeven Euro, bij De Schalm', fluisterde hij me toe, ondertussen de complimentjes in ontvangst nemend.…

Ik heb nog een tweede fles slobber ontkurkt en daarna heb ik hem naar de voordeur geloodst. Dat is allemaal nog niet zo lang geleden, vandaar dat houten hoofd. Laura belt, had al gebeld. Dat klopt. Ze heeft kaartjes voor het theater, want Klaas is ziek. Klopt ook, want er is vanavond voetbal op tv.…

In de duinpannen doen ze zo ongezien mogelijk hun slobberige badpakken aan. De mannen dragen ook badpakken, mogelijk om hun woeste borstharen te bedekken. Behalve dan baron Seraphinus Hamelink, die draagt alleen een Tarzan-velletje en als er verder niemand in de buurt is, dan werpt hij die met veel plezier op het strand.…