Alle inzendingen over stille

...nummer eens een flinke prijs valt. De hoop, je stille vennoot, is een prijs te winnen om onze laatste levensfase bij de open haard, met uitzicht op zee, door te brengen met schrijven. Eind goed al goed. Zonder dat lot weet je zeker dat het nooit zal gebeuren. Hoop is de waakvlam die niet dooft,...

...gympen niet kan aanschaffen, is er al sprake van stille armoe en ligt zo iemand buiten de groep. En sommigen plegen er soms zelfs een misdrijf voor om toch aan die vereiste schoenen te komen. Een evaluatie en devaluatie van armoede? Tevens is het tegenwoordig zo dat men je met naam en toenaam...

...die er tegenwoordig huist onder de wapengestuurde idioten, elke dag een stille tocht houden!

Ik ben blij en dankbaar dat de 8.5 ton zware Tiangong-1 niet op mijn dak c.q hoofd is terechtgekomen - wat op zich had gekund - maar ergens in de Stille Oceaan is neergestort.

Stille armoede bestaat niet, evenmin als stille bezuinigingen...

...al onze illusies wegblaast maar ook onze dromen helderder maakt. En ons leert om te stralen in de nacht. De eenzaamheid is een stille storm die al onze angsten aanwakkert maar ook onze moed groter maakt. En ons leert om te vechten voor het licht.

...snel aan 't gaan. Met dit stille beeld, verankerd op mijn lens, prevel ik een stille wens.

...exhibitionistische zelfverrijking. Zo zie je maar weer, niet alleen stille armoede is een probleem, maar stille rijkdom inmiddels ook. Het is ook nooit goed. Arme Kok.

...elkaars ogen, in elkaars woorden. Wie weet vinden we elkaar opnieuw in die stilte. Stilletjes wacht ik het af.

...ik wist het zeker! Op een mooie avond zou ik haar onder het bladerdak van een Lindeboom, onze stille getuige, vragen of ze de mijne wilde worden.

Een symfonie zou ik willen schrijven zo eentje die de hele wereld overgaat, probleem is da'k geen noot kan lezen, vandaar dat ik het maar overlaat,aan hen die hierin geschoold zijn. Een boek zou ik willen schrijven, dat als recensie meekreeg, dat ik altijd bekend zou blijven, de archieven...

Ik zou er, van binnen, hoog aan getrokken hebben zonder de kracht van het Woord; ik zou angstig en boos geworden zijn, toen een uit de kluiten gewassen en verrezen, arrogante, gepluimde rietstengel van twee meter hoog, uit de klappoortjes van de hoogste regionen a-sociale zaken kwam wandelen en mij...

Zoele zefier waait zacht door het veldje vol hoog gras. De bruingele pluimen deinen zacht, terwijl ze allemaal in dezelfde richting wijzen, trillen met tere weemoed, verlangen mee te zweven op die voortglijdende lucht. Maar ze hebben de edele gedachte dat ze zich zorgzaam moeten blijven buigen...

Haiku De ijsvogel vlucht: klein, opbeurend blauw verdwijnt in dof winterriet. Prozatekst Fietsen onder de grauwe winterhemel. Daar gaat het langs dof groene weiden zonder sneeuw. Neerslachtig, maar berustend staat het dichte riet rondom die plas. Op die ene halm... Ooh, een prachtige...

...dag van de novembermaand van 2017. Er was een stille vervreemding gaande omdat ik graag in de rust van het alleen zijn nadacht over hetgeen waarvoor ik op de wereld was. Het lastige probleem was dat ik weer terug was bij mijn mystieke obsessie. Ik kon het geheim van de liefde maar niet uit mijn...

...Morele crises bij onze beleidsbepalers – een stille crises, die we niet willen zien en niet willen horen? Het begin van het einde? Ach laat me maar niet te negatief worden. Maar weet u nog het Romeinse Rijk met z’n lusthoven en dergelijke (ja ik ken m’n klassieke Asterix en Obelix). Het...

Het is een stille buurt en deze heeft helemaal niets bijzonders; ze heeft nauwelijks een uitstraling, is eerder sfeerloos te noemen, maar in een van haar armzalige huisjes kende ik een zeldzame vriendschap die haar aroma verspreidde over de buurt waardoor een gouden licht werd verleend aan het...

...omringd wordt door de bloemenpracht. En in de stille, weelderige tuin, de formidabele en fantastische schepping van de handen van mijn zuster, vloeien haar gedachten en gevoelens toe naar mij, de zozeer geliefde, ziekelijke en verre zus en tevergeefs strekt zij haar handen uit in het...

...donkergroene, fijne takken, als op de radio "Stille Nacht, Heilige Nacht" weerklonk. Die uren, buiten het dagelijks gewoel, hadden we voor elkaar gereserveerd.... Vanaf je portret in zwart-wit kijk je sinds jaar en dag mijn kamer van oude vrijgezellin in. Nooit wil ik je nagedachtenis...

...deze peer, deze meneer blijft vandaag nog liggen, heel lang en heel stil, de hele stille zaterdag!

...woedende politici zijn nog niet helemaal van God los, maar wat mij betreft mogen beiden de stille mensen als voorbeeld nemen.

Stille tochten, condoleanceregisters, kaarsen en bloemen op de plaats delict: schijnheilig plaatsvervangende slachtofferrol, ik word er treurig van.

...zich liet horen, zonder afscheid te nemen met stille trom vertrokken is (af en toe had ik haar weleens gesignaleerd in een tuinstoel vóór onze flat, als de zomers heel warm waren, verdiept in een Bouquet-reeks-romannetje). Het timmeren vormt ongetwijfeld de voorbode van de komst van nieuwe...

...firmament te voegen, volkomen onverwacht, in die stille niet doorbroken kerstnacht. Jos, voor velen bekend, bij velen geliefd bij nog meer mensen een man op de achtergrond, want als Jos eenmaal op de voorgrond was, was hij er ook! In die nacht, dat mensen voor een geboren kind te kerke...

...jullie ontstonden. De cyclus van sterven, vergeten, herboren worden in dansende omarming van jouw altijd deinende bestaan. Ik laat door jou "oh stille klotsende wateren" mijn hart meedragen en met een zoute zilte traan schreef ik op wrakhout mijn naam om wiegend op jouw horizon te...

...elegante schoenen droeg... Toen moet eveneens van de stille, kunstzinnig vervaardigde kroonluchters de stille, onopvallende vermaning van de schoonheid zijn uitgegaan....

Als puber met lastige mee-eters, die ik met een smeulende sigaret probeerde te verbranden, en meisjes lokkende okselzweetplekken, waar ik me nog meer zwetend voor schaamde, zelfs zweetplekken aan de achterkant van mijn Levis-jeans, waar ik me soms met drie onderbroeken tegen wapende, liep ik...

...al zijn het...

...mij aardt. Je zou kunnen zeggen: 'een vertrouwelijk...

Het Woord van God ontkieme in de menselijke ziel als een teer zaadje. Elke dag opnieuw mag men een smeekbede naar de Hemel zenden om de wortels van dat zwakke graan te vullen met stille kracht, waarmee ze door rotsgrond heen kunnen dringen.