Alle inzendingen over zandkorrels

De nietigheid van een zandkorrel in de gierende stormwind. Wie kan mij vasthouden in de naaktheid van het onbeschermde leven? Wat is mijn noodlot in de grijze zeemist op deze verlaten zandplaat? Het water dat mijn corpus omgeeft en mijn lichtheid verzwaart. Het leven van een korrel wordt beheerst...

...kussen moeder aarde versmeltend met rollende zandkorrels die jullie dragend samen brengen, weer mengend met de tranen van de oceaan, terugkerend naar de bron waar jullie ontstonden. De cyclus van sterven, vergeten, herboren worden in dansende omarming van jouw altijd deinende bestaan. Ik...

...in mijn hart en ziel te moeten hebben. Leegte heerst in mijn innerlijk; de leegte van een eindeloze woestijn waarvan ik de zandkorrels schijn te moeten tellen. De stralende legende van onze liefde en vriendschap kwam ten einde......

Op die dag wenste men elkaar "fijne dagen": op die enige, luttele dag, die zo snel zou passeren: als een zandkorrel in een woestijn, als een druppel op een gloeiende plaat, want in de keiharde jungle van de maatschappij, in de slangenkuil, in het gekkenhuis, maakt men elkaar van dag tot dag af,...

...dichtschroefde, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen Mevrouw vluchtte vaak de stad in om op een terrasje in de reuring en het gewoel nog iets te zoeken, al was dat een surrogaat-warmte en een schijnliefde die niet kon concurreren of in de schaduw kon staan van de echte...

...eenzaamheid was als een luchtledige, benauwend en verstikkend als een strak dichtgeregen korset, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen. En ze ging naar het zwarte water; het water dat haar nog niet tot zich wilde nemen.....

...was als een luchtledige, benauwend en verstikkend, als een strak dichtgeregen korset, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen. En ze ging naar het zwarte water dat haar nog niet tot zich wilde nemen.....

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten...

Beste Hernas, Vandaag kwam ik tot de ontdekking dat ik, wellicht ook jij, van de aarde geboren ben. Het kwam me vanaf het moment dat ik van de slaap zat na te denken als werkelijk voor. Voordat ik verder ga spreek ik de wens uit dat je de dag al een mate van zingeving hebt gegeven; het wassen van...

...regeerden vanaf die dag zijn gedrag.... Niettemin waren de zondagen zonder hem als een woestijn waarvan kennelijk de seconden door mij geteld dienden te worden als de evenzovele zandkorrels van het tropische landschap. Zeven jaar later vond ik een nieuwe vriend bij het kalm...

...van rollend water op het strand dat miljoenen zandkorrels over elkaar laten vrijen. Stilte tussenin, naar bijna geen geluid, dan net één plens om dan weer van andante naar allegro en in volle kracht toe te nemen en ik wacht en wacht vol verwondering om dit spel en het terugkeren naar dolce...

Samenwerkingsadepten en interviewers zijn geen dikke vrienden van elkaar. De belijder van het clusterisme en de goddeloze querulant gaan bezwaarlijk door dezelfde deur. Rechtlijnige managers vinden "een enge vragensteller aan de poort" een hachelijke tijdsverspilling : "er komt vaak gedonder van...

...woestijn waarvan men van seconde tot seconde de zandkorrels een voor een schijnt te moeten tellen - heb ik een beroep gedaan op de BoodSchappenPlusBus die tegen het middaguur voor komt rijden in de Nassaustraat, met op haar voor- en zijkant haar naam in blauwe letters, met daaraan toegevoegd de...

...nooit. Hoesten doet ze dan weer wel. Grote gele zandkorrels van slaap. De aarde legt zich er bij neer. Maar niet voor lang. Midden in de nacht droomt zij zich onrustbarend wakker. Het smaakt dan nooit naar meer. Vastgenageld aan de zwarte nacht wacht de maan geduldig op de ochtendstond. Strak...

...ik het natte zand onder mijn voeten wegslippen. Zandkorrels glijden en glippen tussen mijn tenen. Mijn voetzolen zakken dieper weg , terwijl het zeewater klotsend in kleine golfjes, op en af in schuimende kopjes mijn benen omcirkelen. Een stukje van mijn kindertijd zweeft voorbij en zoekend...

...ene stipje zijn miljarden sterren, meer dan er zandkorrels zijn op alle stranden en in alle woestijnen van onze aarde.’ Je bent nergens. Ik kan het je niet vertellen. En ook weer wel. Plotseling begrijp ik het. Alles is het resultaat van de [i]Big Bang[/i]. We zijn sterrenstof. Miljarden...

...in me opwaaien. Als een tornado vlogen duizend zandkorrels heen en weer door mijn lijf en schuurden langs mijn ingewanden en aderen, zodat ik van binnen schoon en gladgeschoren eindigde. Jij liet me dansen, jij liet me zingen van vreugde. Ik kon mijn geluk niet op wanneer ik jou sprak. Ik...

Professor Antonius van de VU krijgt voor twee-miljoen Euro opdracht het onzichtbare atoom, naast het olympisch stadion, op schaal na te bouwen, met de afmeting van een huis. Hoe het er uit zal zien weet niemand, het is nog nooit geprobeerd en dat is precies wat de commissie wil in verband met de...

“God wil het.” “God wil het niet.” De meest voor de hand liggende vraag aan mensen die pretenderen zo precies te weten wat God wel of niet wil, is natuurlijk: “hoe weet u dat?” En bij doorvragen blijkt het antwoord dan vrijwel altijd weer te verzanden in een niet al te schrandere...

'Je blijft toch Papa’s jongen’ had ik over de telefoon gezegd. En ook ‘wanneer zag jij voor het laatst je vader?‘ Grote verwachtingen vaders en zonen boeken vol dode zielen. Jade, jaspis en de jitterbug, je zal je kind maar wezen. Ik speelde vals op schuld en sentiment. Ook dat nog –...

...politieke schrijvers van het laatste woord. Zandkorrels tussen de tenen. Zoetwatermeer, spiegelwater, biotoop van de intieme natuurpoëzie. Groot genoeg om er een hele middag te blijven varen van oever naar oever. Tussen de knobbelzwanen, meerkoeten, futen, eenden en meeuwen. Op het...

...kwalachtige! Dat was mijn primaire reactie. Zandkorrels knisperden toen ik er moedig bovenop stapte. Vóór ik wegzakte. In drijfzand waaruit een werpvisser me met een stevige tweedehands hengel redde. Later zag ik zeeraket tussen drie scholeksters bloeien. Anderen spotten zelfs gelobde...

(voor Arnon Grunberg) Onder zijn chaotische krullenbol gaapt het parelende fakirbrein, besmeurd met venijnige Woody Allen-saus, wit bepoederd als een verwijfde edelman uit de pruikentijd. In zijn kristalheldere onderbewuste kruipen de wijze cobra's van de kabbala, al doen zijn geschriften...

...lichaam gleden raakten de bosgrond, vulden de zandkorrels die waren blijven liggen. Toen de kuil helemaal vol was met zand stampte hij het nog eens extra aan met zijn laarzen die hij speciaal voor deze gelegenheid had aangetrokken. Vlak moest het zijn, helemaal vlak en egaal en dan bladeren...

...zich te wapenen tegen de nietsontziende zandkorrels, ver over zijn gezicht. Hier herleeft het verleden. Het centrum is ver weg en de stilte drukkend. Aan de overzijde van de weg staan, zover ik kan zien, olijfbomen, eucalyptus, bloeiende mimosa, levensgrote cactussen en bloemen in...

“Indien de vensters van onze waarneming werden schoongemaakt, dan zou ieder ding voor de mensen verschijnen zoals het werkelijk is: oneindig”. -William Blake,Engels dichter(1757-1827). Indra’s net of Indra’s juwelen of parelnet genoemd is een metafoor gebruikt om het concept van leegte...

...voetstappen waar anderen in meelopen. Wij laten zandkorrels achter die tot glazen geblazen worden. Drinken dan de goede wijn eruit en proosten in het heelal op elkaar. Soms zit ik buiten in de tuin en kijk naar de sterrenhemel. Hij zit op zijn veranda en ziet de maan. De ander was er niet en...

...in onze warme slaapzakken, aangenaam, ondanks de zandkorrels die erin geslopen waren. En we kwamen terug, godzijdank. Moe en getergd door angstvisioenen, door elkaar opgeroepen. Geen slaapzaalbezoeken die nacht, over en weer een sterke behoefte om rustig en ongestoord te gaan slapen. Maar er...

...strand wandel volgen zijn voeten me. Hoor ik de zandkorrels zachtjes knisperen onder zijn zware schoenen. Als ik in de duinen vrij met een prachtig meisje, priemen zijn ogen me in mijn rug. Dit stukje strand is van hem. Dit is zijn terrein. Hij houdt de wacht. Ik ben de enige die hem kan zien. Ik...

...de omgeving, mensen, geesten, dieren, planten, zandkorrels, voetstappen, autogeluiden, raamkozijnen, overvliegende ganzen, het meerstemmig geroezemoes van enge zwartrokken vermomd als feestende kerstkonijnen, uitgehongerde matses-vreters, quasi-vrolijke chocomelzuipers. Mijn geest kon alle...