Alle inzendingen over zusterliefde

Het artefact is voor mij de uiting van jouw zusterliefde en kunstzinnigheid en het siert nu mijn vitrinekast.....…

Ligt daarin je zusterliefde besloten; de liefde die we deelden en die langs bergen en dalen langs ups and downs ging, die zozeer geschokt werd dat zij nauwelijks nog stand kon houden; ligt jouw liefde in de lelies besloten??…

Het kunstvoorwerpje vormt voor mij de bekroning van onze zusterliefde na de roerige, turbulente tijden met de vele onderlinge botsingen die we doormaakten. Nu siert het mijn oude, negentiende-eeuwse bureau. Onder tranen bekijk ik het omdat je de enige bent, omdat ik je zozeer liefheb, mijn zuster....…

Mijn liefste, meest dierbare, goede zus, slechts eenmaal heb ik je lange grijze haar tegen mijn wang gevoeld; slechts eenmaal heb ik je omhelsd. Na de lange, stormachtige jaren van onze turbulente jeugd die we zij aan zij doorbrachten, heb ik je teruggevonden; verouderd en door vele kwalen getergd en nu lopen we weer zij aan zij tot de onheilspellende…

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en planten leerde: "quercus robur", "platanus acerifolium…

Een zombie met uitpuilende ogen die zwijgt en blijft zwijgen, dient haar verder tot gezelschap, want zelfs de Zusterliefde schijnt geen brug te kunnen slaan over de woelige rivier van het ongeluk. Op het televisiescherm komt een aantal kindsterretjes voorbij, dat liefdesliedjes uitkraamt, opgedoft en tot een prototype herleid.…

Het uur van het afscheid was gekomen. De man kwam de zus opeisen. Hij voerde de zus, die in trouwe saamhorigheid aan de zijde van de andere zus had gewandeld gedurende de door onschuld getekende jeugdjaren, die als de ijlende wind voorbij gevlogen waren, mee in het huwelijk. De strubbelingen, de repercussies en de woelingen van een roerige jeugd hadden…

Tot mijn zus sprak ik verzoenende taal, de taal van onze zwaar beproefde Zusterliefde.…

dicht bij elkaar, waarvan de ene liefkozend en beschermend de arm om de andere heenslaat, bedoeld voor mijn liefste zus, die als geen ander de niet geringe stormvlagen van mijn turbulente jeugd met mij heeft doorstaan en op de hele lange weg naar het postkantoor biggelden de tranen als riviertjes zonder bedding over mijn gezicht, ten teken van de zusterliefde…

Wat een monnikenwerk, welk een zusterliefde. -Hoeveel handwerkuren zijn dit, Zus? -Nou, minstens honderd! Ik heb het aangetrokken en behalve tijdens het slapen niet meer uitgedaan. De eerstvolgende tijd zal men mij tot vervelends toe met mijn gerestaureerde hes zien rondstruinen wanneer ik in de buurt ben.…

Als kunststudente en vol zusterliefde werkte je lange tijd samen met Edma, maar Edma ging trouwen en ze kreeg samen met haar man kinderen, waardoor wegens tijdgebrek de samenwerking met haar verwaterde en Edma haar kunstmin niet doorzette, maar jij wel, je bleek een steigerend, integer, alles overwinnend raspaard.…