Alle inzendingen over De

...wij wel meer bedrogen: Wij zijn op reis, zo menen wij En maken voortgang zienderogen, Doch richten wij de blik opzij Dan staan wij stil en onbewogen. Het leven gaat aan ons voorbij.

...te ontlopen, een plek van droefgeestigheid die mijn ziel in stilte deed lijden…”

...steeds uit dezelfde stof als waarmee onze lieve Heer mensen maakt: Zelfrijzend Bakmeel. Deelt u mij ook dit jaar weer met uw armen?

...roken. Als de tabak straks zo duur wordt dat ik het niet meer kan betalen, zal ik langs de kant van de weg uitlaatgassen inhaleren of bij de schoenmaker lijm snuiven. Het ongebreidelde optimisme in de mens kent namelijk geen grenzen. En wat is het geweldig dat er dan mensen zijn die jou kunnen...

...in de keuken schoon te maken. Een pan met worteltjessoep was van het gasfornuis afgesodemieterd… Vrolijk Kerstfeest!!!

...bekeuring gekregen”, zei ze kwaad terwijl ze voor de zekerheid aan haar handen rook…

...zwijgen van zijn kant is meer dan goud waard! Toen het gesprek afgelopen was moest ik me weer bij de les bepalen: “O ja, we zijn miskend! Miskend!”

...allemaal bij het rouwproces. Benieuwd of ik bestand ben tegen de schok vanavond, de torenloze tijd.

...vonden... Heaven up here is halverwege als de muziek plotseling eindigt. Mijn vriendin heeft het geluid uitgezet. "Ik zet de muziek even af, Chris. Wil jij een toetje? Wat een koleremuziek trouwens. En wat zit je daar te grijnzen?"

...De oma van Laura? Dat is een geruststellende gedachte. Het tumult in mijn maag zakt. Ik schakel de tv uit, zoek mijn bed op en val in een diepe slaap.

...'Niet Niks' als jongerenbeweging overging. De politiek is immers kortademig.

...Kramer na de verkeerde bocht: je doet je best, maar het verandert niets aan de uitkomst!

...sterkste dan wint. Ik heb een hekel aan de boze wolf, met dat ongewassen harige lijf en die kwijlende bek. Bah! Ik heb een hekel aan die boze wolf.

...van steen en cement met een tuintje en een gazonnetje, een huisje waar jij thuis bent. Ik bouw voor jou een huisje om in te wonen samen met mij, we krijgen kinderen nemen een hond en we leven daar frank en vrij. Ik bouw voor jou een huisje, het staat er nu zo mooi bij. Ik prijs me...

...het is alsof hij daar altijd al lag, daar hoort. Best mooi, zo'n rood ding in de huiskamer.

...van een circus van de gulle glimlach. Wat een geluk. Ik ben rijk. In januari gaan we starten, alle kinderen zijn welkom. Komt dat zien, komt dat zien.. Wat een droom. Of...

...mij tot wie ik ben. Een man, een vader, een zoon, een mens, een schrijver in de pen.

...uit te rusten om die blaadjes op de stoep te vewijderen? Wat is er mis met een bezem? Ik heb de ramen dicht gemaakt. Waar waren we gebleven?

... Bij korten op cultuur, dan spreek je niet van geld, bezuinigen, van winst of verlies, hoe goed je ook bent ingelicht. Maar dan spreek je over de contouren van een maatschappij met een verdwijnend gezicht. Ik schreeuw met hen mee, ik zeg NEE! Ik zie dat als mijn burgerlijke plicht.

...hij weer thuis. En in het weekeinde trekt hij zijn ruitjesbroek aan. Om kwart voor negen gaat hij naar de golfbaan. Mijn buurman zijn straatje is altijd schoon.

...aankijken om vervolgens iedere avond weer met een gerust hart vroeg te gaan slapen. De volgende dag begint immers ook weer vroeg.

Opzij, opzij! Voor jou geen tijd. Haar goudomrande bolide brult wanneer zij alweer weg rijdt. Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Achter haar slechts de schimmige sporen van een onwelriekende geluid....

...geeft zij de lente een thuis. De zon schijnt, bloemen bloeien, de warmte gloeit, deze prent staat als een huis.

...klacht daargelaten. In een ruimte waar een scheidingswand de kamer verdeelt, moet een collega opstaan en binnen het bereik van de detector komen als een andere collega de ruimte heeft verlaten, om zo het licht aan te doen. Tja, je kunt er om lachen. Eentje nog dan? 'Je weet hoe je kunt zien...

...van tijd. Gisteren was gisteren, later is later, het voelt even als voor eeuwig bevrijd. In de verte lonken de duinen. Het vlakke land daarachter lijkt hier nauwelijks te bestaan.

...op de letter, op het gevoel tot soms wel over de rand. En wij liepen, wel iedere dag gingen ermee naar bed, stonden ermee op met de trainer bijdehand. We waren scherp, we liepen hard, heel hard, we waren erop gebrand. Weet je, hardlopen is geen teamsport, maar toch, het schept een band.

...op. Ze meldt dat ze gaat. Het vriendinnetje mag mee. Van de oudste is geen spoor te bekennen, is zelf al naar huis. Dan is het de hoogste tijd om wat blikken knakworsten open te trekken. Nog wat doen in het huis. Het wordt een gezellige middag.

...eìsen en je gezond boerenverstand gebruiken; dáarmee help je als consument deze planeet.

...mensen meer nog je pad kruisen vanaf je 14e, voor je ook 47 bent. “Zeg jij er ook eens wat van,” spoorde mijn vrouw me aan. Ik slaakte een diepe zucht en begon opnieuw met tellen.

... Gedachten nemen de loop; Er was eens een dag… die werd ingeschat op zijn waarde... Die leefde nog lang en gelukkig... tot in lengte van jaren.