Hartenkreten

Even als voor eeuwig bevrijd

Golven bestoken het strand, deinen als het gezicht van de storm steeds gericht op het land. De schuimbekkende vloedlijn wordt als wolkjes gegrepen door de draaiende wind. Vervliegt grillig over land, over water als sneeuw voor de zon. Achter mij spoort mijn ijver, stap na stap. Voor even, tot het zilte schuim van het wassende water dit bruut overspoelt.

Parels van inspanning rollen over mijn gezicht, vermengen zich moeiteloos met druppels van regen. Plots omhelst de grijze dame mijn voeten, ze kust me. Even schrik ik, maar raak dan vooral toch doordrenkt van dit moment.

Mijn vloed ebt weg. Er is een zee van tijd. Gisteren was gisteren, later is later, het voelt even als voor eeuwig bevrijd. In de verte lonken de duinen. Het vlakke land daarachter lijkt hier nauwelijks te bestaan.

Schrijver: De Hertog, 25 februari 2011