Alle inzendingen over De straatmoord op ee

...er staat een hek omheen en de grijper hapt de laatste stukken uit de toren. 'Raar hè', zie mijn dochter laatst, dat we toen zo boos al die posters geplakt hebben? Nee, raar is dat niet. Ontkennen, woede, sentiment over ónze foeilelijke toren, het hoort allemaal bij het rouwproces. Benieuwd...

...Mijn vriendin heeft het geluid uitgezet. "Ik zet de muziek even af, Chris. Wil jij een toetje? Wat een koleremuziek trouwens. En wat zit je daar te grijnzen?"

...Het tumult in mijn maag zakt. Ik schakel de tv uit, zoek mijn bed op en val in een diepe slaap.

...zoals hierboven betoogd. Wilders is 'niks', geen extreem-rechtse, maar een nikserige puber die trauma's van zichzelf afschreeuwt en dat gaat vanzelf wel over. Zoals 'Niet Niks' als jongerenbeweging overging. De politiek is immers kortademig.

...bieden deze kopstukken gretig een podium. En lokale politici voelen zich allemaal even Sven Kramer na de verkeerde bocht: je doet je best, maar het verandert niets aan de uitkomst!

...aan de boze wolf, met dat ongewassen harige lijf en die kwijlende bek. Bah! Ik heb een hekel aan die boze wolf.

...een huisje om in te wonen samen met mij, we krijgen kinderen nemen een hond en we leven daar frank en vrij. Ik bouw voor jou een huisje, het staat er nu zo mooi bij. Ik prijs me gelukkig, mijn meisje, ik ben je dankbaar, ik ben blij!

...kinderen in de buurt. Wat een feest al die glinsteroogjes in de zon en hun kunstjes. We mogen hem een hele week lenen. Kosteloos. De kinderen slapen nu, tevreden. En de bal steekt dominant met kop en schouders boven de playmobil en de lego uit, ligt daar nu bombastisch naast de bank, het is alsof...

...gaan we starten, alle kinderen zijn welkom. Komt dat zien, komt dat zien.. Wat een droom. Of...

...het zorgvuldig, zij maken mij tot wie ik ben. Een man, een vader, een zoon, een mens, een schrijver in de pen.

...heeft om mensen met bladblazers uit te rusten om die blaadjes op de stoep te vewijderen? Wat is er mis met een bezem? Ik heb de ramen dicht gemaakt. Waar waren we gebleven?

...van een maatschappij met een verdwijnend gezicht. Ik schreeuw met hen mee, ik zeg NEE! Ik zie dat als mijn burgerlijke plicht.

...in de was. Iedere ochtend om kwart over zeven gaat hij onberispelijk van huis. Rond de klok van zessen komt hij weer thuis. En in het weekeinde trekt hij zijn ruitjesbroek aan. Om kwart voor negen gaat hij naar de golfbaan. Mijn buurman zijn straatje is altijd schoon.

...met een gerust hart vroeg te gaan slapen. De volgende dag begint immers ook weer vroeg.

Opzij, opzij! Voor jou geen tijd. Haar goudomrande bolide brult wanneer zij alweer weg rijdt. Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Achter haar slechts de schimmige sporen van een onwelriekende geluid....

...thuis. De zon schijnt, bloemen bloeien, de warmte gloeit, deze prent staat als een huis.

...het licht aan te doen. Tja, je kunt er om lachen. Eentje nog dan? 'Je weet hoe je kunt zien als een ambtenaar knipoogt? Dan doet hij één oog open.'

...dit moment. Mijn vloed ebt weg. Er is een zee van tijd. Gisteren was gisteren, later is later, het voelt even als voor eeuwig bevrijd. In de verte lonken de duinen. Het vlakke land daarachter lijkt hier nauwelijks te bestaan.

...erop gebrand. Weet je, hardlopen is geen teamsport, maar toch, het schept een band.

...tijd om wat blikken knakworsten open te trekken. Nog wat doen in het huis. Het wordt een gezellige middag.

...je gezond boerenverstand gebruiken; dáarmee help je als consument deze planeet.

...voor je ook 47 bent. “Zeg jij er ook eens wat van,” spoorde mijn vrouw me aan. Ik slaakte een diepe zucht en begon opnieuw met tellen.

... Gedachten nemen de loop; Er was eens een dag… die werd ingeschat op zijn waarde... Die leefde nog lang en gelukkig... tot in lengte van jaren.

...wel dicht? Gaan er nog vrienden mee? Tot ziens! We zijn een paar dagen naar zee. Tot later.

...was een verschrikkelijke man.’ De dodenherdenking is weer uit beeld verdwenen. Zij heeft genoeg aan haar eigen doden.

...te felle zon laat ik soms ook een traan. Ik ben noch het water, noch het vuur. Maar ik ben heerlijk mezelf, ook al ziet men mij niet staan.

...die de laatste 30 jaar in je leven tevoorschijn zijn gekomen. Dán ben je klaar om komend weekend de jou onbekende genoegens opnieuw te ervaren.

...Even denk ik het helemaal te begrijpen. Dit is...

...van onderweg zo gemakkelijk even geparkeerd kan worden. De droom als baken, als hersenspinsel van vrijheid dat altijd de hand reikt naar een betere toekomst. Ik droom van de levenskunst om deze droom te blijven dromen, ondanks alles. Te blijven dromen, ondanks alles!

...kunt u bellen met Meld Misdaad Anoniem, telefoonnummer 0800-7000. U kunt het bericht eventueel nalezen op de website www.vermissingen.info