Losse scherven
Ik vond laatst wat losse scherven van de oude tijd. Zij lagen her en der in mijn herinneringen verspreid. Die vaas van toen was nauwelijks nog te repareren, de randjes waren te scherp, dat zou teveel bezeren.
Sommigen spreken van scherven brengen geluk, anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk. En als je pech hebt snijdt zo'n scherf je zelfs tot bloedens toe. Dan helen wonden tot littekens, weet je niet waartoe.
In een mensenleven gebeuren zo van die dingen. Vazen breken soms nu eenmaal, het lot laat zich gewoon niet bedwingen. Maar ik geloof, nu de scherpe randjes wat zijn gesleten, ik een mozaïek zie van de scherven die ik niet ben vergeten. Ik bewaar het zorgvuldig, zij maken mij tot wie ik ben. Een man, een vader, een zoon, een mens, een schrijver in de pen.
Geplaatst in de categorie: individu