Alle inzendingen over Het noodlot van Orph

...Den Haag wandelde en in de mildstemmende warmte van Italië. Johan snapte wel dat jij niet uit je huwelijkstrance stapte, in een immers kleinburgerlijke en afgezaagde tijd. Je gaf hem slechts spaarzame momenten, soms gelukzalige dagen, en terwijl jij als schrijver op een voetstuk werd gezet,...

...hij geen woord verstond, meer ontroerd dan van menige Duitse, waaraan hij nooit enige aandacht besteedde. Eindelijk ging hij opgelucht met de anderen weer weg, at in zijn herberg, waar men Duits verstond, met een goede trek een stuk Limburgse kaas, en wanneer het hem weer eens zou...

...sinds jaar en dag en daar voltrekt zich dag aan dag zijn bittere, grimmige noodlot.....

...zeker. De Samische brandewijn zal ik mij blijven laten smaken, net als vele andere geneugten van het leven...! Noorwegen, juni 2000

Als wij onze tekortkomingen niet meer toeschrijven aan het noodlot en/of aan overmacht, zijn wij eindelijk in staat te belijden dat wij faalbare mensen zijn.

...zonovergoten Leijpark. Het dierbare, wonderlijke duikelaartje raakte op onnaspeurlijke wijze kwijt tot mijn grote verdriet als een gestorven kindje dat door het bittere noodlot van de ouders is weggenomen.We zochten het lieflijke popje overal; tussen de bosschages, in het gras en onder de bomen...

...verschillen en zo ook in Ewijk. We passeerden het genoemde dorp op onze route. Ik besefte dat daar zich eens het noodlot heeft voltrokken van mijn arme tante. Zij kon het leven niet dragen en bezweek in de vlammen en in het vuur dat zij aanstak met haar eigen aansteker...

...ik nog het oude kerkhof aan de St.Josephstraat en het familiegraf met de zerk waarin de namen gebeiteld staan in de zachte steen van hen die zo roemloos ten onder zijn gegaan; mijn familie, mijn voorouders, mijn ouders, mijn dierbaren.....

...fysiotherapie gaat beginnen onder leiding van een jongeman die ik vrijmoedig in de bruine ogen kijk als hij de zuurstofmeter aan mijn vinger legt, waarbij hij tot mijn ultieme verrassing plotseling zijn hand op mijn smalle, verouderde hand met de blauwe aderen laat rusten in een onverwacht,...

...'Geen speurhond die ze daar zal vinden!', zegt Stoffel met een ongepaste trots. 'En dan nu snel huiswaarts van een avondje stappen!', zegt Nathan met een verwrongen, mislukte glimlach.

...hij ligt hele dagen op de bank en met zijn hand betast hij voortdurend zijn voorhoofd in een zinloos gebaar, als om zijn noodlot te bezweren of te vermijden voor zover dat nog mogelijk is. Hij is ex-psychiatrisch patiënt.

...met die muziek, waarnaar wij gezamenlijk luisterden op die zaterdagmiddagen. En zo bezegelden die wondermooie klanken ons bondgenootschap, onze kameraadschap van een trotse vader en zijn dochter. En nog, nu mijn ouderdom nadert, herken ik de klanken, herken ik wat Hij me leerde, mijn mentor,...

...bleef zwijgen tijdens onze zo frequente wandeltochten op die zondagmiddagen.... Later, veel later kwam het mij ter ore hoe het noodlot je getroffen had. En nu je geestesvermogens zozeer afnemen zijn je zorgen mogelijk groter dan ooit.....

...fragiele en nietige hout van onze vriendschap die mij zo dierbaar is en die door de meedogenloze, wrede en achteloze windvlagen van het onbarmhartige noodlot zal worden weggeblazen als een onbetekenend scheepje op een wilde, woeste oceaan.....

...de nieuwe knoppen. De narcissen staan stil, geluidloos en schuldeloos in een bedauwde ochtendmist te wachten (op het onvoorspelbare, op de toekomst, op het noodlot?) Duiven zitten stilletjes maar onbekommerd en nieuwsgierig op de dakrand tegenover mij, zij neigen het fragiele...

...kraaltjes. Haar echtgenoot had ze voor haar van kinderen aan de deur gekocht. Ze was toch nog naar de knutselgroep gekomen, op een wat later tijdstip, hoewel ze "in de startblokken" stond voor onderzoek naar de meest gevreesde ziekte die men reeds bij haar vermoedde. Een kastje zou onder...

...horen had. De feiten die zij hem uit liefde verzwegen had. Verzwegen, omdat zwijgen het enige was dat haar van kinds af aan aangeleerd was. Het zwijgen dat nooit verbroken werd.

...en de afgrond hem lokten en hij de sprong waagde vanaf de vijfde verdieping. Twee jaar opname volgden en hij sleept voor altijd een mank been met zich mee. Hij is mijn vriend en wegens de duisternis en het ongeluk die eens ook mijn deel waren, vinden onze zielen herkenning bij elkaar. Want het...

...bij droog weer buiten spelen, 't kan allemaal en toch is er sprake van vervelen?

...natuur. Een baard van oude bladeren en benen van verschorst hout. Reigers rusten op mijn schouders en veldmuizen nestelen zich onder mij. Water kabbelt tegen mijn versteende voeten aan. Mijn starre ogen kijken ver de polder in maar nooit zal ik verder kijken. Bedrogen door de dood wacht ik...

...en schutspatrones, hoog uit boven de willekeurige en wrede, onvoorspelbare en wispelturige capriolen van de onbestemde en zozeer duistere menselijke bestemming....

...we deelden een zolder in het goede oude huis dat we voorgoed verlaten hebben; de gebeurtenissen vervormden onze zielen als glas in de handen van een kunstzinnige glasblazer, vervormden ze tot ontastbare en onvervreemdbare gestalten die levenslang onze gezellen zullen blijven.....

...de chique pochet voor de gelegenheid in het borstzakje van het colbert; allen zijn niet meer te midden van de levenden; zij allen kenden een vernietigend noodlot.....

...kruispunt van de wegen, op het cruciale moment van onze unieke, eenmalige ontmoetingen dat het lot toeslaat of het noodlot, dat de allesbepalende gebeurtenissen zich voordoen die ons leven inkleuren, die onze toekomst bepalen..... En zo ontmoette ik de kersverse weduwe die zojuist haar...

...zie ik de vlaggen als feestelijke versiering van de stad. Er is kermis en vuurwerk, maar geen overwinning meer. De overwinning die de strijd en de doden moet vergeten als een vlag die een doodskist bedekt. Die overwinning is aan de overwonnenen, die hun leven gaven in ruil voor het...

...meer voelen, de streling en de krachtige greep van mijn hand om jouw schouders, eens, zo lang geleden, is voorgoed verleden tijd. De herfst en de winter zonder jou zullen onherroepelijk intreden. Mijn liefdesverdriet zal zich opstapelen "Accipere praestat quam facere iniuriam": "Het is...

...en bewonderd en slechts de woorden "prachtig, prachtig!" waren aan haar lippen ontsnapt alsof iedere conversatie zinloos en overbodig was in het licht van het noodlot dat haar, ogenschijnlijk als niemand anders, getroffen had. Toen, tenslotte, haar teen geamputeerd moest worden, kon niemand...

...van de iPod en van de mobiele telefoon. De wijzers en secondewijzers "draaien door" over de wijzerplaten. Kinderen van een nieuwe generatie kijken met grote, verbaasde, onschuldige ogen de wereld in......

... Niettemin moeten onvermijdelijk ook hem het onbarmhartige, onverbiddelijke noodlot en de dood ingehaald hebben. Nooit zal ik weten wat er van "Onzen Rich" geworden is. Ik koester nog altijd de brede "Gründig"-radio die hij mij, zijn buurmeisje, eens cadeau heeft gegeven......

...in zijn scootmobiel over de lange promenade van het winkelcentrum, breed lachend om zijn angst en verdriet te verbergen. (Na mijn bezoek aan jou ben ik teruggelopen naar huis langs het hoge hekwerk bij de "Rooi Pannen" op die septemberdag, toen een sluier over de wereld lag, die haar...