Noodlot in Nootdorp

Iedere man die Bernadette de Broqueville in Nootdorp ziet lopen, kijkt zijn ogen uit, want zij toont haar schoonheid overduidelijk en schoon, dat is zij. Haar elegante heupbewegingen doen iedere, getrouwde man het hoofd vele malen omdraaien. De contouren van haar tangaslip zijn uitdagend zichtbaar en haar half blote borsten wiebelen vrolijk met haar mee. Voor de heren van de Nederlands Hervormde dorpskerk op de Dorpsstraat 36 is zij absoluut verboden terrein, omdat zij zo rooms is als maar kan. Dat belet de protestantse heren overigens niet om zoveel mogelijk als zij kunnen naar haar te gluren. Kerkmensen zijn hele handige voyeurs. Zij kennen trucs waar een normaal mens niet op zou komen. Meestal bomvol afleidingsmanoeuvres. Dominee Frits Ritsma vond het blijkbaar noodzakelijk om een keer over de verlokkingen van vrouwen, die een ander geloof aanhangen, te preken. Hij koos daarbij voor Exodus 20, vers 17 en dan met name de zin 'Gij zult niet begeren uws naasten vrouw'. Verder noemde hij de misdaad van koning David, die Batseba begeerde, de vrouw van de soldaat Uria. David heeft Uria indirect vermoord door hem in de frontlinie van zijn leger op te stellen. Dominee Ritsma is van de oude stempel en hij waarschuwde de heren in zijn gemeente om niet naar de vrouwen van andere geloofsgemeenschappen te kijken en daarbij doelde hij met name op de rooms-katholieke vrouwen. 'Volgens de Joden mag je al niet naar een blote arm van een andere vrouw kijken, want dan bega je al een zonde!', schreeuwde Frits van de kansel, 'en daar ben ik het volkomen mee eens!'. De hoogleraar geschiedenis Frans Wortel zat met een hoofd als een biet naar hem te luisteren en het zweet gutste vanuit zijn oksels naar zijn onderbroek. 'Het lijkt wel alsof die man helderziend is!', dacht Frans, 'hoe kan die man nou weten dat ik in het geheim een relatie met Bernadette heb!'. Die donderpreek is nu zo'n twee maanden geleden, maar de impact ervan dreunt nog steeds keihard door. Maar hoezeer de doempreken van Frits ook vat hebben op de bange zieltjes van zijn gemeente, de mannen blijven naar de mooie, roomse vrouwen loeren, al doen ze dit hoogst onopvallend, behalve dan bij Bernadette, want haar sexappeal is nu eenmaal onweerstaanbaar en betoverend. Daar kan geen doempreek tegenop.

De protestantse vrienden Stoffel Woeste en Nathan du Mortier kennen elkaar al van de lagere school en zij gaan voor elkaar door het vuur. Zij zijn zeer gelovig en uiterst volgzaam. Alles wat hun dominee Frits zegt, nemen zij zeer serieus. Wanneer zij een mooie vrouw zien lopen, waarvan zij wel weten dat die rooms-katholiek is, dan slaan zij automatisch de ogen neer of zij wijzigen hun wandeltocht. Stoffel gaat soms wel heel ver, want toen de knappe Melissa Lippens een keer vlak bij hem langs liep en hij per ongeluk diep in haar decolleté keek, schrok hij daar zo van, dat hij onmiddellijk op zijn knieën ging liggen en hardop het Onze Vader ging bidden. Melissa heeft toen met grote, verbaasde ogen naar hem omgekeken. Stoffel heeft sinds kort verkering met de eenvoudige, brave, protestantse Floriëlle Schamp, terwijl Nathan al een jaar met de poeslieve, vrome, protestantse Evangeline Jolly verloofd is. Geen van hen doet aan seks voor het huwelijk, ook omdat dominee Frits daar furieus tegen gewaarschuwd heeft. Natuurlijk voelen Stoffel en Nathan wel degelijk de seksuele spanningen tussen hen en hun geliefden, maar het is een ongeschreven wet tussen hen, dat zij daar tot het huwelijksleven niets mee zullen doen. Bovendien kunnen zij zich dan meer op elkanders karakters richten, of die wel blijven klikken. Dominee Frits zegt dat de erotiek een kroon op het huwelijk is en dat het van tevoren stelen van die kroon een grote zonde is. Dus houden zij de benen stevig tegen elkaar gedrukt. De kunst van het onderdrukken van emoties en fysieke behoeften is hen immers met de paplepel ingegoten. Daar hebben zij amper last van, denken zij. Op een dag staan Frans en Bernadette bij dominee Frits voor de deur. Frits kijkt meteen geschrokken, wanneer hij Bernadette ziet staan, maar hij laat hen toch maar binnen. Frans doet voornamelijk het woord en hij vraagt de dominee of hij hen wil trouwen. 'Maar wat is dat nou toch voor idiote vraag?', roept Frits, 'je snapt toch wel dat ik dat niet kan doen, Frans, Bernadette is rooms-katholiek en ik weiger iemand van dat geloof met een protestant te gaan trouwen!'. 'Kunt u dan geen uitzondering maken?', probeert Frans. 'Of wil jij soms protestants worden?', vraagt Frits aan Bernadette, die meteen met haar hoofd nee begint te schudden. 'Dan zijn we uitgepraat!', snauwt Frits, 'mensen, het was mij een genoegen, maar dit gaat echt niet gebeuren!'. Verslagen en ineengedoken wandelt het verliefde stel meteen naar pastoor Toon Paspoort van de Sint Bartholomeüskerk op de Veenweg 38. Zij vragen pastoor Toon precies hetzelfde en pastoor Toon reageert zeer vriendelijk en verheugd. Hij wil hen met alle plezier trouwen, maar dan moet Frans wel bereid zijn om rooms-katholiek te worden. Mede door de openhartige reactie van Toon besluit Frans om inderdaad rooms-katholiek te worden. Dit zal de trouwdatum wel doen verlaten, maar dat vinden zij niet erg. Zij zijn allang blij dat zij met elkaar gaan trouwen. Vanaf die dag gaat Frans niet meer naar de protestantse dorpskerk, maar zit hij iedere week samen met zijn geliefde Bernadette in de Sint-Bartholomeüskerk. De overstap van Frans blijft zeker niet onopgemerkt en het zijn Stoffel en Nathan, die op wraak zinnen. Zij kunnen het simpelweg niet verkroppen, dat Frans zijn geloof in de steek laat en dan nog wel vanwege die roomse Bernadette, die zij een valse del vinden, een verraderlijke hoer. Zij vinden dat Frans zich heeft laten misleiden. Zij zijn woedend op Frans. Vooral wanneer zij ontdekken, dat Frans en Bernadette het niet zo nauw nemen met het verbod op seks voor het huwelijk.

Anderhalf jaar later luidt de klok van de Sint-Bartholomeüskerk en treden Frans en Bernadette met elkaar in het huwelijk. Nathan is vorige week met Evangeline in het huwelijksbootje gestapt en Nathan zal over een maand met Floriëlle trouwen. Zij weten waarom de klok van de roomse kerk luidt en hun woede richting Frans en Bernadette is alleen maar groter geworden. Voor hen zijn zij het symbool voor alles wat maar heidens is. Zij demoniseren het jonge echtpaar tot op het bot. Dat zij ook nog op de Laakweg 3 gaan wonen, steekt hen des te meer. 'In hun eerste huwelijksnacht zullen zij er van lusten!', zegt Stoffel tegen Nathan. 'Zij moeten niet denken, dat zij er ongestraft mee wegkomen!', zegt Nathan op een verbeten en hoogst gefrustreerde toon. 'De messen zijn inmiddels voldoende geslepen!', zegt Stoffel, 'en we zullen zwarte kleren met zwarte bivakmutsen dragen!'. 'Yep!', zegt Nathan. Rond drie uur 's nachts zien de in het zwart gestoken Stoffel en Nathan de auto van Frans en Bernadette arriveren. Vanuit de bosjes zien ze hoe het pasgetrouwde paar stomdronken is en hoe Frans met veel moeite de lallende Bernadette over de drempel tilt. Even later snelt Frans nog even naar de auto om een krat met wijnflessen naar binnen te halen. Daarna smijt hij de voordeur keihard dicht. 'Die zijn harstikke zat!', zegt Stoffel, 'dan zullen ze extra veel schrikken!'. 'We nemen dat zijraam van de keuken!', zegt Nathan, die even zijn glimmende mes in het maanlicht laat glinsteren. Stoffel heeft zijn mes onder zijn riem zitten. Licht gebukt en uiterst behoedzaam naderen zij het huis. Via een woonkamerraam zien zij hoe het dronken stel ongeremd en beestachtig met elkaar aan het seksen is. Het zien van de werkelijk hoogst aantrekkelijke gleuf van Bernadette brengt een tweestrijd bij beide heren teweeg. Bernadette steekt haar gitzwart behaarde poes ver naar achteren, zodat Frans er volop van kan genieten. Met haar vingers trekt zij haar schaamlippen uit elkaar, zodat Frans zover mogelijk naar binnen kan kijken. Aan Frans zijn boswortel te zien, windt hem dat enorm op. De harten van Stoffel en Nathan beginnen vreselijk hard tekeer te gaan. Het is een mix van opgewondenheid vanwege Bernadette's sappige druipsteengrot en vanwege hun kwade bedoelingen. Het is Stoffel die als eerste uit de impasse ontwaakt en hij stoot Nathan even aan. 'Kom, nu is het moment!', gebiedt hij. Nathan slaat met een baksteen het keukenraam kapot en hij is er als eerste doorheen geglipt, maar Nathan volgt al snel. Het vrijende echtpaar schrikt van het glasgerinkel en het is Frans, die als eerste tegen de twee vandalen oploopt. 'Ongelovige duivel!', krijst Stoffel, die meteen zijn mes in de hartstreek van Frans steekt. Alsof dat nog niet genoeg is, snijdt Nathan de keel van Frans ook nog open. In de gang komen zij de naakte, gillende Bernadette tegen. 'Wie zijn jullie en waarom doen jullie dit?', schreeuwt zij. De ogen van Stoffel en Nathan kijken even naar elkaar en daarna steken zij toe, wel tien keer. Bernadette zakt in elkaar en haar hevig bloedende lichaam schokt nog enige keren na. Vervolgens rennen de zwaar religieus-gestoorde moordenaars langs het overleden lichaam van Frans en glippen zij door het keukenraam naar buiten. Omdat zij rubberen handschoenen dragen, laten zij nergens vingerafdrukken na. Wel voetafdrukken, maar hun speciaal voor deze misdaad gebruikte schoenen en kleren dumpen zij ver weg in de Westeinder plassen. 'Geen speurhond die ze daar zal vinden!', zegt Stoffel met een ongepaste trots. 'En dan nu snel huiswaarts van een avondje stappen!', zegt Nathan met een verwrongen, mislukte glimlach.

Frans Wortel Nootdorp Bernadette de Broqueville

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58