Alle inzendingen over been

...inspanning om mijn jongste broer met zijn ene been, amper zeventien, in zijn kist te leggen. De mens zal zich met nog veel meer vereende krachten dan nu moeten storten op het oplossen van het kankermysterie. Is het de levenswijze, de weerstand, het vinden van een bepaald wondermedicijn? Is...

In mijn grote passpiegel waarin ik opgewonden een nieuwe jurk keur, concludeer ik naar tevredenheid; hij staat. Maar dan, terwijl ik een zwierige draai op de bijpassende pumps wil maken valt mijn oog op iets verschrikkelijks. Zie ik het goed… zit daar… zie ik daar werkelijk, nee toch? Ik kijk...

Geef toe, ook u kijkt naar kortgerokte vrouwen. Het doet er zelfs niet toe of u een man of een vrouw bent. U kijkt altijd. En zeker vorige week heeft u ogen te kort gehad. Geen vrouw die geen rok droeg. Voor mannen zijn dat topdagen, ze weten niet naar welk stel benen eerst gekeken. Ze kijken nog...

En de tijd begon te lopen in 1979. De witblauw gekleurde brugklas ging voor het eerst van start op de schoolcross. Gymleraar Kees, met de lange benen en de grijns op zijn gezicht, fietste, met de stopwatch in de hand, met ons mee. De 4 stoere vrienden gingen ook hier de strijd met elkaar aan....

Een nieuwe zomer legt zich over de wereld en vermoedelijk is dit de laatste zomer van haar leven... Zij hield zozeer van wat zij placht te noemen "die lange schaduwen" alsof haar hele vocabulaire dat toch gescherpt en bijgesteld was door haar jarenlange studie van de Engelse taal uit deze ene,...

Hij was lang, slank en elegant en hij droeg een chique jas en pantalon om zijn lange, mooie benen; een leuke Tilburgse senior die mij in dialect te woord stond en met wie ik best een beschuitje zou hebben willen eten. De kou van januari doordrong ons en slechts de weersomstandigheden kwamen ter...

Het zal nu niet meer voorkomen dat ik welhaast aarzelend de zware deur die toegang geeft tot haar spreekkamer zal openduwen. Ze zal er niet meer zijn achter het imposante, massieve bureau waarop het naamplaatje met de ingewikkelde Chinese naam; Atillaoglu-Tjon-a-Tham en ik zal haar nog altijd...

...lichte maar zeurderige pijn die me vaak het lopen belette. Ik moest me uitstrekken op de onderzoeksbank en mevrouw de fysiotherapeute deed onderzoek; ze betastte het kwetsbare, uitgestrekte been en boog het in alle richtingen en schreef oefeningen voor. Ik moest een cijfer geven aan de pijn;...

...De broek glijdt door tot haar linkerknie. Andere been in de lucht, broek naar rechterknie. Beide knietjes naar de kin en langzaam schuift de jeans langs haar enkels naar de grond. Een paar minuten staart ze naar het plafond. De tweede huid is afgelegd, het vervellen is voorbij. Ze draait zich...

...rond en zat met gespreide benen op mijn linkerbeen, ik zag haar onder de douche, maar ik heb me ernstig ingehouden, ook al bewogen mijn benen naar heen en weer uit frustratie, de hare trouwens ook. Ik had 'Ja, dolgraag!' moeten zeggen, maar dat is achteraf. Ik vroeg of ze seksuele...

Ineens bij het kijken naar de Tour denk ik terug aan de campingvakantie van ruim 25 jaar geleden. Wanneer we voor drie weken naar de sta caravan gingen namen we zoveel mogelijk dingen mee voor de kinderen, logisch want wat je al hebt hoef je niet meer te huren of aan te schaffen, nietwaar? Onze...

'Zonder dwarsliggers rijden er geen treinen' -Wat rijdt de trein rustig. -Ja,dat zijn de betonnen bielsen, ze hebben die houten onlangs allemaal vervangen. -Geen enkele houten biels meer? -Nee, alles weggewerkt in het kader van de vooruitgang. -O,maar het had ook wel wat die...

Haar rechteroog ziet er uit alsof ze bezoek heeft gehad van ongewenst bezoek, GeenStijl-finnen. Ze stelt mij al snel gerust, haar ooglid hing dermate dat een chirurgische ingreep noodzakelijk werd, als er iemand was met een vuiltje in het oog dan was zij dat wel. Even later ga ik aan het...

Het zwembad was als een ouderwets "Kurort" al in zwang sinds de negentiende eeuw, met gepleisterde wanden in de kleedhokjes. Je kon het bereiken via een natuurlijke laan met merkwaardig geknotte boompjes en mijn beste vriendin liet niet na het de hemel in te prijzen; ze spartelde uitbundig met...

De bospaden omcirkelen en omringen het etablissement dat ik ken van een eerdere gelegenheid als betrof het een soort omhelzing en zij monden uit op een zandvlakte waarin een enkele kale stam zich verheft, terwijl we uitzien op zanderige heuvels aan de horizon. Mijn beste vriendin had een...

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl. Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante...

Ik stond te duizelen op mijn benen; mijn zware hoest dreigde me omver te werpen. De arts, mijn trouwe bondgenote van lange jaren, naderde mij en wrikte en wroette met de stethoscoop in de nauwe halsopening van de hoog dichtgeknoopte bloes, bij de aanzet van de welvingen van mijn borsten. "U tobt uw...

...kon gebeurde het. Ik voelde een steek in mijn been. Ik keek om en zag de geest, hij lachte breed. “Ocharme is je moeder dood, wat erg voor je” zei hij lachend. “Hoe kom jij hier binnen? Dat kan normaal niet!” zei ik. “Je beschermingskoepel is niet sterk genoeg meer en ik kan er...

Het falen van Ajax is mede te wijten aan het wankelmoedige beleid van trainer Frank de Boer. Kortheidshalve noem ik enkele zwaktes van Frank: - de beste speler (Schöne) kreeg geen basisplaats - een talentvolle speler als Sinkgraven is onder De Boer alleen maar minder geworden - hij toonde...

Een slordig weggeworpen glossy lifestyle magazine in de wachtkamer van de polikliniek interne geneeskunde toont filmsterren en fotomodellen in spectaculaire outfits en in duizelingwekkende, onechte poses. Als je slechts even een blik werpt op de felgekleurde, glanzende bladzijden, dringt zich...

...is het toch Juni? Ohhh verroest zegt hij, die snertkalender zet me op het verkeerde been! Ach zolang je maar niet omvalt joh!

...is nu al bekend, want ze brak ook iets in haar been in verticale richting, maar doordat ze een beetje stram was, kon ze niet goed doorbuigen en klapte ze te hard op de grond. En de hoogte was, laten we zeggen dat ze dat ook ontdekken, 12,67 meter. Als onderzoek zo precies wordt, wordt het...

Ze hadden allen mijn moeder kunnen zijn, gezien het leeftijdsverschil van gemiddeld dertig jaar dat mij van hen scheidt. Sommigen zijn opstandig: een van hen mompelt voor zich uit, in het luchtledige: "Alle Jezus, alle Jezus", haast onhoorbaar, maar toch met felle kracht en...

Ik wankel op mijn benen, kan maar niet stopen met wenen. Het lukt niet om te bedaren, ga dit in me eentje klaren. Mijn wereld lijkt te vergaan, liefde die ik moet laten gaan. Liefde gaat vriendschap blijft, en toch een hart, dat zo vreselijk overdrijft. Waarom dan toch zoveel pijn, terwijl ik...

De watervlakte strekt zich uit als was zij een zee of een meer. Het betreft slechts ons lokale, plaatselijke zwembad "Stappegoor". Ik geef me over aan de stroom en laat mijn oude lichaam dobberen, deinen en drijven. Het goedgunstige, heilzame water draagt mij en ik sla mijn armen en benen uit in...

...en nu is hij veel te vroeg gegaan, zijn ene been achterna dat ie bij een motorongeluk verloor. Mijn stomste opmerking ooit: "Wat loop je moeilijk, ben je gevallen of zo" ? Een glimlach was mijn deel. Het liefst was hij de muziek in gegaan maar dichten ging hem beter af. Vrijdag een blog,...

Het was woensdagochtend, de WSD-werkers zaten juist aan hun welverdiende kop koffie in het hok op de kop van het gebouw. De bomen rondom het park strekten zich uit. Het bankje voor de kleedkamer nodigde uit om gewoon maar even te gaan zitten, om te kijken of om wat te mijmeren in de zon. De...

Hij noemde mij "Juffrouw Broeckx". Toen ik nog mooi en jong was, schijnt hij wel gecharmeerd geweest te zijn. Ik was zijn buurvrouw en twee keer per jaar moest ik me uitstrekken op zijn onderzoeksbank voor het borstonderzoek. Dan kwam hij met zijn koele handen en kneedde en betastte de...

...en voor ik op de lange latten sta, heb ik mijn been al gebroken.’ ‘Het is wat buurman, domme pech. Maar bedenk maar zo, je bespaart veel geld, wat in deze dure tijden geen kwaad kan. En trouwens je vrouw zal er ook niet echt ongelukkig mee zijn. Kun je je gouden handjes een poosje volledig...

Zoeken naar wat niet bestaat, vol leegte vol haat, hoop bestaat allang niet meer en de illusie dat leeft keer op keer, maar bovenal uitgekotst door de maatschappij, want verslaafd verslaafd zijn zij. Wat is die wereld? Meegezogen door de fictie als vrouw met de mooiste benen de lekkerste...