Alle inzendingen, jaar 2009, week 12

Zoals uit de vorige aflevering al bleek wacht men zich in het algemeen voor een definitief waardeoordeel over het Strijkkwartet van Debussy. Alle beschouwingen in de pers zijn gesteld in bewoordingen als "wachten en toezien" en "loopt het later goed af, dan is er nog tijd genoeg om te juichen"....

Job-hoppen is een noodzakelijke gang van zaken, als iemand wel goed kan praten, maar niet goed kan werken. Door binnen een jaar te springen naar een baan die nog beter betaalt en die een nog Engelstaliger management naam heeft, kan iemand zonder al te veel moeite zo stijgen in de range van...

Verdomd, dat lijken wel de zoons van. Ik kijk naar de foto in het Volkskrant magazine. Allemaal mannen van staal, ja dat moeten wel de zoons zijn van. Ik lees de naam: Kieftenbeld. Nee, zegt me niks, het is ook te lang geleden. Maar als ik het artikel lees verdwijnt de twijfel: de oren, ja de...

Gisteren wist ik niet meer wat ik moest zeggen. Ik had zelfs niet de mogelijkheid om iets te zeggen, het leek net of mijn lippen aan elkaar vastgelijmd zaten, en alsof mijn stem verdwenen was. Ik zweeg. Bij ieder antwoord waar de mensen om vroegen, wist ik niets uit te brengen. Misschien was...

Hij was buiten bezig de straat te verhogen. Schuin gluurde hij naar binnen met één oog. Daar was een lekkere meid aan het werk. Hij hoopte erop dat zij hem eindelijk binnen vroeg. Het was zwaar werk en hij was al uren bezig. Zij riep hem; er klonken klokjes in haar stem. Klokjes? Zou ie...

Een mens lacht wat af. Neem mij, ik las ‘Houvast aan een drijfboei’, artikel van Wieteke van Zeil over Jan van Scorel(1495-1562) in de Volkskrant 26 maart 2006. Er is een tentoonstelling aan hem gewijd in het Centraal Museum tot 28 juni: ‘Scorels Roem, hoe een Utrechts schilder de...

(voor Christian Dotremont) Gruisplantsoenen restten in zijn (voorzorgelijke plebejers krankzinnig geprojecteerde) orakelhhoofd van wiebelende gorillarudimenten, hij vond zichzelf terug bij de ontzagwekkende ruines van de naakte vogeltaal, waar zijn hoogst magische dichtwerk begon, waar slechte...

“Goedemorgen!”, zegt de man achter de balie in de het benzinestation. Hij kijkt mij indringend aan. Oeps, vergeten. Ik was even in gedachten en probeerde tussen het plastic in mijn portemonnee mijn creditcard te vinden. Ik ken ‘m wel, die ouwe brompot, hoewel ik ‘m maar één keer per maand...

"Er bestaat helser kabaal ...buiten deze muren" A.B. (voor André Baillon) Stekende dolken in zijn hersens, arme man, worstelend met de pijn van knagende ratten in zijn lichaam en met de twee deuren, waarvan hij nooit wist welke deur tot zijn huis behoorde, zwart is de dood, rood is...