Teriakel van Euterpe
(voor Christian Dotremont)
Gruisplantsoenen restten in zijn (voorzorgelijke plebejers krankzinnig geprojecteerde) orakelhhoofd van wiebelende gorillarudimenten, hij vond zichzelf terug bij de ontzagwekkende ruines van de naakte vogeltaal, waar zijn hoogst magische dichtwerk begon, waar slechte , eenogige reuzen en valse, hoerige leeghoofden geen toegang krijgen, te vergrijsd verzonken in geestvervlakkende materiezuscht(help zijn onbewaakte hart,de wrede wolfsspinnen rukken op!) en het meest bittere zwartgallige van een zinloze zenuwenoorlog vol zondige bezweringen.Zijn panterachtige hersens waren dichtgesmeerd met betoncement ((de onverzekerde kronkels bleken pytons), getergt door destructive overstromingen en de doffe ellende van keer op keer door en door een watervergiftiging, snelde hij naar niemandsland, waar een vergulde tulp gevuld met ether als een bovennatuurlijk doopvont geheven stond, mat de onschuldige kruin geheel geopend voor het pure levenslicht. De met Davidskracht ontgonnen, ontoereikende randgedichten smaakten als verdorven mengsels van gouden regen en monnikskappen.Hij was de metafysische architect, die zijn eigen monstrueuze ondergang ontwierp, niet eens bij wijze van kunst, maar als een duurzaaam slachtoffer van zijn eigen weerzinwekkende kernreactorgebreken.Een draculawalm van tuttenwalging lag als een respect afdwingende zottenmantel om zijn scheefgetrokken pariaschouders. Aanbiddelijke winterziel, heel aandachtig luisterend(luisterend, luisterend......) naar zijn allerdiepste stemmen,fluisterend als vermoeide grijsaards in een oorverdovend,kleurverkrachtend pretpark voor voorgoed geknakte drankverwanten en anderzins versluierde,ontgoochelde,uitgezogen armoegeesten. Hij rookte met giftig tegengif zijn adembenemende pijngevoelens weg,gevoelens van ledematenvermorzelende onmacht en kosmosgrote leemte,zijn onmenselijke verdriet om de onherroepelijke teloorgang van een qua kunsthervorming levensgevaarlijk opgevoerde,meedogeloos kapotgedraaide supermotor . Er dwarrelen(God,waartoe? )Nog aarzelende oliedromen in zijn uitgeholde reservoir, maar waar lijf en psyche als wankele steunpilaren ineenstorten, kan men de onzichtbare, ontekenbare smartwoorden horen gillen als blinden wezels (jij lezer, jij!!!) in een eindeloze achtbaan nachtmerrie, reeds achteloos uitgekotst en uit de zogenaamd veilige wagentjes geslingerd, in de zwevende val gelopen, de condorvleugelen versnipperd, gestold, uitgegomd ,door jZeus of andere plaaggeesten met wespensteken in de democtratische keel.
controlmail.nlGeplaatst in de categorie: literatuur
teriakel van euterpe
233
Geef je reactie op deze inzending: