Alle inzendingen, jaar 2010, week 37

Ze liepen over het pad naar het huis een eindje verderop. Ze waren op een prettige manier opgewonden. Muis had de buurvrouw een keer gezien. Olifant kende haar helemaal niet. En toch woonden ze vlakbij. Vele keren was Olifant voorbij het huis gelopen, zonder het een blik waardig te keuren, maar nu...

Muziek is iets dat aan me voorbij gaat. Zoals anderen doof zijn of blind, zo is voor mij de wereld van de klank een gesloten boek. Af en toe dringt er een flard van tot me door. Dan word ik geraakt, dan zwijmel ik weg, maar zo’n gevoel houdt zelden aan. Vrij snel ga ik over tot de orde van de...

"Weet je", zei iemand deze week tegen mij, "Die Wilders is eigenlijk gewoon een ongeleid projectiel." Daar moest ik eens over nadenken. Over die twee woorden bedoel ik. Ze komen meestal alleen in die combinatie voor en dat roept bij mij een hoop vragen op. Bestaat er eigenlijk een geleid...

Dat de meest kwetsbaren het eerst worden aangepakt, blijkt weer eens door de aanpak van de Franse regering, die arrogant dit wanbeleid ontkent, terwijl het wel plaatsvindt, verdedigd door hun president Shar-couscous, met net zoveel strebers-energie als Napoleon. Hij was woedend, omdat deze actie...

Frederik van Eeden had een hekel aan de tevredenen, terwijl hij toch zijn beroemde gedicht 'De waterlelie' had geschreven met de laatste vier woorden 'en wenst niet meer', wat duidelijk op tevredenheid duidt. Heb ik hem hier op een feit van hypocrisie betrapt, vermoedelijk. Het zit me namelijk...

Een vriend van me vertelde me dat hij bij het paardrijden naar zijn dochter stond te kijken. Hij keek rond, naar de andere vaders en moeders. Toen hij dat deed, zag hij allemaal blanke mensen. Mijn vriend was niet de enige buitenlander, er waren Engelsen, er was een Amerikaan en een Duitser....

van JM Coetzee (boekbespreking) Een afgelegen grensplaatsje van Het Rijk wordt bestuurd door een magistraat die rustig naar zijn pensioen toewerkt. De kleine gemeenschap aldaar kan bovendien goed overweg met de nomaden in de omgeving, beter bekend als “de Barbaren”. Alles is pais en vree,...

van Dostojewski (boekbespreking) Al jaren ligt het op de plank. Een heel klein en onooglijk boekje, met harde kaft, grauw van kleur, dapper, maar nog nimmer aangeroerd. Elke boekenkast kent wel zo’n lelijk eendje en alleen al vanwege de titel trek je je hand terug. De extra informatie geeft...

Deze keer is de vertaler de Belgische, erudiete schrijver Paul Claes, van wie ik vermoed dat hij een eerste druk van 'Une Saison en Enfer' heeft, maar zij die zoiets bezitten, zullen dat overal en altijd verzwijgen. Zo'n boekje is vandaag de dag een fortuin waard en ze liggen dan ook vast en...

De eerste herinnering, het begin van mijn geheugen, onderstreept slechts de vergeten jaren die daaraan vooraf zijn gegaan. Woorden van gelijke strekking las ik onlangs in het katern Letter&Geest van dagblad Trouw van zaterdag 4 september 2010. Net als iedereen heb ook ik niet één, maar méér...

van Connie Palmen (boekbespreking) Kit is een bakvis van tien jaar. Een intelligente tante, spring-in-’t-veld en een open boek. Ara is wat ouder, maar heeft een achterstand door een laat onderkende woordblindheid. Een mastodont naast de tengere Kit en een stug meisje, dat bovendien zeer...

In de kamer van de Schrijver plaatste iemand eens de opmerking: “Het is toch onvoorstelbaar wat er allemaal uit een inktpot kan komen. Ik ben echt heel benieuwd wat het de volgende keer weer zal zijn”. “Nou en of!”, riep de Inktpot, “en dat heb ik ook altijd gezegd!”. En de Inktpot...

van John Wyndham (boekbespreking) Begin jaren vijftig hebben de Russen een plant ontwikkeld die bijzonder rijk is aan olie. In het westen krijgt men er weet van en men aast op deze alternatieve brandstof. Een kist met zaden wordt gestolen van russische bodem, maar het vliegtuig wordt toch...