ONTOEGANKELIJK
Muziek is iets dat aan me voorbij gaat. Zoals anderen doof zijn of blind, zo is voor mij de wereld van de klank een gesloten boek. Af en toe dringt er een flard van tot me door. Dan word ik geraakt, dan zwijmel ik weg, maar zo’n gevoel houdt zelden aan. Vrij snel ga ik over tot de orde van de dag. Ik weet dat ik iets mis, iets groots ... iets meeslepends, iets dat in de mensen vibreert en ze rijker maakt.
Zeven jaar pianoles heb ik gehad, maar meer dan de Für Elize en heel veel gesprekken met de muzieklerares heeft het me niet opgeleverd.
Ooit eens, toen alles anders moest, ben ik blokfluit gaan spelen. Op een steen in het bos zat ik, ver weg van iedereen. De schorre zuivere tonen die ik uitblies maakten me blij. Maar thuis kon ik niet oefenen.
‘Het is niet om aan te horen,’zeiden mijn vrouw en mijn kinderen,‘Als je het niet erg vindt, blijf dan maar in het bos met dat ding.’
Je hebt goede muziek en slechte muziek. Slechte muziek klinkt in de hotels van van der Valk. Die hoor je op een zondagochtend als je je auto geparkeerd hebt en de lobby binnenloopt. Oppervlakkigheid en verveling slaan onmiddellijk toe. Die sfeer wordt voor minstens drie kwart veroorzaakt door de klanken uit de luidsprekers. Ze sijpelen van boven af door de ruimte, blijven hangen rond de fauteuils en dringen diep door in de hoogpolige stoffering. Vanuit de ontbijtzaal kruipt de geur van koffie die te lang op heeft gestaan.
Lage dreunende beats, maken de voetbalfans gevaarlijk. Ze verwoesten de trommelvliezen van jongens, die –bleek, met koptelefoon op- in de tram zitten, op weg naar hun werk. Slecht geschoren zijn ze. Ze hebben zwarte leren jacks aan. Ik hoor van een afstandje het geschetter dat hun leven vergiftigt.
De watervallen van klanken die vanuit mijn radio op een zondagochtend door de kamer spoelen maken me vrolijk. Het geordende klassieke notenfestijn heeft iets elegants, maar voor mij is het toch niet meer dan een oppervlakkige tinteling aan de buitenkant van mijn huid.
Heel af en toe overvalt me de zware melancholie van het volkslied. Sentimenteel word ik er van, verlangend en eenzaam alsof het ergens iets in me open scheurt.
Ach, als ik eens me eens aan muziek zou kunnen overgeven. Werelden zouden er voor me open gaan!
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: muziek
muzikaal
418
Geef je reactie op deze inzending: