Hartenkreten

De weg naar onze nieuwe bibliotheek (onze befaamde LocHal, sinds enige jaren in gebruik) voert door een merkwaardig terrein, dat een half stadse, half landelijke indruk op mij pleegt te maken. Lichtgele halmen steken uit stalen hekken die daar onverwacht zijn aangebracht. Men heeft uitzicht op een b...

Nadat ik verlaten was en toen het vogeltje gestorven was (in doodsnood had het zich nog bewogen op de bodem van de kooi tot het fatale einde kwam) ben ik de plant gaan kopen. Ik heb haar willens en wetens gekozen uit de ruime en zeer kleurrijke collectie die ik in het Tuincentrum aantrof. Nu "houdt...

Op het kronkelende pad dat slingert door ons Westerpark zijn altijd wel baasjes met honden aan de wandel. En zo achtervolgde ik eens een van hen. Hij voerde een zwart-wit-gespikkelde viervoeter aan de lijn en ontmoette een andere hondenbezitter. De kennismaking was aangenaam. Vrolijk dartelden de di...

De verjaardagskaart lag in de brievenbus, gesierd door mijn naam en adres, geschreven in haar aloude handschrift, dat in veertig jaar tijd onveranderd was gebleven; het handschrift van destijds, waarin zij eens de notulen had aangeleverd, die ik als haar assistente moest uittypen. Zij is er nog, hoe...

De behuizing van de artsenpraktijk is er zeker op vooruitgegaan nu in de Umberstraat in de wachtkamer mooie gecapitonneerde banken, bekleed met lichtbruin leer, "de dienst uitmaken", als men dat zo kan zeggen en helder licht uit modern aandoende armaturen neervalt over diegenen die hier noodgedwon...

De verbinding Tilburg-Den Bosch is door het Openbaar Vervoer goed en efficiënt geregeld en de korte afstand is gemakkelijk te overbruggen. Ik meldde me wankelend op mijn oude benen bij de chauffeur, maar een jongeman bood me snel zijn plaats aan op de voorste bank. Hij was gesierd met snor en baa...

Vol goedmoedige moederlijkheid, vertedering en zorgzaamheid bekijkt de grijsharige mevrouw, die wellicht zelf ook oma en moeder is, de Afrikaanse kindertjes in de bus, eveneens begeleid door hun moeder. Zij rusten in een kinderwagen en kijken met grote, kinderlijke en zozeer onschuldige, bolle, brui...

Het briefje van vijftig euro stak onverwacht uit de geldautomaat als een uithangbord. Mijn voorgangster aan de automaat was het kennelijk vergeten. Ik had het ongezien op kunnen strijken, in kunnen pikken maar ik verrichtte aldus mijn goede daad van die dag toen mijn voorgangster aan kwam lopen en ...

In een van de kooien, die op de zaterdagmarkt als vanouds in een lange rij zijn opgesteld en die "bewaakt" worden door een placide, rustige meneer zitten twee lieflijke en fraaie gekuifde parkieten die ik vandaag gadesloeg. Zij schenen mijn blikken te beantwoorden terwijl ze zich als waren ze ang...

Ik heb de zee weergezien. Plotseling vertoonde ze zich (een lange streep aan de horizon) na onze lange tocht nadat we de hoog oprijzende rij van de lichtgele zanderige duinen, bekroond door het helmgras, gepasseerd waren. De witte branding beroerde de vloedlijn onophoudelijk met steeds opnieuw aanro...

Opnieuw betrad ik de lange, met lichtbruin glanzend laminaat belegde gang die leidt naar de spreekkamer van degene, die sinds lange jaren haar lompe, wrede uitspraken op me heeft afgevuurd. Ze opende de deur en heette me welkom in het nieuwe gebouw van haar praktijk. Ze zou met haar meedogenloze woo...

Je schonk me een kleurige harmonica; een bontgekleurde kartonnen reeks, zelf gefabriceerd, met afbeeldingen van de lieflijke vogels waarvan ik zo hou, afgewisseld met symmetrische figuren. Het artefact is voor mij de uiting van jouw zusterliefde en kunstzinnigheid en het siert nu mijn vitrinekast......

Onze oma, die we bij gebrek aan een meer toepasselijke benaming "oude oma" noemden en die haar laatste levensjaren languissant op de sofa had doorgebracht, lijdend aan een onheilspellende en slopende ziekte, had een trapnaaimachine van een ouderwets type nagelaten die als erfstuk nog altijd mijn k...

We naderden Den Bosch. De chauffeur had het voertuig stevig in de hand en het parcours was snel afgelegd. Den Bosch kent haar toegangswegen, zoals ik vermoed geflankeerd door de panden van de "burgerlijke elite". Op de onderwijsboulevard is het een komen en gaan van opgewekte, vrolijke jongeren di...

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok. Gaandeweg smolt het aanvankelijke wederzijdse...

Café-Restaurant "Zomerlust", gesitueerd aan de rand van de stad in de nabijheid van de oude draaibrug en van het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal, draagt op haar witte zijgevel waarop in "Jugendstil"-letters haar naam staat vermeld een kleurige tekening. Aan de rand va...

“Je moet ook afscheid durven nemen, van alles wat overbodig is. Kleine onbenulligheden, prullaria, goedkoop gelul en tenslotte mensen. Het leven is niet oneindig.” Je weet het allemaal zo goed te vertellen. We schuilen voor de regen in een telefooncel. We zijn vreemde vogels in een telefoonc...

Voor de gymlessen was op mijn middelbare school een oranje sportbroek met elastiek in de pijpjes gewenst. Vermoedelijk een oranje sportbroek omdat de school de beeltenis en de persoon van Koning Willem II, de grote coryfee en voorvechter van onze stad, hoog in het vaandel droeg en naar hem genoemd w...

Op het terrein aan de overzijde van de snelweg, die mijn woning begrenst, rijden de auto's af en aan die de kinderen komen halen. De kinderen spelen hun dartele en onschuldige spel in de zonneschijn die hun jeugdjaren overspoelt en begeleidt. Het leven ligt nog geheel en al vóór hen. Nog zijn zij...

In die tijd vormde de rij winkels die grensde aan het plein in onze volkswijk (de slager, de drogist, "Textielhuis Fatima" en het snoepwinkeltje genaamd "Splendid" waar we drop en kauwgum kochten voor vijf cent en filmsterrenplaatjes cadeau kregen) als het ware een klein formaat winkelcentrum. ...

Meneer, een grijsharige gentleman, kwam aanzetten met de witte Regiotaxi. Hij uitte de loze en volstrekt overbodige verontschuldiging dat hij te laat was, een minieme stoornis die mij echt niet kon kwellen. Zoals te doen gebruikelijk kwam de conversatie onderweg op gang. Meneer merkte op dat hij...

Bij de eerste, aanvankelijke aanzet tot de wandeling die ik, welhaast noodzakelijkerwijs, volvoer over het kronkelige, slingerende pad naast mijn woning, manifesteert zich opnieuw en allerminst voor de eerste keer de felle pijn in mijn linkerheup die "Gang und Gebe" is geworden. Een slijmbeurson...

Twee statige en zeer florissante boeketten staan sinds kort te pronken in mijn schamele woning van oude vrijgezel. De lelie opent haar fraaie roze kelk, bezet door haar meeldraden en zij wordt vergezeld door de schitterende zomerroos en door andere bloemen waarvan de naam mij ontgaat. De boeketten...

En zo herinner ik me tevens het kleine plaatsje achter het oude huis, allerminst een tuin, dat afgebeeld staat op de zwart-wit-foto uit 1954 waarop mijn vader mij in zijn armen koestert. Hulpeloos en uiterst kwetsbaar lig ik op de foto tegen het brede veilige baken van zijn borst. Hem was een dochte...

De Maas gaat haar trage gang en stroomt rustig en gelaten bij Bokhoven. Een enkel schip vaart aan onze ogen voorbij, gedragen door het water. Restaurant "Het Veerhuis" biedt uitzicht op de rivier, maar vandaag stonden de rieten stoelen als het ware "werkloos" en ondersteboven op het terras. We...

We vertelden elkaar dat onze liefde het leven had veranderd. Je was mijn muze. Een enorme voorraad geestesvoedsel voor toekomstige gedichtenschrijverij. En ik geloofde in de muze. Gedichten behoorden altijd de waarheid te spreken. We zouden de liefde samen vieren, de uren van vreugde kwamen dichte...

Op een zonnige zomermorgen met een lauwe temperatuur doorkruisten we de lange Willem II straat geflankeerd door haar panden van diverse signatuur om tenslotte Bioscoop Cine Citta te bereiken. Een mooie, romantische film over het altijd armoedige Ierland, getiteld "The Quiet Girl" zou ons beelde...

Vandaag speelde de vijfenzestigjarige man die mijn broer is met het houten kinderspeelgoed, met de klok die hij cadeau heeft gekregen voor zijn verjaardag. Ik vroeg hem de cijfers te benoemen die daarop vermeld staan. Dit is een uiterste prestatie voor hem en hierom prees ik hem de hemel in. Hij ...

Op een dag maakte ik opnieuw aanstalten naar je toe te gaan; naar jou, mijn werkelijke vriend om de overigens onoplosbare problemen aan de orde te stellen die de Kantiaanse filosofie omtrent het zozeer beroemde "Ding an sich" oproept en die door Schopenhauer met zijn interpretatie opnieuw belicht ...

Bijdragen van vrouwen op deze onvolprezen site gaan zelden over de eigen positie in de wereld. Of over hun specifieke rol in discussies over problemen die vooral vrouwen treffen. Als daar zijn: toenemend geweld tegen vrouwen en meisjes, stalken van vrouwen en meisjes, ongewenste benaderingen in taal...