Hartenkreten

Bioscoop "CineCitta" is al een eeuw gevestigd aan de Willem II straat te Tilburg. Bij ons recente bezoek brandde een laaiend vuur in een vuurkorf die opgesteld was naast de kassa en we werden verwezen naar "Ruimte X" die ons tot dan toe nog onbekend was en waar - zoals bleek - luie ligstoelen st...

We waren genodigd in een huis, in een appartement, in een van die straten die gekenmerkt worden door de strakke, functionele, rechtlijnige en haast demonisch aandoende bouwsels, kortom door de architectuur die razendsnel verrezen is na het afscheid dat ik heb moeten nemen van de allerliefste, in een...

Vanmorgen ben ik vertrokken vanuit mijn "Russische" flatje en heb ik het bochtige pad gevolgd dat leidt naar het Twee Steden Ziekenhuis en dat in dit late seizoen bezaaid is met herfstbladeren. In mijn woonkamer is sinds kort door de lieve en altijd trouwe Ilonka die over mij waakt zoals in vele h...

De avond, of, beter gezegd, de nacht was gevallen en een bleke, ronde maan vertoonde zich aan de hemel. Ik had mijn "Russische", mallotige bontmuts met haar zachte flappen die mijn wangen als een liefkozing strelen opgezet en zou ter plekke, in de tot Wijkcentrum verbouwde kerk een aantal dames, e...

Vandaag geen lyrische beschrijvingen van oogstrelend opkomend zonlicht op herfstachtige boomtoppen. Vandaag is er de confrontatie met een druilerige depressieve grijze regenochtend in december en een stevige tegenwind. Het opstaan uit bed ging al wat stroever vanochtend. Ik ben denk ik wat vermoeid ...

Ze zei altijd maar: "Prachtig!, Prachtig!" ten overstaan van elk willekeurig natuurverschijnsel: de herfstkleuren van de bomen, de paddenstoelen, de weelderig woekerende mossen, alsof zij geen andere woorden tot haar beschikking had; alsof de Nederlandse taal haar geen andere woorden bood. De chir...

Het joyeuze vuur in een vuurkorf brandde met uitbundige gloed op een besloten terras op de Heuvel in Tilburg als symboliseerde het de warmte, de liefde en de saamhorigheid die slechts een keer per jaar, in de decembermaand, hoogtij schijnen te vieren om wonderlijke redenen. Nu is er ook een ijsb...

Staande bij de kassa, luister ik naar twee gesprekken van klanten, de dame voor me is aan de beurt en legt haar spullen op de toonbank. ‘ Ik ga ook pinnen hoor, zegt ze’ waarop de dame aan de kassa zegt: dat is prima. Na te hebben afgerekend, ben ik aan de beurt en zeg: ik betaal contant, ...

Het was in die tijd, waarin de guirlandes van Kerstmis, opgehangen boven die landelijke weg, die mijn auto doorkruiste, wondermooi oplichtten.... Hoe was het licht dan toch in de wereld gekomen, waar het leed en het ongeluk en de vernietiging zozeer zegevierden? Mijn arme broer had me verwelkomd m...

Het is een klein "kabinetje", een afgeschoten hokje, verscholen in de binnenstad, achter de kapperszaak van haar Turkse echtgenoot, genaamd Ali. Het is er rommelig en er staan mallotige koppen met daarover slordig gedrapeerde pruiken, als waren het poppenkoppen. Daar ontmoet ik mijn Turkse vriend...

Het assortiment bij Kringloopwinkel "Portagora" is ruim. In de langgerekte winkel, waar vroeger een supermarkt gevestigd was (decor van mijn eerdere omzwervingen) liggen tal van artikelen, parafernalia en rariteiten uitgestald, waaruit men naar believen een keuze kan maken..... En zo viel mijn ...

Een bleek of sepia-kleurig, onaangenaam aandoend licht overviel en overspoelde de wereld als het ware op die zondagmorgen en ik had koers gezet naar een nabijgelegen restaurant om in een zaaltje dat eveneens behoort tot die uitgebreide accommodatie iets te bestellen... Glurend door een haag van p...

U heeft het vast wel meegekregen dat de kleine Lewis wiens dramatische beelden de hele wereld zijn overgegaan het toch niet heeft overleefd. Ach wat jammer, dat dappere onschuldige diertje wat z’n leven heeft gegeven of eerlijker gezegd er door de mensheid toe gedwongen werd. Maar hij heeft wel d...

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaff...

Dat de zorg nu onze grootste zorg is, dat hebben vast de oudjes gedaan. Zo werd obesitas, naar goed voorbeeld, al eerder door Amerika gedaan. Als de wereld stikt van de mensen, dan wordt de grote boze uitstoot door de veestapel gedaan. Poep op de stoep? Dat ligt aan de eigenaar en de hond heeft het ...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op bezoe...

We waren deze keer gearriveerd in een soort chocolaterie, een pijpenla of een soort langwerpig lokaal met teksten op de wanden, kennelijk bedoeld om het gebruik of het genoegen van chocolade te propageren, ergens verstopt achter de kolos van het stadhuis dat al maandenlang verbouwd wordt. Maar de ...

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koor...

Men kent elkaar in Oisterwijk en men is die middag bijeengekomen in cultuurtempel "De Tiliander" voor een concert, gegeven door een orkest van senioren. De heren dragen geklede colberts en de dames lijken zo weggelopen uit een modezaak. Het gezelschap waarmee wij gearriveerd zijn bestaat onder a...

De rillingen liepen me van ontsteltenis over m’n rug en daar waar ze verder mogelijk maar kunnen lopen. Dat ontwapenende knuffeldiertje dat probeert te ontsnappen aan de vlammen. Een laatste poging. Half verschroeit klimt het beestje ten einde raad in een boompje – geen weg terug, het einde...

Een paar dagen geleden kwam ik iemand tegen die nogal liep te somberen over de toestand van onze huidige maatschappij. De afstandelijkheid, het politieke landschap, discussies over van alles en nog wat, de gejaagdheid van zijn eigen omgeving, hoe hij soms kwaad wordt om helemaal niets, dat vroeger a...

De eerste jaren op het lyceum waren niet onaangenaam. In de klas zat ik op de voorste bank naast dikke Taetske uit Goirle die zich niet waste en die vioollessen kreeg. Tijdens de Engelse les reciteerden we: "John Robinson is a boy. He is twelve years old". We mochten kalligraferen met een redisp...

De onzichtbare scheidslijnen zijn getrokken die augustus van september, de zomer van de herfst en mijn jeugd van mijn oude dag scheiden. Nu wordt de stad overstroomd en overspoeld door horden studenten en jongeren. Hele generaties overvleugelen mij en streven mij moeiteloos voorbij. De onzichtbare s...

De Le Sage ten Broekstraat bevindt zich centraal in de wijk Theresia. In de avond passeren we met de auto de oude kerk, bekroond door de driehoek van haar leistenen dak en vinden we onze weg door de kronkelige doolhof van de straten. Ik ben genodigd voor notuleerwerk dat ik al dan niet naar tevre...

Ach wij Nederlanders sparen graag, zegeltjes die gratis worden gegeven en waar je een ander dan weer blij mee maakt, want niet alles blijft in huize T natuurlijk, maar vanmorgen na het lezen van de appie- folder, kwam ik erachter dat “onze” koffie een half pond €0.99 was en dat is natuur...

We waren tenslotte gearriveerd in een grote, mooie feestzaal, met zijdelings langs een der wanden een tapkast of buffet waarop pontificaal vele flessen drank waren uitgestald, ook rondbuikige, glanzende flessen..... (De tocht door het herfstachtige landschap had ons doen uitzien op een panorama van...

VERLEDEN Als de eerste sombere klanken klinken van Mozart’s Requiem in mijn geluidsoortjes op de fiets gezeten onderweg van mijn huis in Capelle-Schollevaar naar de begraafplaats Oud Kralingen om de sterfdag van mijn vader te gedenken, vangt de wind mijn eerste emotietranen op om ze te ...

In Tilburg Noord bevindt zich onze mooie zwemzaal van "De Drieburcht", gevestigd in het gebouw met het embleem van onze stad op de gevel, gekenmerkt door drie torens, die ongetwijfeld een symbolische, maar mij onbekende betekenis dragen. Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude, k...

Ze stapte met me in in lijn zeven, de lippen en de ogen zwaar aangezet; het futiele grijze haar verward op de schedel. De leegte van de eindeloos durende dagen in haar flat was zwaar te dragen, daarom was nu de ouderenzorg in beeld gekomen, maar het verzorgen van de oude, hulpbehoevende dame was na ...

Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse gebou...