"Ouie, c'est elle, c'est la déesse....."
In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaffen. Mevrouw T. bracht haar dagen door achter de naaimachine en vervaardigde een hippe, modieuze garderobe voor haar dochter. En zo herinner ik mij tevens hoe mevrouw in vervoering kon raken door de muziek van Bizet, namelijk het duet uit de "Parelvissers"; "Ouie, c'est elle, c'est la déesse". Deze muziek weerklonk dan door de huiskamer. Nooit zal ik weten of mevrouw T. er een hogere schoonheidsontroering aan ontleende, die mogelijk in tegenstelling stond tot haar overigens grauwe, troosteloze leven.....
Geplaatst in de categorie: emoties