Hartenkreten

Er zou moeten worden afgerekend met de mythe dat het christendom uiterst gewelddadig is en voor allerlei misstanden in de samenleving verantwoordelijk mag worden gesteld. Atheïstische regimes zijn veel gewelddadiger dan christelijke leiders en regeringen ooit zijn geweest. Zo hebben China en de vro...

Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles wat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk. Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hi...

In haar handen waaieren de bladzijden van het zonbeschenen boek uiteen als een harmonica en ook speelt de zon over haar lieve oude gezicht en over de ronde leuning van de houten, donkerbruine stoel waartegen haar rug rust. De elegante bloes en het gepermanente haar vormen als het ware de uiterlijke ...

Zomaar een dagje nieuws, met twee (natuurlijk zijn er meer) onderwerpen die me een soort van woest maken. In Engeland wordt een moslimjongen van tien jaar omtrent een tikfout aangezien voor een toekomstige terrorist. Nou kan ik niet in de toekomst kijken, maar snap de commotie wel, want iedereen loo...

Ik kijk nogal graag naar het programma de Slimste Mens. Bewondering voor dat wat mensen weten en verbazing over dat wat ze uit hun mouw niet schijnen te kunnen schudden. Maar bovenal bekruipt me een gevoel van medelijden bij het zien van de houding en het horen van datgene wat uit de mond komt van ...

We waren, op een nog winterse dag, de imposante gebouwen van het voormalige klooster genaderd en betraden nu spoedig via de massieve donkerrode toegangspoort de brede, kale gangen en de eveneens lege, uitgestrekte zalen. We wierpen zijdelings een blik in de grote eetzaal met de hoge ramen waar de hu...

Ik ontmoette hem op de Noordhoekring. Zijn vergrijsde snor en baardje vormden een smalle, dunne lijn rond zijn neus en mond. Hij stapte van zijn fiets, zette één voet naast het voorste wiel en zijn vriendelijkheid overstelpte mij. We hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de...

Wat bezielt mensen om mij de maat te nemen. Mij met een veeg uit de pan aan de kant te schuiven. En lukt het niet op de ene manier, dan de andere maar. Eén ding is duidelijk: ze gaan niet met mij in zee. Kortom, ze zijn een andere mening toegedaan. Tja, en hoe moet ik daar op reageren. Ga ik me...

"Prent het in je geest, die nog zo gevoelig is: van niets heeft de mens een zo grote afschuw als van de eenzaamheid" (Erich Fromm) Het huis ligt er triest en troosteloos bij. Binnen: de traditionele indeling: een bankstel in de ene helft van de kamer en in de andere een eettafel die hoogstens ...

Als er één ding is wat ik als heilzaam heb ervaren is het de afstand. Soms kort. Soms langer. Inkeren tot jezelf. Afkeren van alles en iedereen die prikkels veroorzaakt. Zo word je bewaard voor dingen waar je later spijt van zou kunnen hebben. Men zit niet te wachten op mijn mening. Mijn gedachte....

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden v...

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop ...

Ze noemen het daar de "Vloeiweiden" of het "Vloeieind" (Ik wil ervan af zijn waarom ze het daar zo noemen; de volksmond schept zo haar legenden, fabels, spookverhalen en mythen; is daar wellicht de naam op gebaseerd? Als je geluk hebt kun je daar, op een kleine, afgegrensde weide, koeien zien...

Ik heb nog nooit het bed gedeeld noch met David Bowie noch met La Paay. Met David kan het niet meer...

En weer gaat policor in de fout, de beste persoon mag niet winnen. Populisme mag niet dus kiest men een persoon die populair is bij de meeste partijen, ongeacht haar kunde en kennis. Als je de (ongekozen) heerser van Marokko behaagt, dan mag je vuurwerk verwachten in het parlement. Ik hoop dat h...

Het Zelf van de mens is een ver land waarnaar hij heel zijn leven blijft reizen en waar hij nooit aankomt. De lagen van opvoeding, omgeving, cultuur en nationaliteit zijn eromheen geslibd als aanzettingen van mossen en koralen rond een scheepswrak dat sinds mensenheugenis rust in de diepte van de oc...

"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel, kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op d...

Het is twaalf uur, perfect tijdstip om mijn land aan te vallen. Luchtalarm om te lachen met vijanden in een vuistje, het kabinet wuift mijn twijfels weg met een armlengte. Niets aan de hand volgens de MP, maar hij vergat de vinger die hij uit stak. Nu de Chinezen nog, als die gaan lopen krijgen w...

Het moet zich afgespeeld hebben tijdens mijn vroegste jeugd. Ik woonde met mijn ouders op de bovenverdieping, zoals toentertijd gebruikelijk was wegens de heersende woningnood van een van de statige en deftige huizen in de G. de Bondtstraat in het zuiden van onze stad. We hadden briketten in de zwa...

Begin januari 2016, toen een asgrauwe en sepiakleurige hemel boven de stad hing, kennelijk uitgevaardigd door een onbekende met het misdadige doel de algehele lusteloosheid, vertwijfeling en neerslachtigheid te bevorderen dan wel tot stand te brengen, ontmoette ik hem bij het station. Hij zag er ...

'Ik mis je.' Slechts drie minuscule woordjes, waarmee ik haar een blik probeer te bieden op het slachtveld van emoties dat zich binnenin heeft achtergelaten. Een bijeenzetten van woorden dat nooit kan omvatten wat ik eigenlijk wil uitschreeuwen. Hoe verwoord je immers de leegte die je ervaar...

Soms zie je op tv iemand die een ander redt, soms zie je op internet, dingen voorbij komen van mensen, die anderen en ouderen nog een handje toesteken. Soms, zie je zelf, dat een jong persoon een ANDER helpt met een zware tas of oversteken. Een simpel dank je wel is dan het enige wat er ...

"Doet u dat in Godsnaam niet, mevrouw!" waarschuwde de drogist. Geheel onwetend omtrent het te verwachten drastische effect van de kleurbehandeling had ik argeloos de zwarte haarverf op de toonbank ter afrekening aangeboden. "Het maakt u zó hard" lichtte de man nog toe en stelde ter vervanging ...

De bus kwam tot stilstand en hield schijnbaar onnodig lang halt bij de bushalte in afwachting van een chauffeur die zijn voorganger zou vervangen. Vertrouwelijk schoof ze (een passagiere?) een stukje (een stoel?) dichter in de richting van het gangpad en vroeg ze de mevrouw aan de andere kant daarva...

Op mijn kapstok ligt sinds jaar en dag een vaalwitte, gehaakte sjaal met openingen op regelmatige afstanden van elkaar die het haakpatroon kennelijk voorschreef aan de ijverige handen van mijn tante, de Eerwaarde Zuster A. Mijn sjaal is een laatste herinnering aan mijn tante en doet me steeds denke...

Het pronkstuk van het leed draagt men pontificaal als de monstrans in de kerk in de processie van het leven, heft men in de hoogte als de hostie tijdens de consecratie en stalt men uit in de vitrine van het museum van het slachtofferschap..... In de kathedraal van het onvermogen wordt het standbeel...

Henk en Ingrid zitten in de bioscoop naar een romantische film te kijken. Ze zijn pas getrouwd. Opeens zien ze, dat een mooie vrouw van ongeveer 40 de telefoon opnam en met een glimlach zei, ik kom eraan Dik. Ze liep over de gang naar de kamer van Dik en ging naar binnen. Dik draaide de sleutel ...

Hij is geboren als Hermenegildus Felix Victor Maria, geen wonder dat zijn roepnaam Herman werd. Al tijdens de aankondigingsclips zag ik hoe bezadigd en gedwee Herman Finkers is geworden. Om de Leidsche Schouwburg aan te wijzen kreeg hij nauwelijks zijn arm omhoog. Even voor oudejaarsavond was hij in...

Soms tref ik hem aan in de bibliotheek die hem slechts schijnt te dienen als een schuilplaats en als een tweede thuis die de harde, vijandige wereld hem bieden; hij laat alles ongelezen hoewel vele levens en lotgevallen in velerlei romans eveneens getuigen van eens geleefde levens, wellicht ook zond...

Tot voor kort zag ik mevrouw regelmatig in haar tuintje, haar mollige lichaam omhuld door een slordige jurk. Vermanend sprak ze steeds het drifige, alerte hondje toe dat tegen het tuinhek opsprong als om zijn bazin te verdedigen. Het hondje zal ik nu ook nooit meer zien. De leegte van het huisje ga...