Hartenkreten

Eens, lang geleden, betrad ik voor het eerst de kamer van de man die ik later zo goed zou leren kennen. De tropen, waar hij eens vertoefde en waar hij terug zou keren, had hij zozeer lief dat hij reeds in deze kamer, in zijn kleine universum, een soort voorafschaduwing, een afspiegeling hiervan, ee...

De stam en de takken van de kale boom wiegen en wankelen in een licht briesje. De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van tinten,...

Zelfs de "Afdeling Dagbehandeling" van het Twee Steden Ziekenhuis was, afgezien van de mij van oudsher bekende grote foto's in de wachtkamer van Afrikaanse jongemannen met lendendoek, bezig met het aanleggen van een vuur, getooid met Kerstversierselen, zilverkleurige guirlandes langs de wanden in...

We naderden onze zusterstad 's-Hertogenbosch, die sinds eeuwen ingebed ligt in groene landerijen. De toren van de kathedraal die zich verheft boven de overige indrukwekkende panden begroette ons al als het ware. Het monumentale gebouw van het Noord-Brabants Museum ligt enigszins afzijdig van de ...

Ik had eens een goede, lieve oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid de leeftijd van drieënnegentig jaar heeft bereikt. Op haar dressoir in de eenzame bejaardenflat koesterde zij altijd mijn portret van jonge vrouw. Zij is het geweest die mij mijn allereerste taal- en reken...

Wie ons de schoolbank bezorgd heeft, kunnen we ons niet herinneren. Mogelijk was deze afgestaan door onze lagere school waar inderdaad zulke banken in die tijd Gang und Gebe waren. De bank was van bruin, glanzend, gepolitoerd hout en bevatte kastjes voor het schrijfmateriaal, de pennen, de schrift...

De lange, lange jaren die gepasseerd waren en de turbulente, dramatische gebeurtenissen die zich in onze beider levens voorgedaan hadden, schenen ons van elkaar losgekoppeld en verwijderd te hebben tot we elkaar terugvonden. Haar blikken had ze gericht op een foto, opgesteld in mijn woonkamer die ha...

Het gigantische gebouw van "De Leyhoeve", gesitueerd in Tilburg Zuid aan de rand van het groene Leypark en in de nabijheid van de beide forse woontorens die men in de volksmond "De Zwarte Madonna" noemt, strekt zich in de breedte uit als een persoon die, overtuigd van zijn eigen importantie, zij...

De morgen; de nieuwe dag gloort aan mijn venster. In de verte, achter de kale bomen, die als in een noodkreet, als in een hulpeloos gebed hun takken ten hemel heffen, vertoont zich de skyline van mijn zo dierbare geboortestad die eveneens haar stem wil laten horen in het grote koor van de mensheid; ...

Als ik het flatgebouw genaamd "Berkenrode" passeer met bus of auto, weet ik dat je daar bent, dat daar, op die velden, onder die oude eik, eens je zilverwitte as is uitgestrooid, mama! Dat was je wens; daar wilde je voorgoed rusten. Je portret in grijstinten siert mijn wand. Je draagt daarop h...

Naast het schoolplein lag het stenen gebouw van de jongensschool, als het ware een beetje misplaatst en afzijdig van het lage, houten bouwsel van de meisjesschool waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis. Jongens en meisjes werden gescheiden in die lang voorbije jaren van mijn je...

Alsof de zozeer wenselijke gezondheid die het al zo lang laat afweten nog altijd vigeert, alsof de lange keten van onheil die als een loden last om de hals hing plotseling en onverwacht is doorbroken; alsof een nieuwe toekomst is aangebroken nog ongeschonden is en veelbelovend, die ruimte biedt voor...

De lange groene schermen hullen de flats sinds enige tijd niet meer in een merkwaardige, tot op de begane grond reikende mantel maar ik sla de gehelmde heren nu gade uit mijn venster die aan de overkant opgewekt af en aan draven op de verdiepingen van een soortgelijk staketsel. De werkzaamheden vind...

De zaak van Leen Bakker ligt aan de overigens troosteloze en desolate Ringbaan Oost, ingeklemd tussen de overige bebouwing en accurate en ijverige verkopers wachten daar op hun klanten en ze sloven zich uit om hen in alle opzichten van dienst te zijn. Zo wachtte men ook tot ik de lamp kwam halen....

We waren op weg gegaan naar de bioscoop. De nacht lag al over de wereld en een lichte, bescheiden regen masseerde onze gezichten. De stad was al in feesttooi gehuld met een modernistische, magische Kerstboom voor het station en majesteitelijke guirlandes tussen de hoge huizen in de Willem II straat....

Het nieuwe, fraaie toestelletje van de Intercom lichtte op en gaf een piepsignaal. Op het digitale schermpje naast de voordeur tekende zich, tegen de achtergrond van de flats aan de overkant, de zwaar verouderde gestalte van mijn vriendin af. Mijn flat is fraai opgeknapt en hersteld als een zieke...

In de ontwakende tuin, in het voorjaar, stonden de meisjes en hun ouders hand in hand. Een zwart-witfoto uit dat lang voorbije jaar getuigt daarvan. De stakerige, hulpeloze beentjes van de kinderen staken uit onder hun kledij. Het was op de dag van de Eerste Communie van het oudste kind en als cadea...

We ontmoetten elkaar bij het station, bij de bushalte en ze sprak me aan. Ze was een gezette matrone, gesierd met hoofddoek en ik vroeg haar meerdere malen: "Kent u mij?", mede om de taalbarrière te overwinnen. Ik was verbaasd dat iemand te midden van een anonieme, zich voortspoedende menigte aa...

Onze Stationsstraat waarin enthousiaste, ijverige heren zoals vaak in Tilburg de gewoonte is, aan het graven waren, was bedekt met een antracietgrijze, korrelige, mij onbekende substantie. De heren verzochten mij vriendelijk mijn voetstappen niet daar doorheen te leiden. De Nieuwlandstraat was de...

Ik stond te wankelen op mijn benen bij de bushalte, mij niet bewust van de ziekte die onvermoed al verder het terrein en gebied van mijn lichaam veroverd had dan ik wenste. Mijn lichaam zou me dwingen halt te houden voor de overrompelende longziekte. In het ziekenhuis zou een horde van specialisten ...

De stadsbussen volgen nog altijd hun aloude parcours. Lijn zes richting Noord voert via de Von Weberstraat, over de witte ophaalbrug en verder over de Heikantlaan naar je oude adres, naar je huisje, het brandpunt van mijn talloze bezoeken uit het verleden. De bus zal me niet meer naar jou voeren. ...

Ze waren onbekenden voor elkaar tot op het moment van hun eerste ontmoeting die ik voor hen gearrangeerd had. Beiden gepokt en gemazeld door een lang, wisselvallig leven, vielen bij elkaar in de smaak: mijn hoogbejaarde tante en mijn beste vriendin. Misschien was het wel de laatste keer dat ze samen...

Landgoed "Wellenseind" is via de "toeristische route" die we vandaag aflegden, te bereiken. Onderweg ontvouwde zich het Brabantse landschap voor onze ogen. De winter zou niet lang meer op zich doen wachten en het had al gevroren. Hier en daar bevinden zich op het land kleine poelen of meertje...

Ook de Jan Pieterszoon Coenstraat in Tilburg kent haar karakteristieke vooroorlogse bebouwing. Te midden van de huizenrij kan men nog altijd een pand aantreffen dat rijkelijk tot de verbeelding spreekt. Wanneer men het beschouwt vanaf de buitenkant maakt men zich een voorstelling van het interieur d...

Juist buiten het pand van Leen Bakker aan de Rijnstraat wapperen opgewekt twee roze vlaggen met de naam van de genoemde zaak erop in witte letters. Binnen ontvouwt zich het hele indrukwekkende assortiment en hier kan men genieten van de vele fraaie woonaccessoires die hier zijn uitgestald als in een...

In het plantsoen, hier in onze Nassaustraat, dat nu overdekt is met herfstbladeren, staan de oude bomen. De esdoorn, die nu haar blad laat vallen en die haar kruin wijd uitbreidt en een andere boom, in dit seizoen geheel kaal waarvan de naam mij wegens mijn gebrekkige botanische kennis onbekend is. ...

In die tijd hing in ons arbeidershuisje de "Zwitserse" kalender aan de wand die tante A. ons ieder jaar zond en die die indrukwekkende en soms welhaast "demonisch" aandoende blauw-witte bergtoppen, die gletsjers en die runderen met een bel om de nek toonde.... Af en toe maakte tante A. de rei...

Het Brabants Afval Team is in duistere noordelijke contreien van onze stad gevestigd in een pand waarin menigeen nog niet dood gevonden zou willen worden. Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en wa...

De broer die altijd op mij wacht, terwijl mijn leven zich ijlings voortspoedt en mijn gedachten vaak afdwalen van zijn lotsbestemming en levensomstandigheden, wachtte ook op mij op de druilerige zondagmiddag waarop ik hem opnieuw bezocht. Hij droeg een cognackleurige warme trui en was al snel dru...

En tenslotte, na de geduchte werkzaamheden die twee maanden hadden geduurd, zijn meneer de opzichter en zijn assistent aan de deur verschenen; twee stoere heren met het trotse vignet van de BAM op de borst. Ze verklaarden meteen al "dat ik mij" ondanks de rommel "nergens voor hoefde te schamen"....