Verdriet in Nijmegen
Met een snelle auto is de afstand Tilburg - Nijmegen gemakkelijk te overbruggen. De imposante Waalbrug wachtte vandaag als het ware al op ons en toen we op de plaats van onze bestemming gearriveerd waren, zagen we in de verte en in de hoogte de petieterige figuurtjes van het verkeer op de brug. Onze boot maakte zich los van de kade en de zware motor zette aan.
Zwaar en eindeloos verdriet scheen te klotsen in mijn hart en gemoed als het wilde, woeste water om onze boot en de conversatie van de babbelende, grijsharige medepassagiers ontging mij. Als door verstomming overvallen zat ik erbij.
We zouden weer afscheid nemen van Nijmegen en van haar Waalbrug en de dorpen in de omgeving passeren: Afferden, Beuningen, Druten, Ewijk. Mijn oude ogen lieten de tranen tenslotte toe. Maar ondanks alles lokten de zwarte vijvers op onze weg mij geenszins aan.
Veel verdriet moet nog mijn ogen schoonwissen...
29 januari 2024
Geplaatst in de categorie: verdriet
Later met de trein of meerijden naar De Poort in Groesbeek, geweldig!
Nu produceren de nog oudere ogen geen tranen meer om dat verlies, afgestompt door de tijd.