Voor de minste der mijnen

De bebouwing van "Traverse", opgetrokken uit beige baksteen, torent uit boven de zaak van de Aldi. Het kan niet als verwonderlijk beschouwd worden en spreekt haast vanzelf dat cliënten van deze daklozenopvang nogal eens hongerig en hulpbehoevend in de genoemde omgeving ronddwalen en daar hun heil zoeken. Overigens verleent men met het woord "cliënt" een respect en een waardigheid aan personen die hen vaak niet toegekend worden...

Hij was een kleine, donkere jongeman met eveneens zwart baardje en snorretje. Welhaast onverstaanbare monosyllaben rolden van zijn lippen. Niettemin verstond ik dat hij hongerig was en om een broodje verlegen zat. "Komt u maar mee naar binnen", verklaarde ik, "ik betaal het broodje wel voor u".

Binnen in de zaak viste hij met de daartoe bestemde tang op bescheiden wijze twee koffiebroodjes uit het rijk voorziene assortiment tegen de wand. Een drankje was ook nog van zijn gading,

Bij de kassa sprongen overvloedige en overweldigende tranen mij in de ogen die mij welhaast de spraak benamen. Nauwelijks kon ik uit mijn woorden komen toen ik verklaarde dat ik de boodschappen van "die meneer" tevens af wilde rekenen.

Flauwtjes bedankte de zwarte jongeman mij en hij verdween snel uit het zicht na me nog "een fijne dag" toegewenst te hebben.

bedankt dakloosheid gift

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 97