Ze zit stil in haar stoel voor het raam, kijkt uit op de straat waar ze is geboren, luistert naar de stad, ziet de razende secondewijzer op de Friese klok die de snelheid van haar reis aangeeft; alles went weet ze, ben je er aan toe vervagen drempels en zonder angst doe je dingen waar je ooit tegen opzag; zo gaat het met de oversteek naar Gene Zijde als het vuur der hartstochten afneemt tot slechts de waakvlam van het leven. Neen vermoeide reiziger, U hoeft niet te vrezen!
Inzender: Janneke Koster baas, 18 februari 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden