Adequaat spijt betuigd
Onze premier heeft op een buitengewoon adequate wijze de spijt van de regering betuigd over het slavernijverleden van voor 1860. Uit de reacties van nogal wat landgenoten die diep geraakt zijn door zijn woorden, maak ik op dat zijn woorden in goede aarde zijn gevallen en dus ook een belangrijke functie hebben.
Wat mij betreft hoeven excuses over zaken van meer dan 100 jaar geleden (zeg maar 3 generaties) niet meer gedaan te worden.
Wij weten nu allemaal wel beter.
Wel ben ik benieuwd naar zaken waar 3 generaties na mij zich druk over ons gedrag zullen maken (het jaarlijks doden van miljarden dieren, het doorgaan met verkeersdoden, het toestaan van dictatoren, inkomensverschillen vergroten etc.)
Geplaatst in de categorie: moraal
Over het aanvaarden van de excuses op die datum was grote onvrede. Ik hoorde woorden als racisten, barbaren en kolonialisten voorbijkomen. Woorden kunnen blijkbaar veel gladstrijken. De ergste plooien zijn verdwenen dankzij de komma die Rutte zette.
Die komma betekent wellicht voor vele nazaten van slaven (of moet je tot slaaf gemaakte zeggen) een vervolg waarbij er diep in de buidel getast dient te worden. Rutte zei echter een paar dagen voor de excuses dat er zeker geen herstelbetalingen komen. Maar afwachten of “voortschrijdend” inzicht hier ook een rol gaat spelen.
Er is excuses aangeboden. Door de Nederlandse Staat. Wie en wat dat precies is zal voor veel Nederlanders niet helemaal duidelijk zijn. De meerderheid van het “volk” was tegen excuses. Wat is de betekenis van democratie dan? Ik denk dat een groot deel van de (blanke) Nederlanders zich voelt opgescheept met een opgedrongen “witte erfschuld”. Mevrouw Gloria Wekker heeft er zelfs een boek over geschreven. Het racisme zit als het ware in onze genen.
Ik heb er niets mee te maken en heb er zeker geen schuld aan zullen veel mensen zeggen en denken.
Ik voel inderdaad meer voor die maximaal 3 generaties. Dan zijn er nog veel mensen in leven die excuses kunnen aanvaarden. De Molukkers in Nederland zijn b.v. schandelijk behandeld vind ik. KNIL-militairen die aangekomen in Nederland hun baan werd ontnomen in het leger nadat ze zij aan zij met de Nederlanders in Indië hadden gestreden. Een regelrechte vernedering en een aanslag op het eergevoel. Een jarenlang leven in barakken was de dank.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat na deze excuses. Praten we er over drie weken niet meer over of suddert dit nog jaren door en leidt het tot nog meer onenigheid en frustraties of in het beste geval tot meer begrip wederzijds.