De Ringbanen omringen en omcirkelen als vanouds onze goede stad en ze dragen de namen van de vier windstreken. Al vroeg in mijn jeugd aanschouwde ik de paarden die paradeerden tussen de dubbele bomenrijen aan de Ringbaan Oost en sinds jaar en dag kijk ik uit op de Ringbaan West waar eveneens dubbele rijen maar nu van auto's voortrazen bij dag en…

Het huis in het naburige dorp van mijn zachtmoedige ex-collega waar de trofeeën van de welstand en van de rijkdom stonden uitgestald, herinner ik me uit zo lang vervlogen tijd. Na de verwikkelingen en rampspoed die zich opstapelden gedurende de zeventig jaar van mijn leven en na de vele verliezen, is A. de enig overgeblevene en als door een wonderlijke…

Daar moet het zich afgespeeld hebben, daar waar de massieve kolos van het gebouw van de Holland Amerika Lijn verrijst, daar waar het water tegen de kade klotste toen Rotterdam nog niet haar naoorlogse silhouet verkregen had, maar toen de Sint Laurenskerk in de verte niettemin haar toren verhief, zoals altijd al. Toen, aan die Kade (het moet 1955…

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt, en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw wat kwam doorbreken en die dan de boodschappen…

Woontoren "De Heikant" in Tilburg Noord biedt zeker plaats aan luxueuze appartementen voor ouderen. Ik bivakkeerde daar met twee oudere dames, wachtend op een taxi in de hal bij de openschuivende glazen deuren die vlagen van kou binnenlieten. We bakkeleiden over de prangende vraag hoe we onze oude dag moeten organiseren en we konden het goed vinden…

Vandaag is het een heldere oktoberdag met kou in de lucht en met matig zonlicht; vandaag heb ik aangebeld op huisnummer negenendertig in de Gouverneurslaan; ik was dit al langer van plan. De straat ligt er schijnbaar nog altijd zo bij als vijfendertig jaar geleden, maar opeenvolgende bewoners hebben het huis klaarblijkelijk "in bezit" genomen.…

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt vlak bij de vergrendelde zware deur die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos eenzaam. Een kwetsbare vrouw, verloren, verweesd. Vertwijfeld…

Zilvergrijs neonlicht geeft de naam aan van ons ziekenhuis: "St.Elisabeth Ziekenhuis" Het gewelfde plafond van de gang die leidt naar de spreekkamers van de Polikliniek Longziekten is bezet met loodgrijze fraaie lambrisering. Het bevindt zich hoog boven mijn hoofd als een beschermende koepel van een oud-christelijke basiliek of middeleeuwse kathedraal…

In de brievenbus trof ik onlangs een krijtwitte luchtkussenenvelop aan, beschreven in een handschrift dat veel weg heeft van hanenpoten of hiëroglyfen en dat ik herkende als het zijne. De envelop bleek een grijs, linnen tasje te bevatten, bezet met ritssluitingen om om de hals te dragen en om de meest noodzakelijke kleinigheden erin bij je te hebben…

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit, waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in het voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, van het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen stroomden terwijl een majestueus hert ons onverschillig…

De dichte, grijze mist was nog niet opgetrokken en de winter zegevierde nog altijd. Maar in de atmosfeer waren al verheugende tekenen en voorboden van de naderende lente te bespeuren. Het land trok aan onze ogen voorbij. De groene weiden met daarin soms de elegante paarden die huiverden in de kou en aan de horizon de strakke rijen van de bomen als…

Soms passeert mijn taxi nog altijd de Tilburgse achterbuurt en het kleine huisje; het miezerige verdiepinkje dat mij eens zo vertrouwd en bekend was. Daar kwam de gigolo haar lusten opvijzelen en daar vierden we eens Kerst, Nieuwjaar en de verjaardagen van mijn vriendin en daar bracht zij haar laatste levensjaren door, steeds verder gesloopt door…

De fraaie constellatie van gebouwen, herinnerend aan onze befaamde en zo heldhaftige missionaris Peerke Donders, verdient wel degelijk de aandacht en interesse van alle Tilburgers. Men treft aldaar rondom de voormalige woonstede van de heilige zendeling de landerijen en boerderijen aan, getekend door ontberingen en armoede. Daarnaast bevindt zich…

Hartenkreet Dankbaarheid Dankbaarheid, het is een begrip, wat lijkt uit vervlogen tijden wat valt er nog te danken, aan God of iedereen! De oorlogen in Oost-Europa, het Midden Oosten en Afrika om als gevolg daarvan vooral te denken aan de vele slachtoffers: de mannen, de vrouwen en vooral de zo kwetsbare kinderen. Gloort er nu hoop met…

De halfronde lobben die neerhangen van mijn borst, die mij mede tot vrouw stempelen, rusten als halve citroenen op mijn bovenlichaam en worden bekroond door de speldenknoppen van de kwetsbare tepels. In het ziekenhuis, en wel op de Afdeling Radiologie, wordt het kwetsbare, witte, weke vlees - dat meer geschikt is voor de liefkozingen en strelingen…

Het huis van mijn buurvrouw staat leeg. Ze is verhuisd. En nu worden alle apparaten en ruimtes nagekeken door een bouwbedrijf. Dat geeft wat lawaai, maar dat stoort mij niet omdat het noodzakelijk lawaai is. Op de tweede dag van deze werkzaamheden kom ik een van de bouwvakkers tegen als ik de trap af loop. Hij staat beneden aan het trappenhuis met gespitste…

Een boog bestaande uit rode neonletters siert de ingang van de grote tent die is opgesteld op het terrein in de nabijheid van Zorgcentrum "Het Laar" en deze verwelkomt ons en belooft een groot feest. Vanavond zullen we de beeldschone jonge artiesten kunnen gadeslaan met hun lenige, atletische lichamen. De jeugdige buitenlandse artiesten die men…

Ze was gekomen met een rollator. Haar grijze, onverzorgde haar hing tot op haar schouders. Ze had een leven lang schoongemaakt, gekookt, gewassen en aardappels geschild, maar de creatief therapeute wilde haar nu leren schilderen. Zonder enig zelfvertrouwen, aarzelend en stuntelig hanteerde mevrouw het penseel. "Goed zo!, goed zo!" luidde het opgewekte…

Tot mijn verrassing signaleerde ik onverwacht in de tuin van het ziekenhuis twee ranke, elegante antracietgrijze beelden van vogels van mij onbekende naam en signatuur. Ze hebben lange halzen die verlangend en wanhopig reiken naar het licht, zoals wellicht de patiënten die het restaurant bevolken - gekweld en overbelast door hun kwalen - wanhopig verlangen…

Mijn lichtblauwe metalen wandelstok draagt de tekst "Vitility", een merkwaardig woord, mogelijk een neologisme en wellicht afgeleid van het woord "vitaal" dat ondanks alles bezwaarlijk van toepassing kan zijn op mijn verouderde gestalte, op mijn lichaam van oude dame. Op mijn wandeltochten door troosteloos en desolaat Tilburg naar zovele oorden…