Hartenkreten

Spiegelbeeld

Ik kijk in de spiegel.
Voor het eerst staat het mij aan wat ik zie:
het beeld is helder.
De tijd is aan mij voorbij gegaan en nu pas word ik wakker.
6 jaar later zie en voel ik alles.
Herinneringen van vroeger komen naar boven. Wil ik dit wel weten? wil ik wel voelen? Ja dit is mijn grond waar ik op bouw en ik moet toch weten waar deze grondlaag uit bestaat.

Langzaam zet ik een stap dichter bij de spiegel. Ik kijk mijzelf in de ogen en alles wordt donker. Ik glij door een zwarte tunnel terug in de tijd, wat mij brengt bij hartkloppingen en dikke tranen.
De paniek slaat toe en met een bleek gezicht verlaat ik de spiegel.
Het is geen wonderspiegel, dit kan iedereen overkomen.

Er komt een dag dat je jezelf aankijkt in de spiegel en dat je ogen je weten te vangen en op dat moment komt de waarheid eruit druppelen, en bij mij is dat in de vorm van tranen.
En bij jou?