Hoop

Hoop doet leven zegt men wel eens.
Toch heeft het voor mij niet altijd goed uitgepakt.
Mijn leven lang bleef ik hopen en dat doe ik nog steeds.
Het maakte mij wel tot een erg positief mens.
Maar toch, als je steeds weer teleurgesteld wordt, kan de grootste HOPER het niet meer aan.
Ik word er een beetje sceptisch merk ik.
Mijn naïeve hoop ben ik bijna kwijt.
Eigenlijk hoop ik soms op niets meer, omdat de hoop zo vaak wordt bedrogen.
Ik hoop op mensen die hun beloftes nakomen.
Nooit of heel weinig doen ze dat.
Toch als er één mens zijn belofte toch nakomt, ben ik direct weer vol vertrouwen.
Het komt allemaal wel goed bedenk ik me dan.

Misschien dat ik overal te zwaar aan til?
Dat ik de woorden te letterlijk neem?
Ik zal wel iets fout doen in mijn beredeneringen.
Het kan toch niet zo zijn dat iedereen zo maar iets zegt en er nooit meer op terug komt?
Zou ik dan de enige zijn, die meent dat wat gezegd en beloofd is, nagekomen moet worden?
Het is eigenlijk al een wonder dat ik er nog steeds naïef van uit ga dat mensen doen wat ze zeggen of beloven..

De keren dat er iets niet doorging, wat wel beloofd was, zijn legio.
Ik wil eigenlijk niet meer hopen.
Toch ben ik bang dat ik dan een zuurpruim word.
Wat voor mens zou ik dan worden?
Misschien is het verstandiger dat ik relativeer en wat nuchterder word.
Ik heb het zo slecht nog niet.
Soms zijn mensen heel goed voor mij.
Eigenlijk erg vaak bedenk ik me nu.
Misschien moet ik de hoop niet meer zo belangrijk vinden en me wat meer met mezelf gaan bemoeien.

Misschien dat er dan toch geen zuurpruim ontstaat, maar dat ik gewoon een mens blijf, zoals alle anderen.
Misschien wel een erg positieve mens.

Schrijver: Eva Mensch, 17 december 2006

Evamenschchello.nl

hopen sceptisch sceptisch

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 12 stemmen 1.941