De voorkamer
Doordeweeks kwamen wij, zeven kinderen van een vruchtbare vrouw en een man die er wel pap van lustte, daar niet in. De glas-in-lood schuifdeuren mochten van hen dan niet uiteen geschoven worden, alleen op zondag (na de heilige mis) ging het walhalla open. We hadden het niet rijk, maar daar stond wel een rooktafel met een glimmende chromen rand, twee tinnen bekers voor met of zonder filter en een luciferhouder. En als er gerookt werd was het zelfs op die dag des heeren verboden gebied voor ons, kinders.
Pa werkte in Rotterdam, vlak voor de oorlog had hij daar een grote zaak met negen man personeel. Hij was een goeie tijdens die strijd, heeft ondergedoken gezeten en is uiteindelijk beloond met een tientje. Lieftinck bedankt ! En die schoffering is hij nooit te boven gekomen, noodgedwongen heeft hij zijn werk verplaatst naar Den Haag, de achterzijkamer had hij nodig om te stofferen, vier zonen verhuisden naar de voorkamer.
Als ik zo terug kijk, dan vind ik Lieftinck met z'n tientje een grotere klootzak dan Kok met z'n kwartje. En onze voorkamer belangrijker dan de tweede.
Geplaatst in de categorie: moraal
kamer
141
Geef je reactie op deze inzending:
Ik kan het veel korter,
de voorkamer,
het tabernakel van het huis,
komt tot leven,
zie hem zo voor me, MOOI!
En die tweede kamer...noemde wij het alkoof
nu worden daar
in de: Tweede Kamer alleen kooltjes gestoofd
Ja ik ben er ook 1-tje...
(van de...7!)
Ja, mooi was die tijd, of toch....
Fred is een schrijver van weinig woorden en toch met veel zeggingskracht. Dat dat zegt veel... zo niet alles!