Bidden is schizofreen
Volgens het woordenboek kun je ook bidden tot mensen, wat al een heleboel verklaard. Verder noemt men bidden een 'dringend verzoek doen'. Iets afsmeken dus. God ergens toe dwingen, kun je ook zeggen. Iets zielsgraag willen, is een andere benadering, die qua intentie niet echt aan te vallen is. Toch ben ik door mijn gereformeerde opvoeding sterk belast met het bidthema, want het protestantisme wilde nu eenmaal dat je een persoonlijke band met God en Jezus opbouwde via heilige gesprekken. Ik denk dat ik zo aan stemmen horen ben gaan lijden. Het is een kwalijk feit, waar volgens mij weinig over gezegd is. Ik ben graag een klokkenluider wat dit betreft. Iedere nacht voor het slapen gaan moest ik als kind wat prevelen tegen mijn Schepper, eerst was dat 'Here, houdt ook deze nacht over mij getrouw de wacht etc.', maar later moest je persoonlijker worden en je dierbaren erin verwerken, mensen die armoede lijden en oorlogsslachtoffers, de misdeelden en onderdrukten, de uitgestotenen en veroordeelden, de gevangenen en gehandicapten. Vaak deed de dominee iedere zondag voor hoe het volgens hem moest en hoopte hij dat wij hem navolgden, zoals wij allen Jezus moesten navolgen, die tot Zijn Vader bad. Ik heb wat afgebeden, dat wil je echt niet weten, vooral omdat het mij is aangeleerd als een zaligmakende verplichting, zonder dat was je een heiden en kwam je in de hel. Die hel was pure angstaanjaging en die bidverplichting vergalde de ware menselijkheid. Ik ontdekte meer en meer in mezelf dat het bidden gewoon een praten in mijzelf was, tegen mijzelf en niemand anders, zwaar autistisch en alarmerend schizofreen. Niemand luisterde echt. Ik dacht dat de echo God was, maar God is verre van iedere ratio. Kerkistische methoden zijn verkleefd aan de ratio. De hippies, het Aquariustijdperk en New Age raakt hen niet. Nu ik niet meer bid, al jaren niet meer, voel ik mij bevrijd van een dwangmatige, neurotische obsessie, die mij onvrijwillig is opgedrongen en die mij knettergek dreigde te maken. Eindelijk ben ik mijzelf en niet meer innerlijk zwaar verpest en droevig verdeeld door satanische praktijken van buitenaf. Wat mij betreft mogen alle en dan ook alle kerkinstituten inclusief hun botte, mens onderdrukkende dogma's van de aardbodem verdwijnen. Dat scheelt heel wat psychische stoornissen! Laten we bidden...
Geplaatst in de categorie: psychologie
Wat jij hier beschrijft doet me sterk denken aan wat Aleid Schilder beschrijft over het verband tussen een gereformeerde opvoeding en depressie in `Hulpeloos maar schuldig´. Van een dwangmatige religieuze opvoeding kun je behoorlijk depressief worden, dat is helemaal waar.