Twee paaseitjes.....
Twee paaseitjes gaf je me mee, liefste, beste, op de lange weg die me wegvoerde van jou, steeds verder weg, op weg naar mijn eigen eindbestemming: twee paaseitjes; het ene had een gouden papiertje om zich heen en het andere een dieppaars.
O, goden, die de wereld in de steek gelaten hebben, waar is troost? Hoeveel tranen moeten mijn ogen schoonspoelen voor zij het leed van anderen kunnen zien?
Je was zo goed, zo eenvoudig; het kwaad dat bestond bij anderen kon je nooit zien; in het heldere meer van je innerlijk kon zich nooit een demon of satan weerspiegelen.
Je was tevreden met een simpel boeketje van veldbloemen....
Waar is troost in deze wereld?
Geplaatst in de categorie: afscheid