Ware liefde is moeilijk te vinden

Zelfliefde wordt vaak zeer bemoeilijkt, wanneer je als kind ernstig beschadigd/kapotgemaakt bent. Onverwerkte trauma's blijven pijn doen en kunnen zelfs dodelijk zijn, indien je daar niet adequaat mee geholpen wordt. Daarom is de psychiatrie zo noodzakelijk. Ik vond dat lied van Whitney destijds zeer schoon gezongen, maar qua inhoud ver over de top en erg onecht. Ze oversteeg zichzelf, zoals manisch-depressieven dat kunnen doen. Het was too much met een cocaïne-drive. Ze is uiteindelijk verdronken in haar echtheid, die louter uit eenzaamheid bestond. Net als Miyu, die ook succesvol was in een schijnwereld vol glitter en glamour. Uiterlijke schoonheid laat uiteindelijk je ware zelf in de steek. Het vacuüm wat rest, is te weinig om jezelf nog aan vast te klampen. Als wrakhout sla je tegen de harde rotsen kapot. De buitenwereld, die je diende, is één van de vele, aardse illusies. Wanneer de zeepbel op hoge hoogte uit elkaar spat, maak je vanzelfsprekend een doodsmak. Enkel te overleven, wanneer je voordien in voldoende, innerlijke bagage hebt geïnvesteerd. Daarom is geestelijke rijkdom ook zo enorm belangrijk voor een mens. Dan doet het er niet toe, dat Miyu uiterlijk gezien bloedmooi en supersexy was. Ze is trouwens één van de vele (foto)modellen, die wereldwijd zelfdoding hebben gepleegd. Blijkbaar een zwaargewicht binnen de risicoberoepen.

'I found the greatest love of all inside of me', zong Whitney Houston. Maar ik betwijfel of ze die echte liefde daar werkelijk gevonden heeft, want ze strooide al te overdadig met witte poedertjes. Toch is dat wel de plek om echte liefde te vinden. Zo binnen, zo buiten. Als je liefde in je binnenwereld vindt, komt het ook in je buitenwereld naar je toe. Maar als je het alleen in je buitenwereld zoekt, dan vind je het niet.