Met mijn oude moeder op stap

We gingen weer eens naar de supermarkt.....
Van te voren viel er veel te regelen; we moesten de bon van de voorgaande keer inspecteren en de stekkers moesten uit de stopcontacten, de tussendeur moest dicht, de rolstoel moest uitgeklapt en klaargezet worden en mama moest erin plaatsnemen; de jas moest aan, het hoedje moest op, de bonte, warme doek moest over de benen en op de voetsteunen moesten de voeten rusten.
Vervolgens waren we startklaar en gingen we op weg door de straten, over de trottoirs die naar de winkel voerden. Ze praatte honderduit en later zocht ze wat spulletjes uit; wat kaas, yoghurt, brood en een bakje zult, niet teveel, want de oorlog scheen nog niet voorbij, zestig jaar na dato.
Ik manoeuvreerde de rolstoel niet zonder moeite door het smalle gangetje naast de kassa en daarna gingen we nog wat drinken in een afgeschoten hoek waar enkele tafels en stoelen stonden voor de vermoeide klanten en waar twee jonge meiden ons bedienden met koffie, thee en appelflappen.

Vervolgens kwamen de tranen. De tranen, de ontroering om het onschuldige genoegen waar ze zo van genoot, om het samenzijn dat al een leven duurde, maar dat nog maar zo kort zou duren, om het gerimpelde gezicht, bekroond door het hoedje, dat ik nog maar zo kort in de ogen zou kunnen zien.

"Het was gezellig hè?" verklaarde ze thuis na afloop van ons uitstapje.

moeder samenzijn afs samenzijn afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 77