Hartenkreten

Verloedering of feestelijkheid:Liefdesverklaring aan een stad

Mijn ogen vestigden zich op het, door uitlaatgassen en kwalijke dampen beroete en vervuilde viaduct bij het NS-plein toen ik bij de bushalte stond.

De stad, mijn geboortestad, werd zo opgehemeld en verfraaid in glossy magazines met glanzende bladzijden en gelikte foto's, maar verdiende zij de eufemismen die als confetti over haar uitgestrooid werden door de journalisten?

Vooral de tegenwoordige deelwoorden "bruisend", "spetterend" en "sprankelend", inmiddels verworden tot groteske clichés, werden veelvuldig erbij gesleept om het kennelijk onvoorstelbaar feestelijke dat zich hier zou afspelen te beschrijven.

Niettemin maken bijvoorbeeld de Hoefstraat of de Veestraat een enorm armetierige indruk op mijn ogen en gemoed, en vind ik dat bijvoorbeeld de lange, vervuilde Ringbaan Oost geflankeerd wordt door bouwsels die zelfs bij de meest optimistische levensgenieter zelfmoordgedachten oproepen (Ik herinner mij uit mijn vroegste jeugd het landelijk aandoende ruiterpad in haar midden, eens bereden door glanzend-bruine en zwarte paarden en de fleurige licht-oranje en vermiljoenrode markiezen aan haar gevels)

Een vergelijking met het renaissancistische Rome of Florence of met het negentiende-eeuwse Parijs, Warschau of Londen, lijkt me voor Tilburg niet op zijn plaats.

Maar; ik hou van haar
Als ik er wegga, wil ik er terugkeren, als ik er ben, wil ik er blijven. De geboortegrond blijft dierbaar als het eigen bloed, als het eigen hart, als de eigen adem......