Hartenkreten

KOALA

De rillingen liepen me van ontsteltenis over m’n rug en daar waar ze verder mogelijk maar kunnen lopen.
Dat ontwapenende knuffeldiertje dat probeert te ontsnappen aan de vlammen.
Een laatste poging. Half verschroeit klimt het beestje ten einde raad in een boompje – geen weg terug, het einde tegemoet.

En dan die vrouw die haar t shirt uitrekt, naar het boompje rent en het beestje uit het boompje plukt.
Het klagend geschrei uit angst en pijn en radeloosheid van het beestje moet bij haar, haar moedergevoelens hebben los doen barsten en haar tot die dappere daad hebben aangezet.

O God, dank dat ze er nog altijd zijn moeders, vaders, mensen, die tot zulke daden in staat zijn.
Dank dat er nog echte held(inn)en zijn.