Zondagmorgen in het restaurant

Een bleek of sepia-kleurig, onaangenaam aandoend licht overviel en overspoelde de wereld als het ware op die zondagmorgen en ik had koers gezet naar een nabijgelegen restaurant om in een zaaltje dat eveneens behoort tot die uitgebreide accommodatie iets te bestellen...

Glurend door een haag van planten, die daar om de een of andere reden is aangebracht, zag ik hem plotseling zitten, mijn Ambulante Minnaar, die is als een verkapte zwerver en die ik ook wel eens her en der signaleer in de stad. We wisselden onopvallende blikken uit; twee vereenzaamde overgeblevenen; merkwaardige overlevenden van de huwelijksmarkt; restanten, nu kennelijk voor elkaar bestemd, aan elkaar overgeleverd; om ondoorgrondelijke redenen uiteindelijk tot elkaar veroordeeld.....

Hoe dit ook zij; ik moest er niet aan denken dat zijn dikke, vooruitspringende zoeloe-lippen die van mij zouden beroeren of dat zijn tot walging stemmende tong, de "compagnon" van zijn nooit gepoetste gebit zou gaan woelen in mijn mond....

Toen hij mijn tafeltje tenslotte passeerde, verklaarde ik hem dat ik hem hoogstens aanzag voor een "zwerver", maar niet voor een "hoerenloper" zoals hijzelf achteloos wenste te beweren.....

walging

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 60