"Welcome to the "Hotel St.Elisabeth" (vervolg)

Vanuit de wachtkamer van de "Polikliniek Chirurgie" heeft men onbeperkt uitzicht op openschuivende deuren die toegang bieden tot de zaal waarin de patiënten zijn ondergebracht.

Het wachten duurde lang en ik wierp mijn blikken op een mevrouw naast mij, gekleed in een zomerjurk met panter-print, ongetwijfeld door de zon gebruinde benen en in de slippers feestelijk rood gelakte nagels.

Eerder had ik in de half-verduisterde kamer via het computerscherm een blik kunnen werpen op het oscillerende en warrige patroon van mijn interne organen: de baarmoeder en de blaas; een geringe afwijking moest de aanleiding vormen tot het op handen zijnde onderzoek.

Eerst werd ik toegelaten tot de ziekenzaal, werd mij een bed toegewezen en vervolgens zou men mij met bed en al door lange gangen, behangen met afbeeldingen die kennelijk dienen om het gemoed wat op te peppen, vervoeren naar de operatiekamer.

Na de operatie trad de arts in de "verkoeverkamer" aan mijn bed en hij verklaarde mij dat kleine, hopelijk onschuldige gezwelletjes, kleine poliepjes zich gehecht hebben aan de wand van het orgaan dat een kind had kunnen dragen; door de "gang" die een baby had kunnen doen passeren zijn de instrumenten op mijn lichaam toegelaten...

Weer teruggekeerd op de ziekenzaal observeer ik met mijn halfblinde ogen de schimmige witte gestalten van de verpleegkundigen in de verte en laat ik mijn blikken dwalen over een zonbeschenen landschap buiten.

Het leven schijnt mij onverwacht teruggeschonken te zijn en mijn toekomst lonkt naar mij.

Vurig hoop ik dat nu eindelijk ook mijn "waanzinnige liefdesobsessie" van mij zal wijken, dat de beelden zullen wegvluchten voor mijn geestesoog als een schichtig hert voor het geweer van de enthousiaste jager.....

ziekenhuis behandeling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 4 stemmen 58