Alle inzendingen over ziekenhuis

...gelukkig, zodat wij deze ongekend depressieve ziekenhuisvertoning kunnen verlaten. Hij wijst op een volledig kale man die ons tegemoet loopt. ‘Kijk,’ zegt hij, ‘die vent durft niet voor zijn gehaardheid uit te komen, zie je dat van Gellekom?’ Ik zucht, kennelijk viel zijn buik achteraf...

...jongetje. Hij werd, na een ongeval, in het ziekenhuis afgeleverd en aangezien de mazelen nog niet op zijn pril repertoire hadden gestaan, bracht men hem op de waakzaal, geen opwekkende omgeving, want daar liggen de ernstigste patiënten, die permanent toezicht en verpleging nodig hebben. Er...

...de dood op afstand te houden heeft het enorme ziekenhuis zich getransformeerd tot permanente tentoonstellingsruimte. De wanden van de overdekte promenade zijn bedekt met kleurige abstracte schilderijen en grappige reliëfs van nieren en longen, al naar gelang de poli die ik passeer. Immense...

...waarop ik vroeg of dat hier kon, in ons eigen ziekenhuis en jawel, dat zou hij regelen. Zo ga ik afgelopen vrijdag braaf laten prikken, inmiddels al wel wetende dat het opnieuw niet goed zou zijn. Dat klopte dus, mijn gevoel bedriegt me niet, want vanmorgen belt de arts op, vanuit de...

Nacht. Het regent in de film. Het is veel en lang nacht. Dat betekent dat je de helft van de tijd geen bal kan zien op het kleine schermpje dat ons gegund is. De geesten die zich aankondigen met onheilspellend geluid zijn voor mij niet te horen. Het geluid staat te zacht, in afwachting van de grote...

...fors betaalde directeur van het ziekenhuis, waar onverschilligheid en miscommunicatie de uitbraak verergerden van een zeer besmettelijke bacterie: ‘Ik kan mij slecht herkennen in alle kritiek. We deden het maximale om erger te voorkomen.’ De internetstalker, die sites...

...later, ik ben dan inmiddels 23, ben ik in het ziekenhuis met een gescheurde enkelband. Er worden foto’s gemaakt van mijn voet. Als de arts de foto’s bekijkt zegt hij dat hij kan zien dat mijn grote teen ooit gebroken is geweest, maar dat die toen niet goed is gezet. Ik schrik en durf niet...

...voor! Zo word ik door dochterlief naar het ziekenhuis gebracht en nadat er eerst iemand zegt dat ze niet blijven mag, bleek later dat dit toch mocht en zaten we gezellig mensen te kijken in de hal, met zijn tweetjes, op zich knus natuurlijk, dan rinkelt mijn mobiel en moet ik meteen naar...

...keer goed om me heen. Nu zag ik het pas. In een ziekenhuis. Daar zat een knopje waar ik op moest drukken. De bel. Haastig kwam er een verpleegkundige naar me toe. Ze vroeg aan mij wat er aan de hand was. ‘Hoe kom ik hier?‘ vroeg ik. Ze ging op een krukje naast mijn bed zitten. Je bent hier...

Een voor mannen ongewoon kwaaltje dat zich schuil houdt tussen geest en lichaam, dreef mij in de armen van dokter M. Deze prof zou mij vertellen of de machine dan wel het hoofd van slag was. Gek genoeg hoopte ik dat het lichaam de schuld zou krijgen, daarin ben ik vermoedelijk wel weer een doorsnee...

...van een leven. Sensationeel ja, maar wel in een ziekenhuisbed. In mijn dienst. 'Not in my shift' zeggen we dan, en Anneke is de eerste om me te helpen. Een ander bed, zodat we hem makkelijker weg kunnen rijden als het moet, naar de OK, naar de gastro, dondert niet waar naartoe, als het maar...

...was hem al gelukt. ‘Hij is vriendelijk,’ zei Olifant. ‘Ja,’zei Muis, ‘hij is vriendelijk, maar vaag’ Ze liepen door de gangen en de inhuizige pleinen van het ziekenhuis, waar mensen zaten koffie te drinken. Olifant pakte de hand van Muis, kneep er in, tikte haar op de schouder...

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis is in mijn ogen niet van een uitmuntende architectuur. Het rijst aan de buitenrand van de stad haast plompverloren op, als een donkerbruine kolos, met lange sequenties van eendere ramen, waarachter de patiënten verblijven, te midden van velden en weiden, en het draagt...

...zo vol heeft, is niet komen opdagen..... Het ziekenhuis, nu fantastisch gerenoveerd, met fraai laminaat in de gangen, draagt mijn vele herinneringen; aan het sterfbed van moeder en oma, aan mijn benauwenissen en zenuwtoestanden en eens zal ik hier vermoedelijk ook zelf als slachtoffer voor...

...bezig toen ik op weg was naar mijn moeder en het ziekenhuis. Mijn moeder moest geholpen. En of daar meer of minder schadelijke uitstoot door zou ontstaan was iets waar ik absoluut geen aandacht aan besteedde. Conclusies. De Polen hebben hun langste tijd gehad want het ijs op die Polen...

...signaleerde in het restaurant van het TweeSteden Ziekenhuis toen ik daar beland was voor een kop koffie tijdens de doelloze en nutteloze zwerftocht die ik soms uit eenzaamheid in de omgeving maak? Ik herkende mevrouw aan de wijnrode jas die ik haar bij eerdere gelegenheden had zien dragen en...

...lambrizeringen in de hal van het Twee Steden Ziekenhuis. Hier wacht ik tot ik later ondergebracht word in een soort "huiskamer" waar meerdere patiënten die behandeld worden voor diverse kwalen zijn ondergebracht. Spoedig arriveert de longarts. Hij glimlacht breed als een overtuigde minnaar...

...het St. Elisabeth Ziekenhuis was nodig. Van het ziekenhuis herinner ik me het isolement in wat men de "boxen" noemde en de wonderlijke "witte" omgeving. Het verblijf aldaar duurde zes weken. Tot mijn verrassing hadden oom en tante, die vier jaar eerder afscheid hadden genomen en die...

...de Afdeling Dagbehandeling van het Twee Steden Ziekenhuis. Op de derde verdieping was een bed voor me gereserveerd waarop ik me uitstrekte. Tegenover mij een in het zwart geklede, bevallige jongeman; het lichaam als opgerold op het bed, in diepe slaap; de lieflijke oogleden met de tedere...

...op en vertrekt. Ik zwaai haar uit en heb haar bedankt, natuurlijk! Een hele gewaarwording om in een doodstil ziekenhuis te vertoeven, een aanrader ook nog want dit was een verademing!

Vanuit de wachtkamer van de "Polikliniek Chirurgie" heeft men onbeperkt uitzicht op openschuivende deuren die toegang bieden tot de zaal waarin de patiënten zijn ondergebracht. Het wachten duurde lang en ik wierp mijn blikken op een mevrouw naast mij, gekleed in een zomerjurk met...

...de artsen zelfs vaak machteloos staan. Het ziekenhuis wordt doorsneden door kale gangen en de hoge ramen bieden uitzicht op onduidelijke binnenplaatsen gelardeerd met ondefinieerbare bosschages. De jongeman in de toepasselijke witte kledij kon met de tastende naald gelukkig het adertje...

Vanuit het hoge raam van de ziekenkamer is een panorama van boomgroepen te beschouwen, ieder met hun eigen aard en gestalte. De hoog oprijzende den en haar lichtgroene florissante metgezel met mij onbekende naam en de andere bomen, in schakeringen van groen present in de uitgestrekte tuin. Een...

...bood aan psychiatrisch ziekenhuis "Jan Wier"), toen ik nog een jonge vrouw was en mijn schoonheid me nog niet in de steek gelaten had, stonden enkele heren achter de omheining die het ziekenhuis omgaf en plotseling en onverwacht, als een charmant gebaar en als een eresaluut aan mijn jeugd en...

...is beland op de "reling" van mijn balkon. In het ziekenhuis betreed ik de lange, kale gang, geflankeerd door de zalen met de bedden, bezet door patiënten. De verplegers in de witte kledij zullen opnieuw goedgunstig de naald planten in mijn weke, kwetsbare bovenarm waarna buiten de herfstbomen mij...

...is dan wat van ze wordt geëist – als aan het ziekenhuis. De artsen hebben hun eigen toiletten en misschien zelfs hun eigen personeel. Ik hoop ook dat de verpleegsters hun behoefte niet op de openbare toiletten hoeven te doen. Maar als patiënt of als bezoeker zou ik het toch op prijs...

...fier wapperende vlag met het logo (ETZ) van ons ziekenhuis, hoog torenend op de vlaggenstok verwelkomde mij als het ware al en in de hal van de instelling sprak een beeld, een kunstwerk, voorstellend een gevleugelde man en vrouw, kennelijk florerend onder de geboden medische zorg, zeer tot mijn...

...duisternis koers zette naar het Elisabeth Ziekenhuis. Op de Afdeling Spoedeisende Hulp keerde men mij binnenste buiten; ze betastten mijn lichaam en ze staken het onvermijdelijke corona-staafje in mijn keel. Ze vervoerden me met bed en al naar een hooggelegen kamer. Tijdens de...

Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus, bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt de pop een roze jurkje en alle kentekenen, karakteristiek voor poppen uit een zo...

Helemaal voorbereid om een poos in ’t ziekenhuis te zitten, omdat ik een afspraak heb met de KNO-arts, heb ik van alles bij me. Er liggen natuurlijk bladen genoeg maar die zijn doorgaans al zo verlezen dat ik liever een eigen exemplaar heb en wat er ook nog bijkomt is dat iedereen die een...