Als de "Ariadne" kwam / Herinnering aan de naailes

Het was een tijdschrift, met merkwaardige, esoterische, maar kunstzinnig verantwoorde patronen; met zwart-witfoto's van gordijnen, wandkleden, place-mats en tafelkleden, dat eens per maand bezorgd werd en dat onze moeder besteld had om aan de creatieve verlangens van haar dochters tegemoet te komen.

De gymnasiale studie werd te zwaar en deze deed teveel een beroep op mijn kille, kritische maar eenzijdige verstand; de creatieve, gevoelsmatige en sociale sentimenten werden radicaal ondergesneeuwd als door zware lawines op een ijzige winterse dag.

Op het kleine zoldertje in de Hertogstraat vond bovendien de naailes plaats, die soelaas moest bieden. Onder leiding van een oudere matrone en te midden van eveneens oudere dames tekende ik daar op vijftienjarige leeftijd de patronen in een groot boek met witte bladzijden en gemarmerde kaft, dat ik nog steeds bewaar, met daarnaast de gestalten van lachende meisjes en vrouwen, gekleed in de bij het patroon horende rok, jurk of lange broek. De patronen werden op de stof gespeld en uitgeknipt en de kleding werd in elkaar gestikt op de naaimachine.

En zo vervaardigde ik hele garderobes voor mijzelf, voor mijn oma, mijn zus en moeder en ze aanvaardden dit dankbaar en gingen er opgewekt en zonder commentaar in gekleed.

tijdschrift naailes hobby

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 119