Het bezoek van de tante

De zwakzinnige en autistische man had heel zijn leven al verbleven onder de zorg van een steeds wisselende stroom verpleegkundigen aan wie hij zich bezwaarlijk kon of durfde te hechten. Hij is mijn broer die sinds jaar en dag verblijft in wat men "zijn appartementje" noemt en waar de speelgoedkast zijn schamele spulletjes herbergt en waar hij de smurfenfilm bekijkt.

Ergens in zijn verzwakte, aangetaste en beschadigde brein moet nog de herinnering leven aan zijn jeugdjaren, aan zijn vader en moeder en zijn oma die om voor hem duistere redenen plotseling nooit meer op bezoek kwamen, aan zijn ouderlijk huis maar de mysteries en het ondoorgrondelijke geheim van de dood van zijn geliefden, voor ons "normalen" al niet te bevatten, hult hem in duistere, vage gissingen, ondoordringbaar voor zijn gebrekkige geestelijke vermogens.

En zo wilde de in mijn ogen hartverscheurende tragiek dat eens de bejaarde, grijsharige tante bij de jongen op bezoek kwam. Altijd had zij een zwak gehad voor haar familie waarvan zij de laatste "restanten" vereerde die zij in een wanhoopspoging bijeen wilde houden. De ongelukkige en krankzinnige man noemde de tante in zijn geestesverwarring "oma".

emoties familie ziekte bezoek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 37