Hartenkreten

Het horloge

In september, bij de nadering van het najaar, kan de kou al in de lucht zitten. De windvlagen waren echter als een streling voor mijn verouderde lichaam.

Aan de voortreffelijke, onovertroffen jeugdige uitstraling van de verkoopster viel werkelijk niets te verbeteren (het lange haar dat tot over de schouders viel en dat het gezicht als van een Madonna omlijstte; de lippen die een stralend, perfect gebit onthulden).

Ik had een oogje laten vallen op een horloge met zacht-oranje bandje dat als een vlinder in een vlinderkastje tegen de wand geprikt was in de juwelierszaak en ben tot aanschaf ervan overgegaan.

Ik deed het horloge meteen maar om mijn fragiele pols die getekend is door de blauwe aderen en nu zal het horloge, dat is als een sieraad, trouw de tijd aangeven; de tijd van mijn leven en tikken in een gestaag en betrouwbaar ritme dat gelijk opgaat met mijn trillende hartslag; voortdurend voelbaar, eveneens vibrerend als een uurwerk in de pols....

Ik krijg ten overvloede nog een mooi, vermiljoenrood, langwerpig kartonnen doosje mee met het trotse opschrift; "Swatch Original".